پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مجید مکی- برخی افراد نظیر صادق زیباکلام یا علی شکوری‌راد طرح اتهام جاسوسی علیه کاووس سیدامامی و برخی فعالین محیط‌زیست را غیرقابل‌باور می‌دانند با این استدلال که چنین افرادی دسترسی به اطلاعات محرمانه ندارند. آقای شکوری‌راد مشخصاً گفته‌اند «اگر دشمنان بخواهند جاسوس بگمارند می‌روند سراغ نهادهای حساس و دارای اطلاعات محرمانه». این در حالی است که کسی افراد بازداشتی در این پرونده را منشاء نشت اطلاعات معرفی نکرده است.

می‌توان با یک مثال ساده که الزاماً واقعیت ماجرا هم نیست موضوع را شرح داد. فرض کنیم فردی که در یکی از «نهادهای حساس» مشغول است بخواهد اطلاعات محرمانه را به بیرون منتقل کند. می‌تواند یکی از نزدیکان یا بستگان خود را تحت پوشش «فعال محیط‌زیست» به یک شبکه انتقال اطلاعات به خارج از کشور متصل نموده و از طریق وی اطلاعات را به بیرون منتقل کند. با این کار ردیابی را نیز با ایجاد چند واسطه مشکل می‌کنند. حال اگر یک دستگاه امنیتی بخواهد به منشاء نشت اطلاعات برسد چه چاره‌ای دارد جز اینکه حلقه‌های واسط را یک‌به‌یک بررسی کند؟

جنجال و غوغای ایجاد شده محدود به اعتراضات به خودکشی سیدامامی در زندان نیست. بلکه به این بهانه اساساً امکان استفاده از پوشش فعال محیط‌زیست برای فعالیت اطلاعاتی را منکر می‌شوند. فشار سنگینی بوجود آمده برای متوقف کردن روند پیگیری این پرونده که جز بر مهم و حساس و حیاتی بودن کشف لایه‌های پنهان‌تر ماجرا تاکید نمی‌کند. چه بسا به این خاطر که بررسی‌ها در نقطه‌ای به همان «نهادهای حساس» برسد.

برای درک سنگینی این فشار توجه به جمله عجیب نایب رئیس مجلس کفایت می‌کند. علی مطهری همسو با موجی که علیه سازمان اطلاعات سپاه بوجود آمده گفته است «مبارزه با جاسوسی کار تخصصی وزارت اطلاعات است و بهتر است این دو نهاد در کار یکدیگر دخالت نکنند». گویی بار اولی است که سازمان اطلاعات سپاه به موضوع جاسوسی وارد شده است و از این جهت بدعتی رخ داده!

جاسوسی صادق زیباکلام مجید مکی کاووس سیدامامی نشت اطلاعات علی شکوری‌راد