عکس منتشر نشده پرویز پرستویی در مناطق سیل‌زده

عمو جان، استاد، آقا جان

جناب آقا تختى هنر، سینما و بازیگرى کشورم قبل از بیان اصل موضوع اکنون بنده براى شما سورپرایزى دارم که بى شک متعجب خواهید شد از انتشارش؛ آنهم این عکس است، عکسى از حضور شما در اواسط فروردین ١٣٩٨ در عمق سیل استان خوزستان.

اینکه این عکس منتشر نشده را از کجا و به چه صورتى به دست آورده ام بماند بین من و خدا جناب عمو جان آقا پرویز پرستویى.

امیدوارم خاطرتان با انتشارش مکدر نشود، آن روزهایى که برخى شما را سیبل کرده بودند و آماج حمله هاى ناجوانمردانه که چرا بیل به دست نگرفته اید؟

یا چرا در بارگاه گرم و نرم خود نشسته اید گوشى به دست و براى سیل مانیفست ارائه مى دهید شما هم وسط سیل کنار مردم خوزستان چکمه به پا مرحمى مى شدید بر دل هموطنانتان.

به خواسته ى خودتان نه عکسى درکار بود و و نه فیلمى،

در جواب هجمه ها فقط سکوت کردید،

حرف شنیدید، ناسزا شنیدید اما بازهم سکوت کردید،

بار سفر بسته بودید و در میان امواج خروشان سیل کنار مردمتان بى سر و صدا هم ایستاده بودید.

در موج موج قضاوت و تهمت خیلى ها مدیونتان شدند.

ایرادى ندارد شما دو چیز را در کنار بسیار صفتهاى بینظیرتان خیلى خوب از بر هستید؛

یکى سکوت کردن یا به منظور دفاع از خود جواب ندادن و دیگرى نه گفتن.

حال من به بهانه امروز دوم تیر این عکس را منتشر مى کنم حتى اگر این رابطه ى عاشقانه ى شاگرد و استادى بین من و شما از سویتان یکسویه باطل اعلام شود.

عمو جان،

استاد پرویز پرستویى،

جناب جهان پهلوان تختى هنر، سینما و بازیگرى سالروز تولدتان یعنى دوم تیرماه فرخنده، تهنیت و مبارک همه ى دوستدارانتان.

و خدا را شکر در زمانه اى نفس مى کشم که سعادت شاگردى شما در اخلاق و مرام را دارم.

ممنونم که اجازه داده اید شما را به عنوان مرجع تقلید هنرى خود نام ببرم.

ممنون که بسیار به من آموخته اید.

نصیحتهایتان، پندهایتان، آموزه هایتان، درسهایتان، اخلاق و مرامتان همیشه چراغ راه زندگى ام بوده، هست و خواهد بود.

اگر اشتباه نکنم و ذهنم یارى کند امسال اولین سالى ست که روز تولدتان ایران نیستید؛

رفته اید ژاپن به مانند مرداد هر سال براى برقرارى صلح جهانى به بهانه سالگرد انفجار بمب اتم در هیروشیما و ناکازاکى.

عمو جان، آقا، استاد، پهلوان، مرد، تولدتان مبارک.

پوریا تابان دوم تیر1398