به گزارش پارس به نقل از کیهان، این مطلب را « امید-ر» از نفوذی های سابق گروهک ها در جنبش دانشجویی عنوان کرد. وی در پایگاه اینترنتی اخبار روز می نویسد: حضور در انتخابات واجد این معناست که موسوی و حامیانش نباید اعتراض می کردند و به خیابان می آمدند بلکه باید می رفتند کار قانونی و حزبی و روزنامه ای می کردند و خود را برای انتخابات ۹۲ آماده می کردند. حضور در انتخابات اگر سوال رد ادعای تقلب در انتخابات ۴ سال پیش نباشد قطعا مغایر روش و منش خیابانی است. حضور در انتخابات ۹۲ یعنی اعلام آغاز دوباره سیاستی که ۴ سال پیش در ۲۵خرداد در خیابان پایانش را اعلام کردیم.

وی خاطرنشان می کند: موسوی روز ۲۲خرداد خود را برنده انتخابات کرد و غیر از آن را تقلب دانست و دیگر با حاکمیت هیچ حرفی نزد. مهدی کروبی هم همین طور. جز یک نامه به هاشمی درخصوص تجاوز به بازداشتی ها، دیگر هیچ وقت و به هیچ طریق حاکمیت را در هیچ سطحی مخاطب قرار نداد. همان موقع بسیار شنیدیم و خیلی ها- از اصلاح طلبان و خود سبزها تا حکومتی ها-گفتند که میرحسین و حتی اگر معتقد است تقلب شده باید دست از اعتراض بکشد و باید هواداران و یاران خود را برای انتخابات بعدی سازمان دهی کند.

او اما هرگز چنین نکرد. هیچ حرفی از انتخابات نزد و اساسا دیگر هرگز با حاکمیت سخن نگفت. همه می دانیم که او می توانست کنار بکشد، می توانست حزب تشکیل دهد و آماده انتخابات بعدی شود. اما او چنین نکرد. هرگز هیچ حرفی از معامله و سازش نزد.

این نفوذی گروهک ها ادامه می دهد: خیلی از زندانیان جنبش سبز- چه آن ها که هنوز در زندان اند و چه آن ها که دوران محکومیتشان تمام شده-، می توانستند با نوشتن چند خط به عنوان توبه نامه، یا اظهار پشیمانی، یا با کوتاه آمدن از ادعای تقلب، یا با برائت جویی از موسوی و جنبش سبز، زندان نروند (کما این که حتی عده ای توانستند با نادرست خواندن سیاست) خیابان، فضای جدیدی برای فعالیت سیاسی آینده شان باز کنند.

اما اکثریت آن ها چنین نکردند. بدیهی است که آن ها می دانستند برای کاندیدا شدن در هر انتخاباتی در آینده، نباید زندان رفته و نباید محکومیت قطعی داشته باشند و… و در کنار این واقعیات، باید یاد خودمان هم بیفتیم. وقتی در خیابان ها شعار تقلب سر می دادیم بیشتر ما، آخرین چیزی که به آن فکر می کردیم، شرکت دوباره در انتخاباتی بود که مجریان و ناظرانش همان ها باشند که در ۸۸ بودند.

وی همچنین نوشت: حامیان سابق جنبش سبز، البته می توانند وارد انتخابات شوند. می توانند در ستادهای انتخاباتی [… ] - که صراحتا می گوید اصول گراست و یکی از مهم ترین تحرکات خیابانی جنبش سبز، ۲۵ بهمن، را صراحتا محکوم کرده، و همین حالا هم، واکنشش در برابر بازداشت اعضای ستادش، این است که خود همین اعضا را به افراطی گری متهم می کند- یا در ستاد [… ] -که در نمازجمعه ۲۹خرداد، وقتی رهبری صراحتا خط و نشان می کشید، اشک می ریخت- فعالیت کنند و مردم را به رای دادن به این ها تشویق کنند.

اما باید بپذیرند که این حضور، این دعوت، و این تشویق، متضمن پذیرش شکست جنبش سبز است. به زبان بیاوریم یا نه، معنای حضور در انتخابات ۹۲، این است که ما فردای ۲۲خرداد ۸۸، اشتباه کردیم. این یعنی رد ادعای تقلب.