راز سانسور لوگوی باشگاه رم فاش شد

مثل همیشه اکثریت تنها به طعنه و کنایه بسنده کردند، اما به ریشه این گونه اقدامات بی توجهی شد و احتمالا مدتی بعد باز هم شاهد امثال این اتفاقات خواهیم بود. حال آن که صرف نظر از کنایه ها، باید به فهم دست اندرکاران این اقدام و تحلیل هدف و انگیزه آنها پرداخت.

احتمالا از نظر آن‌ها پستان گرگ یک اندام جنسی است و بینندگان با دیدن نقاشی یک گرگ مادر در حال شیر دادن به بچه‌هایش تحریک می‌شوند و به گناه و انحراف می‌افتند؛این تنها جایی نیست که به محض رخ دادن پدیده ای با برداشت جنسی، اولین کار، مخفی کردن و پوشاندن است و در آشفته بازار فعالیت رسانه های مختلف و شبکه های اجتماعی، حقا این شیوه بسیار هم دشوار است.

شاید نیت صداوسیمایی هایی که این اقدام و اقداماتی مشابه داشته اند خیر بوده، اما به نظر می رسد مشکل در فقدان تربیت جنسی، حتی در بزرگترهای ماست و این که تا با موضوعی که رنگ و بوی جنسی دارد مواجه می شوند، دست و پایشان می لرزد و جلو چشم فرزندانشان را می گیرند و به مخفی کاری روی می آورند و جالب آن که نوعا این رویکردها نه تنها موثر نمی افتد، که باعث تحریک بیشتر کودکان و نوجوانان می شود.

در این شرایط «تربیت جنسی» منطبق با دانش روانشناسی و فرهنگ دینی و ملی، حلقه مفقوده ای است که اگر درست انجام شود، مهارتی در میان پدران و مادران و نسل جوان ایجاد می کند و به جای حساسیتهای نابجا، می آموزند چگونه با پدیده هایی که رنگ و بوی جنسی دارد مواجهه منطقی داشته باشند، به گونه ای که به اخلاق و معنویت آنها آسیب وارد نشود و برای زندگی خانوادگی نیز آمادگی بهتری داشته باشند.

یکی از اولین دوره ها در این راستا، دوره «تربیت جنسی» دکتر علی اصغر احمدی، از استادان باسابقه روانشناسی کشور است که تلاش کرده براساس تجربیات ده ها ساله از مشاوره ها و آموزه های اسلامی و علمی، مهارتهای جنسی لازم را در اختیار مخاطبان قرار دهد.

وی در این دوره، بعد از اشاره به هویت جنسی و اهداف تربیت جنسی، مهارتهایی را برای پیش‌گیری از سوء استفاده جنسی و بروز آسیب‌های جنسی آموزش می دهد و اصول و روش‌های تربیت جنسی را تبیین می کند.

دکتر احمدی در تبیین روشهای تربیت جنسی، یکی از راهکارها را ارتباط با طبیعت دانسته و می گوید: عده ای تصور می کنند اگر بچه شاهد روابط جنسی حیوانات شود، بدآموزی دارد، در حالی که سانسور غیرضروری ما از این موارد است که بدآموزی دارد و بیشترین آسیب ها را به کودک می زند. خداوند هم برای ما نوعی آمیختگی با زندگی حیوانات اهلی در طبیعت قرار داده است.

اگر مسافرتی می رویم و با حیوانات دیگر برخورد می کنیم، نباید برخی رفتارهای جنسی آنها را برای فرزندانمان سانسور کنیم، چون ضرر آن بیش از منفعت آن است.

بهتر است به جای این که پدر و مادر سراسیمه جلوی چشم بچه را بگیرند، با خونسردی و بدون هیجان برخورد کنیم. این موضوعی است که انسان باید بیاموزد و طبیعت کم آسیب ترین روش تربیت و آموزش است.

انتهای پیام/