بحران مدیریت در جمهوری اسلامی

جلیل محبی مدیرکل حقوقی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی نوشت:

شاید اگر ریاست محترم مجلس در صحن علنی آْشکارا درباره این موضوع مطلبی نمی گفت، نگارش این سطور به مصلحت نمی بود، لکن با این شرایط و باتوجه که روزنامه ها درباره آن مطلب نوشته و موضوع عمومی شده است، این نگارش خالی از وجه نباشد.

ساختمان نشست کرده مرکزپژوهشهای مجلس در خیابان سپهبد قرنی که چند صد نفر در آن کار میکنند باید به فوریت تخلیه شود ولی هنوز کارشناسان ما در آن خطر به کار خود مشغول اند و پاره ای دیگر به ساختمانی که محل مرکز استراتژیک مجمع تشخیص مصحلت نظام بوده واکنون منحل شده است منتقل شده اند. چند پاره شدن کارشناسان، نبود فضا برای اتاق جلسات، تراکم بیش از حد کارشناسان در اتاق های ساختمان جدید کار خدمت رسانی به کمیسیون ها را مختل کرده، وعلت آن است آقایی هست که دوست ندارد یک ساختمان را از دست بدهد و اینگونه جلوی فرمان رهبری ایستاده!

این طور که ما شنیده بودیم فرمانده هان نظامی سلسله مراتب می فهمند و جلوی دستور استقامت نمی کنند. فرض کنیم این سلسله مراتب وجود ندارد و ایشان در مقام دبیری مجمع تشخیص مصلحت نظام یک فرد نظامی محسوب نمی شود، اما آیا ذوب در ولایت و چشم بسته حرف ولی خدا را گوش کردن این است که ما از شماها آموخته ایم این است؟موجب اخلال در کارپژوهشی یک نهاد به این اهمیت شوی و دستور رهبری را عمل نکنی؟ این است معنای اطاعت؟

بله. در کشوری زندگی میکنیم که برای گرفتن یک ساختمان برای یک مرکز پژوهشی باید پای ولی فقیه و بزرگان کشور به میان بیاید؛ اجرای دستور وی توسط کسی که مدعی انقلابی گری و اطاعت از ولی است با تعلل مواجه شود؛ کشمکش چند ماهه ادامه یابد، برای برگزاری یک جلسه دست به دامن دانشکده حقوق فلان دانشگاه شوم که سالن جلساتش را در اختیار ما بگذارد! که چه؟ فلان آقا نمی خواهد این ساختمان را از دست بدهد!!

این است رسم انقلابی گری و مدیریت کردن انقلابیون سن گذشته!

واقعاً وقت آن است که بازنشسته تان کنند...

پی نوشت: این مطلب بدون هماهنگی با مسوولین مرکز و مجلس شورای اسلامی نوشته شده و مسوولیت آن با نویسنده است.