سفر یک خانواده‌ی اتریشی به بام و پشت بام ایران!

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، برای اتریشی هایی که در همسایگی کوه های آلپ زندگی می کنند و کوهنوردی و اسکی جزو لاینفک زندگی آن ها به شمار می آید، ماجراجویی در بلندترین قله های ایران، آن قدر جذابیت دارد که آن ها را حتا برای سفری خانوادگی، به ایران بکشاند. با این حال اطلاعات درباره ی این قله ی ۵۶۷۱ متری آن قدر اندک است که بیشتر اتریشی ها و البته سایر کوهنوردان دنیا خیلی ناگهانی و با جست وجوهایی که در اینترنت می کنند یا از طریق دوستان شان که قبلا به ایران آمده اند، به این اطلاعات دست می یابند.

برادران اتریشی « Loimer» که اکنون در دهه ی پنجم زندگی خود به سر می برند دقیقا به همین شکل، انگیزه ی سفر به ایران را به دست آوردند. آن ها با فرزندان شان قرار گذاشتند و به ایران آمدند تا در قله های « دماوند» و « علم کوه» اسکی کوهستان* (Ski touring) را تجربه کنند. ماجرایی که حالا با هیجان و شادی از آن یاد می کنند و معتقدند: اسکی در این مناطق خیلی بهتر از آن چیزی بود که قبلا تصورش را می کردند.

یکی از این برادرها، پزشک روان شناس و دیگری پزشک متخصص ناباروری است که همراه دو فرزند پسر که یکی از آن ها ۲۹ ساله و دندان پزشک و دیگری ۲۰ ساله و دانشجوی اقتصاد و محیط زیست است و همچنین دختر خانواده که معلم تاریخ و ورزش در دبیرستان است، سفری دو هفته ای به ایران داشتند که پس از اجرای برنامه ی « کوه اسکی» ، به کاشان، اصفهان و شیراز رفتند تا بیشتر با فرهنگ این سرزمین آشنا شوند.

از کرولاین (Karoline) دختر ۲۷ ساله ی این خانواده ی اتریشی که معلم تاریخ است درباره ی این که آیا قبل از این سفر، اطلاعاتی درباره ی تاریخ ایران داشته است گفت: کمی درباره اش خوانده بودم، اطلاعاتم زیاد نبود؛ ولی حالا که با مردم این کشور برخورد کردم و از نزدیک آن ها را دیدم، خوشحال هستم که به ایران آمدم.

این خانواده ی اتریشی که اسکی بازان قدرتمندی هم هستند و برای نخستین بار است به ایران آمده اند، درباره ی انگیزه شان از این سفر به خبرنگار ایسنا گفتند: درباره ی دماوند اطلاعاتی داشتیم که جذب آن شدیم؛ اما درباره ی ایران، اطلاعات زیادی نداشتیم و چیزی نمی دانستیم. فقط در این حد می دانستیم که نظام حکومتی در ایران پایدار است، جنگ نیست و امنیت برقرار است. ما برای انجام این سفر، نگرانی نداشتیم.

این نکته را هم بابک کیانپور، راهنمای کوهستان و اسکی همراه این گروه اتریشی، یادآوری کرد که از نظر آن ها، منطقه ی « علم کوه» و « حصارچال» تشابه بسیاری با مناطق کوهستانی اتریش دارد که این ظرفیت خوبی برای جذب گردشگران خارجی به شمار می آید.

او ادامه داد: ما در زمان خلوتِ اردیبهشت ماه به علم کوه و دماوند رفته بودیم، برای همین انگار تمام فضای منطقه، بویژه « علم کوه» در اختیار این خانواده ی اتریشی قرار داشت و این موضوعی هیجان انگیز و استثنایی برای آن ها بود، چون در مقایسه، در کوه های اتریش کوهنوردان و اسکی بازان فراوانی در بیشتر فصول در حال کوهنوردی و اسکی بازی هستند.

اما صرف نظر از تجربه ی رضایت بخشی که این گروه کوچک اسکی باز در این مناطق داشت، آن ها متوجه زباله ها و ضایعات شهری در داخل رودخانه ی « رودبارک» در منطقه ی علم کوه شدند، از جمله ضایعات یک گاوداری در نزدیکی این رودخانه و همچنین ضایعات شهری مانند تایر فرسوده و ظروف پلاستیکی که این صحنه ها برای شان تأسف برانگیز بود.

این گروه پس از صعود به علم کوه با ۴۸۵۰ متر ارتفاع، یک شب را هم در ساحل محمودآباد گذراند که حضور تعداد زیادی از خانواده های ایرانی در ساحل خزر برای شان جالب بود؛ ولی در عین حال، آنجا هم از آلودگی نامعقول ساحل دریای خزر تعجب کردند.

