توسعه گرایی لخت زیباست اما

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مهدی دزفولی- یکی از مسائل کلیدی ما در تمامی دوران بعد از جنگ مساله توسعه گرایی بوده است. آنهم توسعه گرایی در تمامی ابعاد!

از اقتصاد و آموزش گرفته تا بهداشت و درمان و امنیت و ... . توسعه به معنای غربی خودش لوازم و متعلقاتی دارد که همراه با آن خواهد آمد و هرچقدر این توسعه گرایی خامتر باشد آسیب های آن نیز بیشتر است. به عنوان یک نمونه عرض کنم که مثلا در توسعه گرایی برای سد سازی چه آسیب های جدی به منابع آبی ما وارد شد و ایران را وارد بحران آبی بی سابقه ای کرده است که نتیجه همان تفکر توسعه گرایی خام ابتدای دهه 70 بود.

توسعه گرایی در دوران قبل از انقلاب هم نمونه های جدی داشت که یکی از آنها توسعه صنعت فولاد در ایران بود که شاه ایران گمان داشت اگر به عنوان مثال ذوب آهن در اصفهان توسط شوروی ها ساخته شود در ایران تحول جدی صورت خواهد گرفت. 55 سال از راه اندازی ذوب آهن اصفهان می گذرد و ایران همچنان درگیر مساله فولاد است و از آن گذشته سالهاست که اصفهان و سپاهان شهر پایتخت ام اس در جهان شده است! رقم ابتلا به ام اس در اصفهان بی نظیر است و طبق توافق بسیاری از کارشناسان دقیقا به دلیل مشکلات بهداشتی و آب شرب در این منطقه به واسطه ساخت ذوب آهن در کنار زاینده رود است.

توسعه گرایی لخت زیباست اما عواقب جدی در آینده دارد که این روزها درگیرش هستیم و نگران آینده پیش رو هستم که این توسعه گرایی افسارگسیخته با ایران 20 سال یا 30 سال آینده چه خواهد کرد؟