با ضعیف‌ترین ارتش‌های جهان آشنا شوید

 ترجمه از حسین علی پناهی: در عصری به سر می بریم که قدرت نظامی در اغلب قریب به اتفاق مهم ترین فاکتور در رتبه بندی قدرت های جهانی به شمار می آید هر چند نباید در این میان قدرت اقتصادی و تکنولوژی را نیز نادیده گرفت. با این وجود کشورهای جهان برای داشتن ارتشی قدرتمند بخش قابل توجهی از درآمد ناخالص داخلی خود را صرف تجهیز و آماده سازی ارتش های خود می کنند و همانند حوزه های دیگر و بسیار شدیدتر از این حوزه ها، رقابت بر سر برتری نظامی نیز در جریان است به نوعی که شرایط سال های اخیر ما را به یاد دوران جنگ سرد می اندازد.

اما در حالی که تقریباً تمامی کشورها برای داشتن ارتشی قدرتمندتر تلاش می کنند اما برخی کشورهای اندک توجهی به این حوزه ندارند که هر یک از آن ها دلایل خاص خود را دارند. قبلاً در این رسانه در مورد ارتش های قدرتمند جهان به کررات صحبت شده است و ما در این مطلب قصد داریم درست طرف مقابل این موضوع را بررسی کرده و شما را با کشورهایی که ضعیف ترین ارتش های جهان آشنا کنیم.

این کشور کوچک در حوزه دریایی کارائیب از 700 جزیره کوچک ساخته شده و حدود 400.000 نفر جمعیت دارد که اکثر آن ها از نوادگان بردگان آفریقایی هستند که دهه های دور به این منطقه آمده اند. این کشور نیروی زمینی یا هوایی ندارد که بخواهیم در مورد کیفیت یا تعداد پرسنل آن صحبت کنیم. تنها نیروهای نظامی که این کشور دارد نیروی دریایی آن است که با نام نیروهای دفاعی پادشاهی باهاماس وظیفه دفاع از مردم این کشور در مقابل تجاوز خارجی را بر عهده دارد.

نیروی دریایی پادشاهی باهاماس در حدود 1.600 مرد و زن را در اختیار دارد که در سه اسکادران سازماندهی شده اند: اسکادران کماندو، اسکادران گشت زنی و بخش هوایی. اسکادران گشت زنی این کشور از 11 کشتی تشکیل شده که در آب های متعلق به این کشور گشت زنی می کنند و دسته هوایی نیز در حال حاضر تنها از سه هواپیما تشکیل شده است.

در سال 2014 بودجه نظامی این کشور که قبلاً تنها 49 میلیون دلار بود به یکباره به 232 میلیون دلار افزایش یافت که این افزایش بودجه به منظور پیاده سازی برنامه ای به نام «پروژه کف دریای شنی» انجام گرفت. این بودجه اضافی در زمینه نوسازی کشتی ها و هواپیماها و آماده سازی آن ها برای مراقبت از منابع دریایی و کاهش قاچاق کالا، قاچاق مواد مخدر و قاچاق انسان در این منطقه هزینه شد.

این کشور که در اثر جنگ های داخلی سال هاست در آتش کینه می سوزد با مشکلات عدیده داخلی روبرو است. از آنجایی که این کشور در سال های گذشته درگیر یک جنگ داخلی طولانی و خانمانسوز بوده شاید انتظار داشته باشید که ارتشی هر چند ضعیف داشته باشد. اما واقعیت چیز دیگری است و این کشور ارتشی به استعداد 4.500 نفر دارد که نه تنها نقش مثبتی در خاموش کردن جنگ داخلی و ناآرامی ها نداشته بلکه فساد گسترده، نقض حقوق بشر و مشکلات درونی گسترده عملاً آن را به یک ماهیت بی هدف و بدون نقشی موثر در کشور تبدیل کرده است.

ارتش این کشور برای دفاع از جمعیت 4.7 میلیونی خود تنها به 4 تانک تی 55، 4 هواپیما، 2 هلی کوپتر و 51 خودرو زرهی وابسته است که تاکنون نیز در پایان دادن به جنگ داخلی و به ارمغان آوردن صلح، آرامش و آزادی برای مردم این کشور ناکام بوده است.

این کشور که در غرب آفریقا واقع شده به طور رسمی با نام جمهوری گامبیا شناخته می شود و با درگیری های نظامی طولانی مدت درونی بیگانه نیست. گزارش های سازمان ملل نشان می دهد که بیش از یک سوم جمعیت 1.8 میلیون نفری این کشور زیر خط فقر زندگی می کنند و تنها روزی بین 25 سنت تا حداکثر 1 دلار درآمد دارند. بدین ترتیب نباید انتظار داشت که ارتش این کشور از قدرت متوسطی نیز برخوردار باشد.

