پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- ۱- خالی بودن دستشان در مورد پاسخ به وضعیت بد اقتصادی فعلی و پاسخ به مزخرف خوانی مسکن مهر؟

۲- ترس از واکنش منفی مردم نسبت به فرافکنی های گازانبری؟

۳- تسلط رئیسی بر جزئیات آمار فساد؟

۴- نقش مناظره‌ها در شکل‌گیری جنبش انتخاباتی و افزایش مشارکت در انتخابات که در شرایط فعلی به ضرر کسی است که عملکرد منفی داشته است؟

۵- ترس از پاسخ دادن به سوالاتی حول قراردادهایی مانند ipc که دولت محرمانه امضاء کرده است؟

۶- پیشگیری از پاسخ دادن روحانی در مورد عملکردش نسبت به نجومی بگیران؟

۷- همه‌ی موارد بالا؟

دولت به‌سمت شفافیت می‌رود یا پنهان‌کاری؟

شفافیت یا «نظارت غیرمتمرکز» به عنوان نظارت عموم مردم بر حاکمیت یکی از راه‌کارهای مهم مبارزه با فساد محسوب می‌شود. طبق ماده ۱۹ منشور حقوق شهروندی، پاسخ‌گویی و شفافیت از حقوق شهروندان در اداره امور کشور محسوب شده و رعایت این حق توسط همه مسئولین و کارکنان الزامی است.

اما موضوعاتی نظیر رسیدگی به مسأله فیش‌های نجومی، قراردادهای FATF و IPS و نیز نحوه اطلاع‌رسانی درباره کیفیت و ‌کمیت تأثیر آمدورفت هیأت‌های بازرگانی خارجی، نشان داد دولت بیش از آن‌که تمایل به شفافیت داشته باشد، پنهان‌کاری را در برخی حوزه‌ها دستور کار خود قرار داده است.

تجربه کشورها در مبارزه با فساد نشان می‌دهد مطالبه عمومی مردم و ارتقای شفافیت، هر دو لازم و مؤثر بوده است. اما با روند موجود مسیر شفافیت در کشور علی‌رغم وعده مسئولین باز هم با دست‌اندازهای جدی مواجه خواهد بود.