پارس بررسی می کند:
معصوم را هم بشود نقد کرد، شما را نمی شود!
اگر حتی بر فرض محال بپذیریم به شخص معصوم می شود نقد کرد آیا می توان به رئیس دولت دوازدهم نقدی داشت و از تبعات شکایت و پرونده سازی های آن در امان ماند؟! رویکرد دولت با آنچه می گوید همخوانی دارد یا اینکه قرار است همه تابع تمام مباحثاتِ اقای روحانی در واقع باشند الا شخص رئیس دولت و کابینه!
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- یک: فارغ از اینکه روایت بیان شده از سوی آقای روحانی در میان همه بزرگان رد می شود و بالاتر سهو النبی نیز مورد رد جدی علمای تشیع قرار دارد، اما چرا باید یک رئیس جمهور در مقام پاسخگویی به چنین استدلالی توسل کند. اقای روحانی در شرایطی از نقد و تحمل و مسئله انتقاد صحبت میکند که ید طولایی در برچسب زنی به منتقدان دارند. هرچند منتقدان او کمی از انصاف در بعضی مواقع خارج شدند اما رویکرد آقای روحانی نیز غیر قابل قبول است. رکورد شکنی های مختلف در حوزه اقتصاد و بحران های پولی و مالی در دوره آقای روحانی افزایش یافته و به نظر بسیاری از کارشناسان حوزه مالی، دوره آقای روحانی با دوره رکود فراگیر در صنعت و اشتغال مواجه شده است. بسیاری از تحلیل گران معتقد هستند « تیم رسانه ای» دولت به طور کامل رسانه را می شناسد و می داند چگونه در زمانی که نگاه ها به سمت رئیس دولت و عملکرد کابینه است، افکار را به سمت چالشی تغییر دهد که قشر منتقد مذهبی دولت برافروخته شود و حتی ادبیات تند تر گردد تا دولت با مظلوم نمایی بهره برداری خود را داشته باشد. این بدان معناست که دولت اعتدالی خود بنزین شعله ور کردن افراط و تفریط هست و بهره بردار مناسبت نسبت به اوضاع رسانه ای!
دو: سوالی مهم در این بین باقی می ماند. آیا روحانی تحملِ نقد را دارد. در 5 سال ریاست بر دولت و کابینه حسن روحانی عملکرد واقع گرایانه ای نسبت به انتقاد نشان نداد. بارها از سوی رهبری معظم انقلاب نسبت به بالا بردن سعه صدر تذکر گرفتند و بدتر از همه رکورد دار شکایت از قوه مقننه هستند. دولت در رکوردهای دیگر مقامات برتر را دارد. از به جهنم تا ترسو بخشی از دایر المعارف ادبیات آقای روحانی است که علیه منتقدان به کار گرفته شد. متاسفانه در این چند ساله بر خلاف ادعا ها هنوز سازوکار مشخصی برای نقد و انتقاد در دولت یازدهم و دوازدهم به وجود نیامده و رئیس محترم جمهور نتوانسته نقدهای مخالفین را بپذیرد. حتی در بسیاری از مواقع مراسمات ملی منتقدین دعوت نمی شوند و بدون حضور آنان مراسم برگزار می گردد. اجازه ندادن به دانشجویان منتقد دولت برای صحبت در روز 16 آذر در برابر رئیس دولت نمونه بارزی از این عدم پذیرش نقد و جایگاه انتقاد است.
باید گفت اگر حتی بر فرض محال بپذیریم به شخص معصوم می شود نقد کرد آیا می توان به رئیس دولت دوازدهم نقدی داشت و از تبعات شکایت و پرونده سازی های آن در امان ماند؟! رویکرد دولت با آنچه می گوید همخوانی دارد یا اینکه قرار است همه تابع تمام مباحثاتِ اقای روحانی در واقع باشند الا شخص رئیس دولت و کابینه!
گویا هر چند بیش تر روحانی در کلام سیاسی – تاریخی به صدر اسلام مراجعه میکند، چالش های علمی شان بیشتر می شود. کما اینکه قبلتر از عاشورا درس مذاکره آموخت و مذاکرات حدیبیه را به عنوان یک سند صلح نامه با توافقات هسته ای مقایسه کرد.
از کسی که به منتقدانش انواع برچسبها مانند ترسو و بزدل و بروید جای گرم پیدا کنید و....زده است مساله نقد به معصومین علیهم السلام جای تعجب دارد. یعنی او خود را از معصومین بالاتر می داند؟؟؟
ایشان که کفر گفته معصوم را میشود نقد کرد چرا خودش با منتقدان برخورد چکشی می کند از معصوم بالاتر هستند شاید به ان درجه رسیده که ما خبر نداریم
برای نقد و حرف حق باید دل و سر نترس داشت که خدا را شکر همه مرده اند و کسی توی این مملکت سهامت گفتن حرف حق را ندارد .پس بهتر است همه خفه شوند تا حرف بزنند.
چرا مغلطه میکنید .تاریخ پیامبر وامامان را مطالعه کنید خودتان ببینید درباره بعضی اظهار نظر های ان معصومین حتی درحضور خود امامان انتقاد میشد وامامان ما برخورد وانان را طرد نمی کردند بلکه با رافت جواب انان را میدادند
تاریخ معصومین میگوید درحضور انان نقد وانتقاد می شد اما ائمه اطهار ناراحت نمی شدن