توان نظامی گامبیا با 2.500 نفر استعداد نفری به دو بخش تقسیم شده است: نیروی زمینی و نیروی دریایی. از زمان استقلال این کشور از بریتانیا در سال 1965 بارها ارتش این کشور سازماندهی شده و هر بار با یک کودتای نظامی تمامی تلاش ها بی نتیجه مانده است. در حال حاضر ارتش گامبیا از 900 سرباز و تنها 12 خودرو زرهی تشکیل شده است.

بسیاری از سربازان این کشور به عنوان نیروهای حافظ صلح در کشورهای دیگر آفریقا به سر می برند. در سال 2002، نیروی هوایی گامبیا با خرید یک جت جنگنده سوخوی 25 به فکر تجهیز خود افتاد اما این بخش از نیروی نظامی گامبیا نیز مانند نیروی زمینی به دلیل مشکلات عمده و عمیق خود نتوانست از این خرید استفاده کرده و سوخوی خریداری شده هنوز حتی برای یک بار نیز به پرواز درنیامده است. همچنین نیروی دریایی ارتش این کشور از 250 پرسنل نظامی تشکیل شده است که به دلیل نداشتن بودجه برای نوسازی و ادامه کار خود به کمک های بین المللی وابسته است. در سال 2013 تایوان سه کشتی جنگی هشت تنی را به این کشور هدیه داد تا جایگزین کشتی های قدیمی و فرسوده خود نماید.

باربادوس یک کشور جزیره ای بسیار کوچکبا جمعیتی کمتر از 278.000 است. ارتش این کشور در سال 1979 شکل گرفته و از سه بخش تشکیل شده است: گردان باربادوس، گارد ساحلی باربادوس و گردان جوانان باربادوس. تمامی این سه بخش دارای 1.000 نفر پرسنل بوده که در آب های مجاور گشت زنی کرده و بخشی از آن ها نیز برای مقابله با درگیری های داخلی در یکی از جزایر این کشور در حالت آماده باش به سر می برند.

نیروی هوایی این کشور نیز تنها دارای یک هواپیمای کسنا 402 سی است. در حالی که این کشور با مشکلاتی در درون خود به دلیل فقر و بلایای طبیعی مواجه است در سال 2016 چین حدود 3 میلیون دلار به این کشور هدیه داد که به بودجه نظامی 49 میلیون دلاری خود بیفزاید. البته به گفته سفیر چین در این کشور، این کمک سه میلیون دلاری نه برای خرید تجهیزات نظامی بلکه برای کاهش اثرات بلایای طبیعی بر ارتش این کشور اهدا شده است.

سومالی بیش از 12 میلیون جمعیت داشته و یکی از طولانی ترین خطوط ساحلی در قاره آفریقا را به خود اختصاص داده است. اگر چه ارتش این کشور در مقایسه با کشور باربادوس که در رتبه ی هفتم قرار گرفته از لحاظ تعداد پرسنل بسیار قدرتمندتر است اما به دلیل فساد و درگیری های داخلی یکی از ضعیف ترین ارتش های جهان را دارد. نیروهای نظامی ملی سومالی از حدود 12.000 سرباز آماده به خدمت تشکیل شده و 24.000 سرباز نیز به عنوان نیروهای ذخیره شناخته می شوند. در بخش نیروی زمینی این کشور دارای 140 تانک و 430 خودرو زرهی است.

این کشور عملاً نیروی هوایی ندارد اما در سال 2012 مقامات نظامی ایتالیا اعلام کردند که به این کشور کمک خواهند کرد تا نیروی هوایی خود را از نو تشکیل دهد. نیروی دریایی این کشور نیز در اواخر قرن بیستم دچار فروپاشی گسترده و فلج کننده ای شد اما در سال 2012 امارات متحده عربی بیش از یک میلیون دلار برای بازسازی نیروی دریایی به این کشور کمک مالی کرد. بودجه سالانه نظامی این کشور تنها 58 میلیون دلار برآورد شده است.

شاید شما نیز بحق فکر کنید که کشوری کوچک با کمتر از هزار مایل مربع مساحت که در میان کشورهای غرب اروپا احاطه شده و کشوری آرام و بدور از مناقشات نظامی است هیچ احتیاجی به ارتش ندارد. شاید ارتش این کشور یکی از راحت ترین و بی دردسرترین کارهای دنیا را داشته باشد. ارتش لوگزامبورگ تنها از 400 سرباز تشکیل شده که 100 نفر از آن ها مردم عادی هستند و با این تعداد بسیار کم بودجه ای هنگفت به میزان 369 میلیون دلار دارد.

