دعای امام سجاد(ع)درپناه بردن به خدا از شرمعصیت

در نجوای هشتم امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه پناه می بریم به خدا به هنگام معصیت و برای دفع بلا و گرفتاری هوای نفس از او یاری می جوییم.

وَ کانَ مِن دعائِه علیه‏السلام فِى الاْ ِسْتِعاذَةِ مِنَ‏ الْمَکارِهِ وَ سَیِّئَ الْاَخْلاقِ وَ مَذامّ الْاَفعالِ‏ 

و از دعاهای آن حضرت(ع)، در پناه بردن به خدا از ناملایمات و اخلاق سوء و کارهای ناپسند

اَللَّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ هَیَجانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ،

بار خدایا به تو پناه می آورم از طغیان آز، و تندی خشم و چیره‌گی حسد، و سستی صبر.

وَ قِلَّةِ الْقَناعَةِ، وَ شکاسَةِ الخلق, و الحاح الشهوة, و ملکه الحمیة, و مُتابَعَةِ الْهَوى‏، وَ مُخالَفَةِ الْهُدى‏، وَ سِنَةِالْغَفْلَةِ،

و کمی قناعت، و بدی اخلاق، و زیاده روی در شهوت، و پافشاری در عصبایت، و پیروی هوا و هوس، و مخالفت با هدایت، و خواب غفلت.

وَ تَعاطِى الْکُلْفَةِ، وَ ایثارِ الْباطِلِ عَلَى الْحَقِّ، وَالْاِصْرارِ عَلَى الْمَأْثَمِ، وَاسْتِضْغارِ الْمَعْصِیَةِ، وَاسْتِکْبارِ الطّاعَةِ، وَ مُباهاةِ الْمُکْثِرینَ،

و کوشش بیش از اندازه، و انتخاب باطل بر حق، و پافشاری بر گناه، و کوچک شمردن معصیت، و بزرگ شمردن طاعت، و فخر و مباهات با ثروتمندان.

وَالْاِزْرآءِ بِالْمُقِلّینَ، وَ سُوءِ الْوِلایَةِ لِمَنْ تَحْتَ اَیْدینا، وَ تَرْکِ الشُّکْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعارِفَةَ عِنْدَنا، اَوْ اَنْ نَعْضُدَ ظالِماً، اَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً، اَوْ نَرُومَ ما لَیْسَ لَنا بِحَقٍّ، اَوْ نَقُولَ فِى الْعِلْمِ بِغَیْرِ عِلْمٍ.

و تحقیر تهی دستان، و کوتاهی در حق زیردستان خود، و ناسپاسی نسبت به آن که به ما خوبی کرده، یا آنکه ستمگری را یاری کنیم، یا ستمدیده ای را تنها گذاریم، یا آنچه را که حق ما نیست بخواهیم. یا از آنچه را که نمی دانیم دم زنیم.

وَ نَعوُذُ بِکَ اَنْ نَنْطَوِىَ عَلى‏ غِشِّ اَحَدٍ، وَاَنْ نُعْجَبَ بِاَعْمالِنا، وَ نَمُدَّ فى امالِنا، وَ نَعُوذُ بِکَ مِنْ سُوءِ السَّریرَةِ، وَاحْتِقارِ الصَّغیرَةِ، وَ اَنْ یَسْتَحْوِذَ عَلَیْنا الشَّیْطانُ، اَوْیَنْکُبَنَا الزَّمانُ، اَوْیَتَهَضَّمَنَا السُّلْطانُ.

و پناه می بریم به تو از اینکه نیت داشته باشیم به کسی خیانت ورزیم، و در کردارمان خودپسندی نمائیم، و آرزوهای خود را دور و دراز سازیم. و به تو پناه می بریم از زشتی باطن، و ناچیز شمردن گناه، و از چیره‌گی شیطان در وجودمان و از اینکه روزگار ما را به سختی دراندازد، یا سلطان زمان بر ما جور و ستم روا دارد.

وَ نَعُوذُ بِکَ مِنْ تَناوُلِ الْاِسْرافِ، وَ مِنْ فِقْدانِ الْکَفافِ. وَ نَعُوذُ بِکَ مِنْ شَماتَةِ الْاَعْداءِ، وَ مِنَ الْفَقْرِ اِلَى الْاَکْفاءِ، وَ مِنْ‏ مَعیشَةٍ فى شِدَّةٍ، وَ میتَةٍ عَلى‏ غَیْرِ عُدَّةٍ. وَ نَعُوذُ بِکَ مِنَ‏الْحَسْرَةِ الْعُظْمى‏، وَالْمُصیبَةِ الْکُبْرى‏، وَ اَشْقَى الشَّقآءِ، وَ سُوءِ الْمَابِ، وَ حِرْمانِ الثَّوابِ، وَ حُلُولِ الْعِقابِ.

و به تو پناه می بریم از آلوده شدن به اسراف، و بلای تنگ دستی. و به تو پناه می بریم از سرزنش دشمنان، و نیازمندی به همنوعان، و از زندگی در سختی، و از مرگ ناگهانی و بدون توشه. و به تو پناه می بریم از حسرت و اندوه بزرگ، و مصیبت سترگ، و از بدترین تیره بختی، و از بدفرجامی، و ناامیدی از ثواب، و فرود آمدن عذاب.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ اَعِذْنى مِنْ کُلِّ ذلِکَ بِرَحْمَتِکَ وَ جَمیعَ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ، یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ. 

بارخدایا بر محمّد و آلش درود فرست، و مرا از همه این امور در پناه رحمتت جای ده و نیز همه و مردان و زنان مومن را، ای مهربان ترین مهربانان.