اخلاق‌محوری یک شرط تحقق اهداف قرآنی در مدارس

هفته بزرگداشت قرآن، عترت و نماز امروز شنبه 24 آذرماه در مدارس سراسر کشور آغاز شد و تا سی ام ادامه خواهد داشت؛ نخستین روز از این هفته با عنوان مدرسه کانون تربیت اسلامی، وحدت و همدلی نامگذاری شده است.

بیشترین انتظارات در زمینه آموزش قرآن از نظام آموزش و پرورش به عنوان نهاد متولی امر تعلیم و تربیت می رود. از این رو و به دنبال توصیه موکد رهبر معظم انقلاب مبنی بر اعتلای آموزش قرآن در مدارس، از سال تحصیلی 77 - 76، تلاش های همه جانبه‌ای در فراهم آوردن زمینه‌های لازم برای اعتلا و تقویت آموزش عمومی قرآن کریم در مدارس آغاز و نقش بسیار مهمی بر دوش نظام آموزشی کشور نهاده شد.

تا آن جا که به گفته «محمدرضا مسیب زاده» مدیر کل قرآن، عترت و نماز وزارت آموزش و پرورش، در سال تحصیلی جاری، به مناسب هفته گرامیداشت قرآن و عترت، حدود 7 میلیون دانش آموز دوره های مختلف تحصیلی در مرحله مدرسه ای مسابقات قرآن، عترت و نماز شرکت می کنند.

وی درباره اهداف برگزاری هفته گرامیداشت قرآن، عترت و نماز گفت: تعمیق و توسعه فرهنگ غنی قرآن، عترت و نماز در میان دانش آموزان، زمینه سازی ایجاد انس بیشتر دانش آموزان با این سه منشور، بهره گیری از سرچشمه زلال معارف غنی قرآن و اهل بیت علیم السلام به عنوان بهترین الگوهای سبک زندگی اسلامی و مصونیت بخشی جوانان و نوجوانان با بهره گیری از معارف ارزشمند قرآن و اهل بیت علیهم السلام به عنوان دو بال موفقیت و پیشرفت و عاقبت بخیری را از جمله این اهداف است.

اهدافی که «حجت الاسلام محمدرضا دهدست» عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا، دستیابی به آن را مبتنی بر اجرایی کردن سه شرط ایجاد نگاه مثبت به قرآن، اخلاق محوری و استفاده از فناوری های نوین در ارایه دروس قرآنی دانست.

** نگاه مثبت به قرآن باید مقدم برآموزش الفبای آن باشد
اهداف آموزش قرآن اولین و مهم‌ترین امری است که باید مورد بازنگری و ملاحظه کارشناسانه قرار گیرد تا بر اساس آن سایر اجزا و ارکان یک برنامه آموزشی تعیین و تدوین شود. موضوعی که دهدست درباره آن گفت: مدرسه باید برای مبانی اعتقادات قرآنی، چندکار مهم انجام دهد. نخست آن که یک نگاه مثبت نسبت به قرآن در ذهن دانش آموزان ایجاد کند. نگاه مثبتی که متاسفانه امروزه جای آن در ذهن بعضی از دانش آموزان خالی است و با کمال تاسف، مدرسه نتوانسته قدرتمندانه در ایجاد آن توانمند عمل کند.
وی، ایجاد نگاه مثبت به قرآن را مقدم برآموزش آن عنوان کرد و تصریح کرد: مدارس بایستی نگاه ها و اذهان را نسبت به قرآن مثبت کنند همانند آن چه در سال های دور اتفاق می افتاد و مکتب خانه ها در شهرها و روستاها، پیش از سوادآموزی، ظرف روح دانش آموز را با قرآن آشنا می کردند و بعد الفبای آن را می آموختند.
وی ادامه داد: مکتب خانه ها کاری می کردند که دانش آموزان به صورت شفاهی قرآن بیاموزند؛ یعنی برای آنان روخوانی قرآن می کردند و تکرار آن را می خواستند. به این وسیله کودکان یک جامعه اسلامی اول قرآن را می آموختند، سپس سواد و روخوانی آن را یاد می گفتند.
به باور این استاد دانشگاه، در حال حاضر هم یکی از هنرهای مدارس و معلمان تربیتی و دینی و قرآنی باید این باشد که نگاه بچه ها به قرآن مثبت شود.

**متلاطم شدن امواج اشتیاق به آموزش قرآن با اخلاق محوری معلمان
دهدست در ادامه این گفت و گو، خصوصیات و برخوردهای رفتاری اولیا و مدرسان علوم قرآنی را دومین نکته مهم برای تعلیم مبانی و اعتقادات قرآنی دانست و گفت: اولیای مدرسه بخصوص اولیایی که وظیفه تعلیم مذهب و اعتقادات را بر عهده دارند، باید رفتار قرآنی داشته باشند.
وی دلیل این امر را این گونه عنوان کرد: انسان ها به طور عادی نخست به عمل دیگران نگاه می کنند بعد به گفته های آنان یعنی اگر معلم دینی و مربی امور تربیتی، پوشش مناسب، ظاهری زیبا و آراسته و لحن بیانی درست داشته و نگاه دانش آموزان به او نگاهی با شان و هیبت باشد، مطمئنا کلام قرآنی او به دل می نشیند و از گیرایی بالایی برخوردار و نگاه مثبت نسبت به قرآن ایجاد خواهد شد.

**آموزش قرآن با راهبردهای نوین آموزشی نهادینه می شود
عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان، استفاده از راهبردها و فناوری های نوین آموزشی در تعلیم قرآن را ضرورتی موکد و سومین راهکار تعلیم مبانی قرآنی عنوان و خاطرنشان کرد: پس از مثبت کردن ذهن دانش آموز به قرآن نوبت به آموزش آن می رسد، آموزشی که باید متفاوت از سایر دروس انجام شود و با راهبردهای نوین تدریس پیش برود؛ معلمان مدارس نمی توانند با شیوه های کلاسیک و تحکمی و امری، سخنوری کنند و دانش آموز ساکت، قواعد قرآنی را بیاموزد.

وی افزود: دانش آموزان توقع دارند که آموزش قرآن با آموزش علوم دیگر تفاوت کند و در چارچوب کلاس درس نگنجد. به عنوان نمونه، معلم قرآن، آن ها را به نمازخانه یا مسجد نزدیک مدرسه ببرد، از ابزار و فناوری های آموزشی مانند رحل و قرآن های زیبا استفاده کند. آنان را در قرائت شریک کند و از الگوهای قرائت مانند نوارها، سی دی ها و صداهای زیبا و تکنولوژی آموزشی که می تواند در راهبردهای تدریس به معلم قرآن کمک کند، بهره ببرند.

ممنوعیت استفاده از جبر، زور، پرخاشگری و دادن امتیازهای منفی در تدریس قرآن هم نکته دیگری بود که دهدست به آن اشاره کرد و گفت: اگر در مواقعی هم چنین روش هایی لازم شد باید غیر مستقیم انجام شود.

دهدست یادآور شد: با تعلیم درست و مناسب با شیوه هایی که ذکر شد، تربیت اسلامی در کانون مدرسه شکل می گیرد و موجب وحدت و همدلی میان دانش آموزان و اولیای خانه و مدرسه می شود. مدارس می توانند با بهانه قرار دادن قرآن، با اولیای دانش آموزان همراه شوند و با دعوت ازآنان و اساتید قرآنی خارج از مدرسه، آن ها را با مدرسه همسو کنند. این عوامل موجب همدلی اقشار مختلف می شود و سود قرآنی برای دانش آموزان باقی خواهد گذاشت.

انتهای پیام/