آن ها سپس مسیرشان را از جاده ی هراز به سمت پلور در دامنه ی جنوبی دماوند ادامه دادند. قصد آن ها صعود از جبهه ی جنوبی قله ی دماوند و دو شب اقامت در بارگاه سوم بود. وضعیت تجهیزات و بهداشت در پناهگاه های دماوند، موضوعی بود که این گردشگران به آن اشاره کردند و گفتند: وضعیت بهداشتی پناهگاه های دماوند به عنوان قله ای که می تواند برای گردشگران خارجی جذاب باشد، واقعا قابل تحمل نیست.

آن ها اظهار کردند: اوضاع پناهگاه جدید ساخته شده در دماوند به هیچ وجه دلپذیر نبود، داخل پناهگاه کثیف بود و دمای داخل آن در روز حتا از دمای بیرون هم سردتر بود، چون هیچ سیستم حرارتی در آن وجود ندارد.

کیانپور، راهنمای کوهستان و اسکی این گروه هم به وضعیت بهداشتی پناهگاه بارگاه سوم در ارتفاع ۴۲۰۰ متری دماوند که تقریبا پنج سال از ساختش می گذرد، اشاره و بیان کرد: این گردشگران از ماندن در این پناهگاه ناراحت بودند، در حدی که به خاطر وضعیت نامناسب سرویس بهداشتی، یک روز زودتر برنامه شان را تمام کردند و تصمیم گرفتند شبانه به پایین کوه برگردند.

او ادامه داد: در آن زمان، آب روان و لوله کشی شده برای استفاده در پناهگاه وجود نداشت و این موضوع، نظافت بارگاه سوم را دشوارتر می کرد.

وی همچنین به زباله ها و ضایعاتی که از سال پیش در نزدیکی پناهگاه تلنبار شده بود، اشاره کرد و افزود: حجم زیاد زباله های تلنبارشده، زیبایی منطقه را خدشه دار کرده است.

این شرایط در حالی است که هر گردشگر و کوهنورد خارجی برای ورود و صعود به قله ی دماوند ۵۰ دلار می پردازد، به اضافه ی هزینه ی اقامت در پناهگاه که مثلا یک خوابگاه شش تخته، روزانه ۷۸هزار تومان هزینه دارد؛ ولی با این همه ظاهرا به وضعیت بهداشت و نظافت پناهگاه های این قله و همچنین سرویس های بهداشتی آن، کم توجهی شده که این مسأله همواره مورد شکایت گردشگران خارجی بوده است.

اعضای این گروه که اکنون برنامه ی « کوه اسکی» خود را به پایان برده و راهی سرزمین های گرمتر، یعنی اصفهان و شیراز شده اند، به تفاوت دمایی که در کوه ها و حالا در این بخش از ایران در یک زمان تجربه می کنند، اشاره کردند و گفتند: وقتی بالای کوه بودیم، دمای هوا منفی ۱۲ درجه بود؛ ولی حالا دما بالای ۳۰ درجه ی سانتی گراد است که این تفاوت دما در یک فصل، بسیار جالب است.

مهران اعتمادی، راهنمای شهری همراه این گروه نیز از شگفت زدگی این گردشگران نسبت به برخورد دوستانه ی مردم ایران، غذاهای عالی ایرانی، نظام تحصیلی مناسب در ایران و احساس امنیتی که داشتند، سخن گفت و افزود: از نظر آن ها دیدن مساجد در « ری» و « قم» اتفاقی عالی بود. این اتریشی ها بدون محدودیت به حرم حضرت عبدالعظیم در شهرری وارد شدند و این برای شان خیلی جالب بود.

در مدت زمان اقامت کوتاه این گردشگران اتریشی در تهران، ندیدن حیوانات اهلی، بویژه سگ همراه مردم در خیابان های شهر در مقایسه با کشورهای اروپایی، نظرشان را بسیار جلب کرد، به طوری که از آن به عنوان یک تفاوت در ایران یاد کردند.

این خانواده ی اتریشی در پایان گفتند: در طول این سفر اصلا احساس خطر نکردند و از مهمان نوازی مردم ایران بسیار لذت بردند.

* اسکی کوهستان (Ski touring) ؛ نوع خاصی از اسکی است و در مناطقی که بالابر مکانیکی وجود ندارد انجام می شود، برای بالا رفتن از وسیله ای که اصطلاحا به آن پوست فُک گفته و به کف اسکی نصب می شود، استفاده می کنند و برای پایین آمدن، از شیوه ی اسکی معمولی یا تله مارک (نوعی از فیکسِ اسکی که پاشنه ی کفش به اسکی متصل نیست) بهره گرفته می شود.