ماجرای خوابیدن آقای گزارشگر زمان گزارش یک مسابقه

مهران مدیری در ابتدای این برنامه و مرتبط با بخش‌های نمایشی در خصوص موضوع تبلیغات صحبت کرد. 

پس از حضور جواد خیابانی در استودیو، در ابتدا مدیری در خصوص چرت زدن خیابانی در زمان گزارش یک مسابقه سوال کرد. وی پاسخ داد: من یک شب برنامه فوتبال برتر را اجرا کردم؛ ساعت هفت شب برنامه تمام شد. برای گزارش فوتبال لیورپول/ لستر به محل استودیو رفتم.  مسابقه فوتبال ساعت یازده و نیم شب بود. هنوز فرصت داشتم و با خودم گفتم کمی استراحت کنم. داخل ماشینم جلوی درب ساختمان، بیست دقیقه  خوابیدم. زمانی که بیدار شدم ساعت 11:37 بود (خنده) و خب مسابقه شروع شده بود.

خیابانی در ادامه در خصوص دلیل لاغرشدن خود بیان کرد: به خاطر اینکه  وزنم را کم کنم، مجبور شدم عمل جراحی داشته باشم تا بتوانم عمل اصلی که برای ستون فقراتم دارم انجام بدهم.

وی در پاسخ به سوال مدیری در خصوص داشتن چند مدارک تحصیلی اظهار داشت: در حال حاضر دکتری جامعه‌شناسی می‌خوانم و مدارک تحصیلی در رشته‌های مختلفی دارم.

خیابانی در ادامه درباره رقابت خود با سایر گزارشگران گفت: همه گزارشگران را دوست دارم؛  اینجا از عطاء الله بهمنش اولین گزارشگر ورزشی یاد می‌کنم. بیشتر گزارش‌های قدیمی را نگاه کردم و به نظرم تکرار نشدنی هستند . 

وی در خصوص بهترین گزارش خود بیان کرد: گزارش بازی ایران -  یوگوسلاوی در مسابقات جام جهانی 1998 را دوست دارم. با اینکه بازی را باختیم و شاید کسی علاقه‌ای به این بازی نداشته باشد. البته بازی ایران و امریکا و بازی خاص ایران و استرالیا را هم مردم و هم خودم دوست داریم. در ضمن چند هفته گذشته بازی منچستر سیتی با موناکو را گزارش کردم که خیلی دوستش دارم. البته من  بازی‌های مختلف فوتبال را در این سال‌ها گزارش کرده‌ام. هر کدام از آنها دنیایی خاطره است.

مدیری در ادامه گفتگو از خیابانی خواست او را درباره جذابیت فوتبال توجیه کند. خیابانی گفت: هیچ مسابقه فوتبالی تکرارشدنی نیست. میلیون‌ها گل در دنیا زده شده است اما هر گل جدید و تازه است. حتی دو تیم شبیه هم بازی نمی‌کنند. همه این عوامل باعث جذابیت بازی می شود. 

خیابانی درباره علاقه‌مندی‌اش به فوتبال و گزارش آن گفت: من قبل از انقلاب به استادیوم می‌رفتم و علاقه بسیاری به فوتبال داشتم. زمان دانشجویی در ورزشگاه تخمه، بستنی، ساندویچ و پرچم می‌فروختم تا هزینه‌ام را تامین کنم. در آن روزها من گزارشگران را می دیدم و می‌گفتم که یک روز من گزارشگر می شوم. البته من همزمان با درس خواندن، تدریس و کار هم می‌کردم وبعد از ده سال حدود سال 70 تست دادم و قبول شدم. 

وی ادامه داد:  البته به نظرم گزارشگری شغل نیست که بخواهیم با آن زنذگی را تامین کنیم. بیشتر تجربه احساس خوشحالی و تعامل با مردم است. به همین خاطر شغل دوم من تدریس و معلمی است . 

خیابانی در پاسخ به مدیری درباره اینکه «چندبار فریاد زدید گل، اما گل نشد» گفت: فینال جام باشگاه های آسیا در توکیو بازی ذوب آهن بود. ما یک صفر عقب بودیم و چیزی نمانده بود گل مساوی زده شود. هی توپ می‌رفت دم دروازه و گل نمی‌شد و متاسفانه بازی را هم باختیم. دابسمش قشنگی هم درباره‌اش درست کردند که فکر کنم همه دیده باشند (خنده).

خیابانی در خصوص جملات اشتباه و سوتی‌های خود در گزارش‌هایش اظهار داشت :  25سال است که گزارش می‌کنم. شاید  نهایت بیست اشتباه کرده ام اما همین بیست اشتباه تابلو شده است. شاید به این خاطر است که مردم از من توقع بیشتری دارند. البته همین اشتباه را تبدیل به شوخی می کنند و من بابت اینکه مردم از اشتباهات  من احساس  خوبی دارند و می‌خندند، خوشحالم. 

مدیری ادامه داد: یکسری جملات قصار از شما پیدا کردم، می‌خواهم آنها را کتاب کنم (خنده).

خیابانی گفت: فرانچسکو توتی لهجه رمی دارد. از آنجا که در ایتالیا رمی‌ها را به خاطر لهجه مسخره می کنند، به همین خاطر توتی جوک هایی که برایش ساختند ا در قالب یک کتاب منتشر می کند و این کتاب را هدیه می کند . من هم در این برنامه اعلام می‌کنم تمام جوک هایی که راجع به من وجود دارد را یک ناشر چاپ کند.

در پایان جواد خیابانی فیلم اصلی بازی ایران و استرالیا را به موزه دورهمی تقدیم کرد.