گل مهدی به افتخار آقای گل

به گزارش پارس ، به نقل ازفارس، امروز بیستم تیر ۱۳۷۶، ورزشگاه آزادی مملو از تماشاگر و همه چیز برای آخرین بازی فرشاد آقای گل مهیاست.

هوای تهران گرم و شور و حالی که هواداران به دربی همیشه داغ پایتخت داده اند، دمای ورزشگاه آزادی را گرم تر از حد ممکن کرده است.

فرشاد پیوس، مرد باتعصب سرخ ها، قرار است امروز بازی خداحافظی اش را برابر دیدگان ده ها هزار تماشاگر متعصب که آن روزها هنوز به نشانه اعتراض به زمین صندلی پرتاب نمی کردند! برگزار کند.

همه به زمین می آیند، فرشاد آخرین ضربه اش که اتفاقا خیلی هم زیبا از کار درمی آید و مثل جوانی هایش بوی گل می دهد را به توپ می نوازد و بعد از آن… خداحافظی از مستطیل سبز…

انگار راست می گویند که فوتبالیست ها دو بار می میرند، فرشاد حالا دارد این مثل معروف ورزشی ها را تجربه می کند.

او می خواهد لباسش را به جوانی بدهد که لیاقتش را دارد، هم متعصب است و هم لایق.

این جوان جویای نام، کسی نیست جز مهدی مهدوی کیا، پسر کوتاه قامت اراکی که می خواهد روزی به اسطوره فوتبال ایران تبدیل شود.

فرشاد شماره ۱۷ را از تن درمی آورد و کسی را شایسته تر از این پسر مودب و خوش اخلاق نمی بیند که بخواهد یادگار سال های خوش فوتبالش را به او بدهد.

مهدی اول خجالت می کشد که لباس این بازیکن بزرگ را بر تن کند، اما بعد، گویی این اعتماد به او قوت قلبی افزون می دهد.

گل اول دربی به یادماندنی خداحافظی فرشاد را « ادو» می زند، ادموند بزیک.

و گل دوم را هم مهدی مهدوی کیا می زند، با لباس فرشاد و به افتخار فرشاد.

بهنام طاهرزاده جوان که انگار فقط برای ثبت شدن نامش در تاریخ دربی های سرخابی، به پرسپولیس آمده و دیگر جایی از او نام و یادی نیست، گل سوم را می زند تا بزم دربی سرخ ها، در روز خداحافظی « آقای گل» کامل تر شود و پرسپولیس سه بر صفر از سد حریف دیرینه بگذرد.

***

راست می گویند که تاریخ همیشه در حال تکرار است. ۱۶ سال از آن روزها می گذرد.

حالا شماره دوی دوست داشتنی پرسپولیس، در جایگاهی حتی رفیع تر از فرشاد ایستاده و می خواهد مثل او از دنیای فوتبال خداحافظی کند.

در این گذر، تجربه های زیادی اندوخته و افتخارات زیادی را در فوتبال ایران به نام خود سند زده است. از حضور درخشان در تیم ملی گرفته تا حضور مثمرثمر و با تداوم در یکی از معتبرترین لیگ های فوتبال جهان.

او امروز مهدی مهدوی کیاست، از نظر تجربه و افتخارآفرینی با مهدی سال ۷۶ خیلی تفاوت دارد اما تنها چیزی که در او تغییری نکرده، بی حاشیه بودن، اخلاق خوب و ادبش هست.

بعد از سال ها حضور در لیگ اروپا، سال های پایانی فوتبالش را در پرسپولیس سپری کرد تا با لباس تیمی که مطرح شد و روانه اروپا، از دنیای فوتبال خداحافظی کند.

***

مهدی مهدوی کیا روز اول مرداد ۱۳۵۶ در یک خانواده پرجمعیت در شهر ری به دنیا آمد. خانواده ای که اصالتا اراکی است.

او از همان ابتدا مثل خیلی از هم محلی ها و هم سن وسالانش، فوتبال را به عنوان سرگرمی مورد علاقه اش برگزید با این تفاوت که بعدها آن را به عنوان ورزش حرفه ای و در واقع یک شغل ادامه داد.

اولین باشگاهی که مهدی به آن پیوست بانک ملی بود، تیمی که آن روزها بازیکنان بزرگی را در خود جای داده بود. وقتی به پرسپولیس آمد، ابتدا وضعیت خیلی خوبی نداشت اما رفته رفته با نشان دادن شایستگی ها و پشتکار فراوانش، و البته اعتماد استانکو پیرمرد خوش اخلاق کروات که با شال قرمزش در خاطرات پرسپولیسی ها حک شده، جایگاه لازم را در تیم به دست آورد و با همین روحیه به تیم ملی هم رسید.

