آیا ایبوپروفن و ژلوفن با هم فرق می کنند؟

در تکنولوژی جدید داروسازی تولید داروها به صورت ژله‌ای بسیار جا باز کرده است زیرا تولید داروها به صورت ژله‌ای عوارض قرص را به حداقل می‌رساند و جذب دارو را سریع‌تر می‌کند. ژلوفن در واقع یکی از اشکال داروی ایبوپروفن است که به شکل ژلاتینی عرضه شده است.

ایبوپروفن Ibuprofen یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی NSAID است. ادویل Advil و مورتین Mortin معروفترین برند های آن هستند. از ایبوپروفن در درمان علائم آرتریت (التهاب مفصلی) مانند روماتیسم مفصلی، اسپوندیلیت انکیلوزان، نقرس، تب، دردهای قاعدگی، سردرد، کمردرد، درد دندان، کرامپ های عضلانی، درد ناشی از کشیدگی رباط ها و پیچ خوردن مفاصل و آسیب های کوچک استفاده میشود. ایبوپروفن میتواند درد، تورم و خشکی ناشی از آرتروز (ساییدگی مفصل) و روماتیسم مفصلی را کاهش دهد.

ایبوپروفن بصورت قرص های ۲۰۰ و ۴۰۰ میلیگرمی و شربت ۱۰۰ میلیگرمی توزیع میشود. این دارو را میتوان روزی ۴-۳ بار مصرف کرد. حداکثر دوز مصرفی ایبوپروفن بدون نسخه پزشک روزی ۱۲۰۰ میلیگرم است. این دارو را نباید برای درمان درد به مدت بیش از ۱۰ روز و برای درمان تب به میزان بیش از ۳ روز مصرف کرد. در صورت ادامه درد و تب باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک میتواند در صورت صلاحدید ایبوپروفن را با مقادیر تا ۳۲۰۰ میلیگرم و یا به مدت بیشتر تجویز کند. داروی ایبوپروفن با نام تجاری پروفن به صورت دراژه وجود دارد که سه چهار سالی است که به صورت ژله‌ای و با نام ژلوفن تهیه می‌شود.

در تکنولوژی جدید داروسازی تولید داروها به صورت ژله‌ای بسیار جا باز کرده است زیرا تولید داروها به صورت ژله‌ای عوارض قرص را به حداقل می‌رساند و جذب دارو را سریع‌تر می‌کند. ژلوفن در واقع یکی از اشکال داروی ایبوپروفن است که به شکل ژلاتینی عرضه شده است. پس ایبوپروفن و ژلوفن هیچ تفاوتی با هم ندارند و تنها فرق آنها این است که در کپسولهای نرم ژلوفن، ماده موثره بصورت محلولی داخل غلافهای ژلاتینی قرار گرفته و به محض رسیدن به معده این غلاف باز می شود و مواد درون خود را رها می کند به همین دلیل برخی منابع جذب ژلوفن را سریعتر از قرص بروفن می دانند که باعث می شود اثر بخشی دارو سریعتر باشد.

اما در قرص بروفن همان ماده موثره به صورت جامد و همراه با مواد حجم دهنده عرضه می شود که نیاز دارد در دستگاه گوارش تحت تاثیر ترشحات گوارشی قرار بگیرد تا بصورت قابل جذب در بیاید، به همین دلیل ممکن است کمی دیرتر از ژلوفن شروع به اثر کند. علاوه بر آن بر اساس بعضی منابع همین فرآیند جذب و شکل دارویی باعث می شود بروفن عوارض گوارشی بیشتری نسبت به برادر خود (ژلوفن) ایجاد کند.

این دارو در بالغین استفاده می‌شود و به صورت کپسول های 200 و 400 میلی گرمی در بازار موجود است؛ از این دارو در امراضی چون آرتریت، نقرس، دردهای شدید قاعدگی و درد دندان استفاده می‌شود. ژلوفن همانند ایبوپروفن خاصیت ضد درد، ضد التهاب، ضد تب دارد که کودکان از این دارو به صورت شربت و با نام ایبوپروفن استفاده می‌کنند.

از عوارض این دارو عوارض گوارشی است که از آن جمله می‌توان اثر آن بر روی کبد را ذکر کرد چون این دارو در کبد متابولیزه می شود تا قابلیت جذب داشته باشد بنابراین مصرف زیاد آن به کبد فشار می آورد. یکی دیگر از عوارض آن تاثیر این دارو بر کلیه است چرا که دفع دارو از طریق کلیه صورت می‌گیرد و مصرف بیش از حد آن بر کلیه اثر می‌گذارد.

درمورد مصرف این دارو در بارداری به طور کلی توصیه می‌شود تمامی داروها در سه ماهه اول بارداری استفاده نشود؛ ژلوفن در دوران بارداری جز گروه B است یعنی برای جنین ضرری ندارد اما باید طبق دستور پزشک مصرف شود. اما در 3 ماهه سوم بارداری این دارو جزء گروه D قرار می گیرد که نباید استفاده شود و مصرف آن باعث بروز اختلالات جنینی می شود.

موارد منع مصرف ژلوفن

مصرف داروی ژلوفن در مواردی منع مصرف دارد که نداشتن آگاهی در این خصوص می تواند باعث بروز مشکلاتی شود:

    افراد مبتلا به آسم نباید از ژلوفن استفاده کنند.

    مبتلایان به فشار خون نیز نمی توانند از ژلوفن استفاده کنند چرا که حجم خونشان بالا می‌رود.

    افراد مبتلا به ناراحتی های خونی مثل هموفیلی و افرادی که مشکلات انعقادی دارند نیز باید از خوردن داروی ژلوفن پرهیز کنند.

    این دارو بر روی معده اثر می گذارد بنابراین اگر افرادی مبتلا به زخم معده باشند و یا کولیت داشته باشند نیز ژلوفن برایشان مضر است.

     چون دفع این دارو از طریق کلیه و به صورت ادرار است مبتلایان به ناراحتی‌های خیلی شدید کلیه نیز نباید از این دارو استفاده کنند همچنین کسانی که به ترکیبات آسپیرین حساسیت دارند نیز جزء موارد منع ژلوفن هستند.

    ژلوفن استامینوفن و همچنین داروهای ضد انعقادی تداخل دارویی دارد و نباید همراه این داروها استفاده شود.

    افرادی که داروهای آنتی دیابتیک استفاده می کنند نباید ژلوفن بخورند چرا که ژلوفن باعث افزایش اثر ضد قند داروهایشان می‌شود و افت ناگهانی قند و به دنبال آن بروز شوک را به همراه دارد.

    ژلوفن نباید همراه با داروهای ادرار آور استفاده شود چرا که کاهش اثر داور می‌شود.

    لازم است که مصرف این داور به حداقل رسانده شود و حتماً زیر نظر پزشک تهیه شود و به صورت خود سرانه مصرف نشود تا مشکلات ناشی از مصرف خودسرانه این دارو از بین برود