سالگرد عملیات مرصاد و یک درس عبرت تاریخی/ کدام قرارداد تا حالا به نفع مردم ایران بوده است؟

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مهدی دزفولی- 3 روز بعد از اینکه ایران قطعنامه598 را پذیرفت، عراق مجددا به ایران حمله کرد. تصور رژیم بعث عراق و رهبران منافقین(سازمان مجاهدین خلق) این بود که جمهوری اسلامی ایران در ضعف قرار گرفته و برای همین قطعنامه ختم جنگ را پذیرفته و حالا وقت مناسبی برای ضربه کاری به ایران است تا جمهوری اسلامی سرنگون شود و ظرف 3 روز هم به تهران برسند!

دشمن با همین خیال ها بود که به ایران مجددا حمله کرد و مردم که در شوک پذیرش قطعنامه و پایان آنگونه جنگ بودند که هیچ توجیه منطقی هم برای آن ارائه نشده بود، مجددا به جبهه ها سرازیر شدند و ظرف 3 روز عملیات فروغ جاویدان ( مرصاد) منافقین برچیده و در 5 مرداد 1367 تمام شد. اما هیچگاه اشاره نشد که چرا برخی از مسئولین همواره از ابتدای سال 67 می گفتند مردم از جبهه ها استقبال نمی کنند و برای همین باید جنگ را ختم می کردیم و از مواضع خود کوتاه می آمدیم؟ پس چرا در مرداد 67 سیل بی سابقه ای از مردم به جبهه ها سرازیر شد و 3 روزه دشمن را شکست دادند؟ چرا آنها که طرفدار ختم جنگ به آن شکل بودند و قطعنامه 598 را سند افتخار خود می دانند نمی گویند قطعنامه ضمانت اجرایی برای حمله نکردن دوباره صدام به ایران را نداشت و همواره تا سال 82 در شرایط نه صلح و نه جنگ بودیم و از صلح پایدار خبری نبود و  ... .

چرا با غافلگیر شدن ایرانی که قطعنامه 598 را پذیرفته بود و با حمله ناگهانی دشمن مواجه شده بود، بیش از 700 شهید و چند صد اسیر در این عملیات محدود دادیم؟

قطعنامه 598 به عنوان یک شیفت نظامی، سیاسی و فکری، همچنان بعد از 29 سال جای کار و حرف های اساسی دارد. فقط یک تشابه آن قطعنامه با امروز ما همین است که دقیقا 27 سال بعد و در تیرماه 1394 هم برجام پذیرفته شد و همان کارکرد مشابه را داشت. اینکه کلی هزینه دادیم و چیز زیادی به دست نیاوردیم. قطعنامه ها و برجام های بعدی چه زمانی فرا خواهد رسید؟

اما یک سوال تاریخی مهم، هیچگاه دقت کرده ایم در طی 39 سال بعد از انقلاب اسلامی تا به امروز سند و قرارداد بین المللی  توسط ایران امضا نشده است که به نفع ما باشد و همواره در حال ضرر و زیان دادن مادی و معنوی آن ها هستیم؟ آیا این اتفاقات تصادفی است و یا عمدی در کار است؟ اینکه قرارداد الجزایر توسط همان فکر و افرادی تحمیل می شود که قطعنامه 598 را هم همان افراد به تصویب رساندند و همان افراد در سال 82 هم توافق نامه سعدآباد را در مورد صنعت هسته ای ایران انجام دادند و تابستان دو سال قبل هم برجام را به نظام و جامعه ایران قبولاندند!