با توجه به این بودجه قابل توجه خواهید فهمید که ارتش سومالی با تعداد بسیار بیشتری پرسنل از چه شرایط بودجه ای نامساعدی رنج می برد.. البته ارتش لوگزامبورگ با همین تعداد پرسنل قلیل در دو جنگ جهانی و جنگ کره نیز جنگیده است. نیروی هوایی این کشور دارای 17 هواپیمای گشت زنی بوئینگ ای 3 و یک ایرباس اَی 400 ام است.

کشور تونگا که در میان اقیانوس اطلس جنوبی واقع شده در حدود 1.100 کیلومتر با کشور فیجی فاصله دارد. این کشور از 169 جزیره کوچک و بزرگ تشکیل شده و در حدود 103.000 نفر جمعیت دارد. بودجه نظامی این کشور در حدود 5 میلیون دلار است که تنها 0.9 از تولید ناخالص ملی این کشور را تشکیل می دهد. ارتش پادشاهی این کشور بیش از 700 نیروی آماده به خدمت دارد و همین ارتش کوچک در طول جنگ جهانی اول با نیروهای ارسالی از نیوزیلند وارد نبرد شد و اخیراً نیز از این ارتش کشور برای مبارزه در افغانستان و عراق استفاده شده است.

نیروی دریایی تونگا از سه قایق گشت زنی و یک کشتی نفت کش تشکیل شده که به طور عمده برای مبارزه با ماهیگیری غیرمجاز و تامین امنیت دریایی و رعایت قوانین مرزی به کار می رود. نیروی هوایی این کشور نیز تنها دو هواپیمای بسیار کوچک در اختیار دارد.

آنتیگوا و باربودا دو جزیره در دریای کارائیب هستند که حدود 91.000 نفر جمعیت دارند. ارتش این کشور بسیار کوچک با بودجه سالانه 10 میلیون دلار در حدود 245 نفر پرسنل دارد. ارتش این کشور نیز مانند بسیاری از کشورهای جزیره ای این فهرست تنها وظیفه اصلی خود را مبارزه با قاچاق و قانون شکنی در آب های اطراف می داند.

روی هم رفته ارتش این کشور دارای 7 قایق گشت زنی فعال است که بخشی از گارد ساحلی کشور را تشکیل می دهند. ارتش این کشور یکی از کوچک ترین ارتش های جهان از لحاظ بزرگی و تعداد پرسنل به شمار می آید اما در سال های اخیر عملیات هایی را در هاییتی، گرنادا و ترینیداد و توباگو برای حل اختلافات و درگیری ها انجام داده است.

این دو جزیره دوقلو در غرب اقیانوس هند در حدود 55.000 نفر جمعیت دارد که تنها 300 نفر از آن ها در ارتش کشور فعالیت می کنند. نیروی زمینی و دریایی این کشور مسئولیت حل اختلافات درونی و مراقبت از آب های مجاور را بر عهده دارند. نیروی دریایی دارای تنها یک قایق گشت زنی است که توسط ایالات متحده به این کشور هدیه داده شده است. ارتش این کشور چنان کوچک است که بر اساس گزارشات داخلی در سال 2016 تنها 28 سرباز جدید در این ارتش به خدمت گرفته شده اند.

در سراسر جهان حدود 22 کشور ارتش ندارند و حتی بودجه ای به نام بودجه دفاعی در این کشورها به ثبت نمی رسد. اگر چه این کشورها به طور رسمی دارای ارتش نیستند اما راهکارهای متفاوتی برای دفاع از تمامیت ارزی خود دارند. برای مثال کشور ایسلند ارتش ندارد اما توافقنامه های نظامی و دفاعی عمده ای با قدرت های برتر نظامی جهان مانند ایالات متحده دارد که در صورت لزوم از این کشور دفاع خواهند کرد.

همچنین این کشور دارای نیروهای پلیس بسیار مسلح و نیروهای حافظ صلح است. موناکو نیز ارتش ندارد اما پنجمین قدرت نظامی جهان یعنی فرانسه از این کشور حمایت نظامی می کند. از دیگر کشورهایی که ارتش رسمی ندارند می توان به کشورهای کاستاریکا، لیختن اشتاین، ساموآ و پاناما اشاره کرد.