انتقادها خبرنگاران به مدیرعامل خانه تئاتر

دیدار صمیمانه شهرام‌گیل‌آبادی، مدیرعامل خانه تئاتر با خبرنگاران و فعالان فضای مجازی پیش از ظهر امروز (چهارشنبه ۱۳ تیر) در محل ساختمان جدید خانه تئاتر برگزار شد.

در این نشست شهرام گیل‌آبادی (مدیرعامل) و محمودرضا رحیمی (سخنگو) به انتقادات و پیشنهادات خبرنگاران و فعالان فضای مجازی در حوزه تئاتر گوش سپرده و نکاتی را مطرح کردند.

شهرام گیل‌آبادی در ابتدای این جلسه، گفت: من سعی می‌کنم شفاف و روشن حرکت کنم و نظرات مختلف را بگیرم. در همین راستا، در سه روز اخیر این چهاردهمین جلسه‌ام است که از ماحصل آنها تمام نظرات را ثبت و ضبط و پیاده می‌کنم تا در نوشتن برنامه به من کمک کند. در نهایت این موارد را در هیئت مدیره خانه تئاتر ارائه خواهم کرد تا با کمک شما به سمت صنفی پویا حرکت کنیم.

مدیرعامل خانه تئاتر خاطرنشان کرد: قرار نیست شق‌القمر در حوزه کلان ملی در حوزه سیاست‌گذاری کنیم چون تعریف اصناف در جهان مشخص است اما معتقدم همانطوری که یک گروه ساده تئاتری برنامه مشخصی برای خود دارد صنف تئاتری هم باید این برنامه و ساختار را داشته باشد.

گیل‌آبادی با تاکید بر اینکه «وظیفه جدی و اساسی این است که برنامه‌ای محکم، اساسی، جدی و استراتژی‌محور داشته باشیم» گفت: بعد از اینکه برنامه شکل گرفت اول به سمت عملیاتی شدنش می‌رویم و بعد آن را اعلام می‌کنم.

او با بیان اینکه «برنامه‌ای طراحی می‌کنیم که از زوایای مختلف دیده شده باشد و سپس به هیئت مدیره ارائه می‌کنم» گفت: معتقدم اگر تعامل با رسانه‌ها دوسویه بوده و شکل همگرایانه به خود بگیرد به نتایج خوبی می‌رسیم. اگر همگرایی نباشد و به انشقاق‌ها توجه کنیم هیچ اتفاقی در تئاتر نمی‌افتد. چراکه سابقه ثابت کرده هر جایی همه باهم جمع شدیم و همگرایی ایجاد کردیم توانستیم موفق هم باشیم.

گیل‌آبادی تصریح کرد: یکی از راه‌های استحصال نقاط قوت و ضعف، داشتن گوش شنوا و شنیدن نظر همه اقشار است.

گیل‌آبادی همچنین در توضیح اینکه چرا تنها دو سال عضو خانه تئاتر شده و زودتر به این صنف نپیوسته است، گفت: دیر عضو خانه تئاتر شدم چون نمی‌دانستم چرا باید عضو خانه باشم. از اولین کتکی که در نمایش خوردم احساس بی‌پناهی را داشتم اما هیچ‌گاه نمی‌دانستم چرا باید عضو خانه تئاتر باشم. آقای اصغر همت دو سال پیش که تازه مدیرعامل خانه تئاتر شده بود توضیحاتی به من داد و در نتیجه‌اش من عضو خانه تئاتر شدم.

در ادامه این نشست؛ یکی از فعالان رسانه‌ای با بیان اینکه «یکی از مهم‌ترین مشکلات خانه تئاتر این بوده که صدای همه اهالی تئاتر محسوب نشده» در بیست عنوان به ارائه انتقادات و نظرات خود پرداخت.

بیست نکته او به شرح زیر است:

تشکیل انجمن روابط عمومی، تبلیغات و رسانه، راه‌اندازی انجمن تهیه‌کنندگان تئاتر، فراهم کردن امکان تبلیغات شهری در یک تفاهم‌نامه پایدار با شهرداری، تدوین و اجرایی کردن آئین‌نامه مشخص برای مدیریت سالن‌ها، بررسی چگونگی ارتقای خانه تئاتر از یک موسسه فرهنگی هنری به یک تشکل صنفی معتبر، تاثیرگذاری خانه تئاتر در سیاست‌گذاری‌های کلان، شفاف‌سازی و اطلاع‌رسانی هیئت مدیره و انجمن‌های خانه تئاتر، اصلاح و بازبینی آئین‌نامه انتخاباتی خانه تئاتر، به‌روزرسانی اساسنامه خانه تئاتر و انجمن‌ها، احکام شورای داوری خانه تئاتر قدرت اجرایی ندارد، برندینگ و اسپانسری خانه تئاتر، انعکاس رسانه‌ای فعالیت‌های اردیبهشت خانه تئاتر و جشن‌ها، انفعال خانه تئاتر در سیاست‌گذاری جشنواره‌ها مثل فجر، تعامل مستقیم با نهادهایی که قانون‌گذاری می‌کنند، منفعل بودن در استفاده از شبکه‌های اجتماعی، از موقعیت اجتماعی سلبریتی‌های تئاتر برای ایونت‌ها و کمپین‌های فرهنگ تئاتر استفاده نمی‌شود، شفافیت و ارائه گزارش مشخص، نبود جلسات مستمر رسانه‌ها برای تبادل نظر.

