مبادا تلویزیون هم «عریان» شود؟

در اینکه عادل فردوسی‌پور هم اشتباه می‌کرد، هیچ تردیدی نیست. عادل هم در گزارش بازی «سوتی» می‌داد، موقع معرفی کشتی‌گیر ملی‌پوش که به تماشای مسابقه فوتبال رفته بود، می‌گفت: «فوتبالیست تیم ملی کشتی» و اتفاقاً به برنامه‌اش هم انتقادات زیادی وارد بود، اما تلویزیون با رویکرد غلطی که بعد از حذف عادل و برنامه ۹۰ در پیش گرفته، کاری کرده حتی منتقدان عادل هم دل‌شان برای فردوسی‌پور تنگ شود.

حذف زورکی عادل که از نگاه مردم بیشتر جنبه ناسازگاری شخصی داشت، با بدسلیقگی در انتخاب گزارشگر برای گزارش بازی‌های حساس و تلاش نافرجام برای جا انداختن میثاقی جوان و بدتر از همه با اصطلاحات عجیب و غریب گزارشگران قدیمی همراه شد تا حتی آن‌هایی که از عادل خوش‌شان نمی‌آمد هم معتقد باشند تلویزیون بدون فردوسی‌پور در بخش ورزشی و گزارش فوتبال «ضعف» دارد!

تازه‌ترین شاهکار جناب سرهنگ علیفر را حتماً شنیده‌اید؛ «دروازه خالی، موقعیت عالی، چه ضربه باحالی» ... سرهنگ شاعر شده است. جناب قانع هم با «بوم‌بوم» هایش از شبکه‌های اینترنتی به تلویزیون رسمی آمده و معلوم نیست آیا اینجا هم از واژه‌های ۱۸+ استفاده خواهد کرد یا نه؟ مثل آن گزارش مشهورش که حسین عبدالغنی را به یک وعده غذایی کامل دعوت کرد! 

تلویزیون تا کجا می‌خواهد برود؟ در فضای مجازی و به‌خصوص در اینستاگرام بعضی‌ها برای گرفتن فالور بیشتر «لخت» می‌شوند! بلاتشبیه تلویزیون برای حفظ مخاطبش چه خواهد کرد؟ آیا حفظ نخبه‌ها در قیاس با شاعر شدن گزارشگرها، پرواز کردن لاک‌پشت‌ها و گزارش کردن بوم‌بوم‌ها گزینه منطقی‌تری نبود؟!