روش‎های کاهش وزن به وسیله جراحی

به گزارش پارس به نقل از همشهری آنلاین، هر سال تنها در آمریکا ۱۶۰ هزار عمل جراحی کاهش وزن انجام می شود، البته این اعمال جراحی برای هر فرد چاقی مناسب نیستند و تاثیربخشی برخی از آنها بهتر از برخی دیگر است.

شایع ترین شکل این اعمال جراحی" بای پس یا میان بر زدن معده" یا gastric stapling است که در آن بخشی از دیواره معده را با گیره هایی صورت کیسه کوچکی درآورده می شود، و به این ترتیب معده تنها می تواند مقدار کمی از غذا را درون خود نگه دارد، همچنین در این جراحی بخشی از روده نیز از مسیر عبور غذا خارج می شود، بنابراین کالری کمتری جذب بدن می شود. این شیوه معمولا بیشترین میزان کاهش وزن را باعث می شود.

عمل جراحی دیگری که برای کاهش وزن به کار می رود شیوه دیگر جراحی که برای کاهش وزن به کار می رود، " حلقه گذاری به دور معده" (stomach banding) نام دارد. این شیوه عملی کمتر تهاجمی است و بر خلاف شیوه" بای پس معده" قابل بازگشت است، یعنی می توان در صورت ضرورت حلقه را از دور معده برداشت.

این حلقه که اندازه آن قابل تنظیم است، برای محدود کردن مقدار غذایی که فرد هر بار می تواند بخورد، به دور معده قرار داده می شود. با ایجاد کاهش وزن ابتدایی می تواند این حلقه را تنگ تر کرد. البته بیماران با این روش معمولا به اندازه بای پس معده کاهش وزن پیدا نمی کنند.

یک روش دیگر جراحی کاهش وزن" معده برداری آستینی" (gastric sleeve) نام دارد که در آن بخش بزرگی از معده برداشته می شود، و تولید یکی از هورمون های محرک گرسنگی که در معده تولید می شود، کاهش پیدا می کند. شیوه های پیچیده تر عمل جراحی هم وجود دارند که کمتر استفاده می شوند مانند" جابه جایی دوازدهه (duodenal switch) که در آن مسیر غذا در لوله گوارش تغییر داده می شود.

این اعمال جراحی کاهش وزن در شرایط ایدئال - در صورتی که فرد رژیم غذایی سالم داشته باشد و ورزش هم بکند- ممکن است در طول یکی دو سال باعث کاهش ۵۰ تا حتی ۸۰ درصد وزن اضافی افراد شوند. نکته مهم تر اینکه پژوهش ها نشان داده اند جراحی کاهش وزن می تواند دیابت نوع ۲ را در افرادی دارای اضافه وزن هستند، برطرف کند. بای پس معده باعث سریع ترین روند کاهش وزن می شود، و کاهش وزن با شیوه حلقه گذاری معده تدریجی تر است.

اما بیماران همیشه آنقدر از این شیو های جراحی نفع نمی برند تا انجام آنها را قابل توجیه شود. یک بررسی پنج ساله نشان داده است که تا یک سوم بیماران که حلقه گذاری معده شده اند، نتوانسته اند کاهش وزن شان را حفظ کنند.

این جراحی ها اغلب با لاپاراسکوپی - از طریق برش های کوچک- انجام می شوند- و خطر آنها از کمتر از عمل جراحی کیسه صفرا یا جایگزین مفصل ران است. با این حال بیماران ممکن است دچار عوارضی مانند عفونت، لخته شدن خون، باز شدن یا نشت دادن بخیه ها یا گیره ها شوند.

همچنین پس از جراحی ممکن است عوارض جانبی مانند کمبودهای ویتامینی، به علت تغییر یافتن گوارش غذا، و استفراغ تا زمانی که فرد بیاموزد کمتر غذا بخورد و غذا را به خوبی بجود، رخ دهد.

افرادی که تحت عمل بای پس معده قرار می گیرند، نیز ممکن است دچار عارضه ای به نام" نشان دامپینگ" (dumping syndrome) شوند که به خصوص پس از خوردن شیرینی جات به دل پیچه و اسهال می انجامد. در عمل حلقه گذاری معده هم احتمال لغزیدن حلقه از محل درستش وجود دارد.

به طور کلی اشخاصی که بیش از ۵۰ کیلوگرم اضافه وزن دارند و سایر تلاش ها برای کاهش وزن در آنها شکست خورده اند، نامزد اعمال جراحی کاهش وزن می شوند. معمولا فردی نامزد این اعمال جراحی می شود که" ضریب توده بدنی" (BMI) اش دست کم ۴۰ باشد یا BMI دست کم ۳۵ داشته باشد و دچار مشکلات سلامت مربوط به افزایش وزن شده باشد.

سازمان غذا و داروی آمریکا در سال ۲۰۱۱ معیارهای لازم برای انجام حلقه گذاری معده را آسانتر کرد و به بیمارانی با BMI در حد ۳۰ نیز که دچار بیماری های ناشی از چاقی هستند، اجازه انجام این عمل را داد.