پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- اطلاعات مرکز آمار ایران نشان می‌دهد که جمعیت ایران در سال‌های اخیر پیرتر شده است. در سال ۹۵ میانگین سنی افراد ایرانی نزدیک به ۳۱ سال بود. این یعنی نیمی از جمعیت ایران بیشتر از ۳۰ سال دارند و این بر اساس تعاریف جمعیت‌شناسی، شروع پیری جمعیت ایران را نشان می‌دهد. رشد جمعیت در ایران 1400، صفر می‌شود و 14 درصد از خانواده‌های ایرانی بدون فرزند زندگی می‌کنند. این آمار را می توان از نتایج سیاست های کنترل جمعیت در ایران دانست که از سال 1989 و همزمان با نامگذاری روز 11 جولای بعنوان روز جهانی جمعیت آغاز شد.

کشورهای غربی با توجه به کاهش رشد جمعیتی در این کشورها تلاش نمودند تا با تغییر رویکرد و ارائه مشوق های فرزند اوری جمعیت بومی و اصیل خود را افزایش دهند تا با کاهش جمعیت و افزایش مهاجران مخاطرات جدی فرهنگی  سیاسی و امنیتی کشورهای خود را کاهش دهند.به عنوان مثال کشور ایرلند  در راستای سیاست‌های جمعیتی خود حقوق ماهیانه ای را براساس تعداد فرزندان و تا سقف ۱۴۲۲ یورو برای والدین اختصاص می دهد. از سیاست های کشور انگلستان در راستای افزایش جمعیت نیز اختصاص 52 هفته مرخصی زایمان با حقوق و همچنین حقوق هفتگی مضاعف به ازای هر فرزند است.

در ایران اما با وجود تاکید برخی مقامات عالی رتبه کشور در راستای مبارزه با کاهش و پیری جمعیت، گزارش ها حاکی از تداوم سیاست های عملی و تبلیغی کنترل جمعیت در نهادهای مربوط دارد. غافل از اینکه این کاهش جمعیت پیامدهای گوناگون بسیاری به دنبال خواهد داشت.

حال سوال اینجاست که با توجه به آمارهای ارائه شده از کاهش سریع رشد جمعیت در کشور آیا مسئولان برای این سونامی فکری کرده اند؟

آیا این پروژه کنترل جمعیت  هشداری برای مشکلات بعدی جامعه نخواهد بود؟

آیا برای این پیامدهای گسترده  سالمندی چاره ای اندیشیده شده است؟

خدا بگذرد از سیاست های کنترل جمعیت که سونامی سالمندی را در کشور رایج کرد!!!

 

 

خیابان انقلاب

 

سالمند مرکز آمار پیری جمعیت سونامی سالمندی