در ادامه یکی از حاضران این سوال را مطرح کرد که «عضویت خانه تئاتر چه نتایج و فوایدی برای هنرمندان دارد؟ کارت عضویت به چه کار ما می‌آید؟» که گیل‌آبادی در پاسخ گفت: پیرامون اینکه صنف و سندیکا چه کارکردی می‌تواند داشته باشد بسیار بحث می‌شود و باید بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.

سیاوش خادم حسینی، بازیگر تئاتر که تجربه مدیریت گروه‌هایی تئاتری در فضا مجازی را هم دارد، طی سخنانی گفت: خانه تئاتر درگیر ساختارهای بنیادی بوده و از یکسری چیزها بازمانده مثلا ساختن همین ساختمان که امری بسیار فرسایشی شده بود. خادم حسینی در ادامه این سوال را مطرح کرد که «احیای دوباره قراردادهای تیپ جزو اهداف و برنامه‌هایتان هست؟»

این بازیگر تئاتر در ادامه یادآور شد: من مشکلم اینجاست که مدیر اداره‌کل هنرهای نمایشی چرا آنقدر در تئاتر تاثیر دارد درحالی‌که نباید داشته باشد؟ خانه تئاتر باید اداره‌کل را عقب براند. من فکر می‌کنم نود درصد جشنواره‌ها باید تعطیل شود چون هدررفت بودجه است. اعتبار شب بازیگر خانه تئاتر از جشنواره فجر با همه انتقاداتی که به آن دارم بیشتر است.

در ادامه؛ یکی دیگر از فعالان رسانه‌ای با تاکید بر اینکه باید به مسائل خانه تئاتر کلان‌تر نگاه کرد چراکه تا همین امروز هم ما از سایر صنوف به خصوص خانه سینما عقب‌تر هستیم، گفت: برای اینکه اتفاقی صنفی رخ دهد و قراردادها در اختیار خانه تئاتر باشد راه‌حلش در اتحادیه بازرگانی است. ما امروز داریم در مورد مسائلی حرف می‌زنیم که متعلق به ۱۸ سال قبل است؛ در مورد آینده حرف نمی‌زنیم. مثلا باید توجه داشته باشیم که بیشتر و بزرگ شدن قدرت صنف در افزایش تعداد اعضایش است. در یک سال آثاری در تهران روی صحنه می‌رود که حدود ۱۲ هزار نفر در آن مشغول هستند اما خیلی‌ها عضو خانه تئاتر نیستند. آنقدر که خود تئاتری‌ها به خانه سینما قدرت دادند به خانه تئاتر ندادند.

گیل‌آبادی در پاسخ به این موارد گفت: بله قبول دارم که دنیا از بعضی از ساختارها دیگر عبور کرده اما اینکه ما چرا عبور نکردیم؟ باید بگویم چون خیلی‌هایش دست ما نیست.

مدیرعامل خانه تئاتر با بیان اینکه «تئاتر هم شغل باشد هم در نظام صنفی تعریف شود و هم بالاتر از آن مدنظر قرار بگیرد» گفت: شهرهایی در جهان هستند که ۱۸۶۰ سالن دارند اینها چطور سالن‌هایشان را اداره می‌کنند؟ در مقابله با به وجود آمدن یک مشکل چطور اظهارنظر و برخورد می‌کنند؟ آیا ما می‌توانیم به آنجا برسیم؟ این سوال استراتژیک است تا زمانی که سوالش نباشد به نقطه استراتژیک هم نمی‌رسیم. باید چشم‌انداز کلان‌تر و دورنگرانه‌تری داشته و در عین حال از امروز شروع کنیم نه فردا.

یکی دیگر از فعالان رسانه‌ای نیز خواستار رسیدگی سریع‌تر مدیرعامل خانه تئاتر به موارد مهم و ضروری شد و به شکایاتی اشاره کرد که بسیاری از هنرمندان تئاتر از یک تهیه‌کننده‌ و کارگردان داشته‌اند و گفت: امیدوارم مانند یک مدیر ضربتی به شکایات رسیدگی کنید.

گیل‌آبادی در پاسخ به این موضوع قول داد حتما موضوعات فوری را به سرعت رسیدگی کند و در پایان جلسه به بررسی این پرونده پرداخت.

پایان‌بخش جلسه صحبت‌های محمودرضا رحیمی سخنگوی خانه تئاتر بود؛ رحیمی در ابتدا گفت: فضا خوب نیست چون حال جامعه خوب نیست؛ نه مودتی هست نه مهربانی. فکر می‌کنم تمام مطالبات این ۱۸ سال از اداره‌کل هنرهای نمایشی بر سر خانه تئاتر ریخته است. بحث هویت است اگر نباشد چطور به اعتبار برسیم اگر اعتبار نباشد قهرمانی نخواهیم داشت.

رحیمی با اشاره به برخی موارد مطرح شده از سوی حاضران در جلسه مبنی بر نحوه شکل‌یگری صنف تئاتر گفت «ما نمی‌توانیم اتحادیه داشته باشیم» و خاطرنشان کرد: مطالبات اصلی خودمان را یادمان نرود. مثلا به محض اینکه یکی از دوستان نامه‌ای درباره دریافت ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده تالار وحدت از هنرمندان را آورد به آن رسیدگی کردم. معتقدم یکبار برای همیشه باید شخصیت بنیاد رودکی و تالار وحدت مشخص شود چراکه با وجود جایی به نام رودکی نمی‌توانیم تئاتر خصوصی را تعریف کنیم. چرا موارد ما در امور مالیاتی باید با کارگردان سینما و تلویزیون یکی شود؟ تقاضا دارم مطالبات‌مان مشخص شود و بدانیم از چه کسی باید چه موضوعی را بپرسیم.