دو گل زیبایی که او در شهر دالیان، به تیم ملی چین زد، تاثیر زیادی در سرنوشت او داشت و مهدی را به اروپا کشاند.

اولین مشتری بازیکن خوش اخلاق سرخ ها، بوخوم بود (سال ۱۹۹۸) که اتفاقا آن روزها یکی از سنگین ترین قراردادهای فوتبال ایران به شمار می رفت.

امیر عابدینی مدیرعامل وقت پرسپولیس، چندی پیش در مورد رقمی که از قرارداد مهدوی کیا با بوخوم به این باشگاه رسید، به فارس گفته بود: « مهدی مهدوی کیا قراردادش ۲ میلیون مارک بود، کل بودجه سال ۷۹ -۸۰ پرسپولیس، من آخرین سال مدیریتم را می گویم ۹۴۰ میلیون بود. آن زمان مارک ۲۵۰ تومان بود که ما در سال اول یک میلیون مارک برای مهدوی کیا گرفتیم. می شود ۲۵۰ میلیون تومان. سالی که من بودجه ام ۷۰۰ میلیون بود این رقم عایدم شد نه سالی که بودجه باشگاهم ۹۴۰ میلیون بود. زمانی که من رفتم، ۸۰۰ هزار مارک دیگر آمد به باشگاه. آن موقع، مارک شده بود ۴۰۰ تومان یعنی ۳۲۰ میلیون تومان که عباس انصاری فرد و علی پروین آن را مدیریت کردند و پولش دیگر به من وصال نداد. »

مهدی بعد از بوخوم به هامبورگ (۱۹۹۸) پیوست و بهترین دوران فوتبالش را در این تیم خوب بوندس لیگا سپری کرد.

محبوبیت او در این باشگاه به حدی بود که مردم لقب « موشک» دادند، موشک ایرانی!

در همین سال ها او همراه با تیم ملی فوتبال نیز روزهای درخشانی را سپری کرد و در دو جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه و ۲۰۰۶ آلمان حضور داشت.

در سال ۲۰۰۳ نیز عنوان بهترین بازیکن آسیا را از آن خود کرد.

زمانی که هدایت تیم ملی فوتبال به علی دایی سپرده شد، دایی بازوبند کاپیتانی تیم ملی را به بازیکن باتجربه تیمش داد.

مهدی بعد از هفت سال حضور درخشان در هامبورگ، به اینتراخت فرانکفورت پیوست و دو فصل نیز در کنار این تیم بود تا بعد از ۱۱ سال حضور در بوندس لیگا، سطح اول فوتبال اروپا، بار دیگر به ایران بازگردد.

او ابتدا پیراهن تیم استیل آذین را به تن کرد، بعد از آن در کنار تیم داماش گیلان بود و بعد با توجه به اینکه می خواست لباس سرخ پرسپولیس، آخرین لباسی باشد که بر تن می کند، به تیم سابقش پیوست و با وجودی که به جبر شناسنامه، جزو بازیکنان پا به سن گذاشته محسوب می شد اما مانند یک جوان و حتی گاهی پرتوان تر از یک جوان امروزی، برای پرسپولیس مفید بود.

کارنامه فوتبالی مهدی مهدوی کیا می گوید که او هیچ وقت کم فروشی نکرده و هر چه در توان داشته برای موفقیت تیمش به کار بسته است.

***

فردا (یکشنبه) دو تیم پرسپولیس و سپاهان فینال جام حذفی را برابر هم برگزار می کنند.

مهدی تصمیم خود را گرفته، با وجودی که خیلی ها معتقدند او هنوز هم می تواند در میدان حاضر شود، می خواهد به داستان بازیگری اش در مستطیل سبز پایان دهد.

پایان نزدیک به ۲ دهه افتخار… دو تیم پنج دقیقه پیش از آغاز بازی به صورت نمادین به مصاف هم می روند تا مهدوی کیا با بوسه زدن بر چهار گوشه زمین برای همیشه کفش ها را به دیوار خاطراتش بیاویزد.

و اینچنین داستان نزدیک به ۲ دهه افتخار مرد خوش اخلاق و بی حاشیه فوتبال ایران بسته خواهد شد و باید دید مثل آن روز که مهدی و دو هم تیمی اش به افتخار فرشاد پیوس سه گل به حریف دیرینه زدند، آیا پرسپولیسی های امروزی به افتخار مهدی می توانند جام قهرمانی جام جذفی فوتبال ایران را به این باشگاه اختصاص دهند تا خداحافظی مهدوی کیا را نیز مانند خداحافظی فرشاد به یاد ماندنی کنند؟