واکنش تند جامعه صنفی تهیه‌گنندگان به مسئول روابط عمومی سازمان اوج در حمایت از رئیسیان

در این بیانیه آمده: در بدو ورود به عرصه تهیه‌کنندگی و فیلمسازی احترام به فرهیختگان و بزرگان این عرصه را  باید آموخت ، باید بگوییم ما سریع خودمان را به آنها رساندیم و همیشه هم با احترام از آنها آموختیم. اما گویا احترام این‌روزها مطاعی است که خریدار چندانی ندارد.  در این نوشتار روی قانون و شرع صحبتی نداریم اما از «اخلاق» که مدیر روابط عمومی یک ارگان از آن یاد می‌کند باید صحبت کنیم

کجای اخلاق حرفه‌ای این اجازه را به مدیر روابط عمومی یک ارگان می‌دهد که اینگونه و با ادبیات سخیف، تهیه‌کننده‌ای که سال‌هاست در عرصه سینما فعال است را مورد عتاب و خطاب قراردهد.

علیرضا رئیسیان  قدم به قدم جلو آمد و با حفظ احترام به پیشینیان و امانتداری  در این عرصه فعالیت کرد. رئیسیان  فیلمی با عنوان «چهل سالگی» را در کارنامه خود دارد که براساس رمانی به همین نام از ناهید طباطبایی ساخته شده است او به خوبی از شرایط اقتباس و واگذاری حقوق مؤلف  مطلع است اما در حیرتیم چگونه مدیر روابط عمومی یک ارگان با  این نوع ادبیات  تهیه‌کننده و کارگردان فرهیخته و صاحب سبک سینمای ایران را به قانون اقتباس ارجاع می‌دهد در شرایطی که تحقیقات نوشتاری و تصویری از عملیات بیت‌المقدس و نحوه اسارت نوجوانان رزمنده و مصاحبه با تک تک آنها در سال ۸۵-۸۴ و نوشتن خط مستند داستانی برای سریال به سفارش رئیسیان و توسط دکتر محمد شهبا نوشته شد در حالی که مهدی جعفری (کارگردان) یک سال بعد به پروژه پیوسته که در حال حاضر مدعی حق مالکیت اثر می‌داند در این مجال قصد نداریم به موارد حقوقی و قانونی مورد اختلاف بپردازیم که  این مهم را به قانون باید سپرد .

فارغ از حق و حقوقی که درباره ”۲۳ نفر” در نوشتار مدیر روابط عمومی  صحبت شده است، باید به جوانی که سمت مدیر روابط عمومی ارگان اوج را عهده دار است این نکته را یادآور شویم احترام به بزرگ تر و فرهیخته از مهم ترین آموزه‌های اخلاقی، فرهنگی و دینی ما ایرانیان است که سرمایه‌ای فرهنگی و اجتماعی محسوب می‌شود و همگان به ویژه کسانی که در حوزه فرهنگ فعالیت دارند وظیفه در حفظ و ارتقای آن دارند. ما در عرصه فرهنگ و هنر به برآمدن جوانانی برومند نیاز داریم تا  سنگی را گران نشماریم، افراد برومند در این عرصه رشد نمی‌کنند اگر در سایه سرو سهی، نکته نیاموزند و خود را از سرمایه‌های بزرگ و نادر هنرمندان فرهیخته و دانش‌آموخته و ارزنده قرار ندهند شاهد رشد جوانان برومند نخواهیم بود. بهتر است به جای ادبیات سخیف و حمله به بزرگان این عرصه با احترام و اخلاق با این عزیزان سخن بگوییم و به جای تهدید به مجاری قانونی، مسایل پیش آمده را با گفت‌وگو و تعامل حل کنیم .