داستان شماره تاریخی استقلال

تیم استقلال با قدمتی بالاتر از ۷۰ سال، نه تنها یکی از قدیمی‌ترین و ریشه دار ترین تیم‌های فوتبال ایران است، بلکه به جرات می‌توان آن را یکی از پرافتخار ترین تیم‌های کشور به خصوص در کسب افتخارات فرامرزی دانست.

آبی‌های پایخت به تازگی یکی از اسطوره های خود را از دست داده‌اند و هنوز آنطور که باید و شاید فراق منصور پورحیدری را درک نکرده‌اند. اسطوره‌ای که نسل جدید شاید تا همین چند روز پیش تنها بعد مدیریت و یا مربیگری وی را می‌شناختند. اما مرگ این اسطوره باعث شد حافظه فوتبالی‌مان بهم خورده و از لا به لای آن خاطرات و عکس‌های این اسطوره در پیراهن فوتبال هم دیده شود. 

این واقعه باعث شد تا دوران بازیگری منصور پورحیدری هم یادآوری شود. دورانی که به زمان خودش کم هم نبوده. ده سال بازی در پست  دفاع راست استقلال. پستی که این تیم معمولا بهترین‌های خود را در آن دیده. پستی که معمولا بهترین‌های ایران در آن پست برای آبی پوشان بازی کرده‌اند.

پست دفاع راست را با یک نماد می شناسیم. نمادی به اسم شماره «۲». پیراهن شماره «۲». شماره‌ای که معمولا مدافعان راست آن را می پوشند. پیراهنی که در تاریخ باشگاه استقلال بر تن بزرگان این تیم رفته. بزرگانی که منصور پورحیدری تنها یکی از آنها بود. 

منصور پورحیدری یکی و یا بهتر است بگوییم اولین بازیکن بزرگ استقلال بود که پیراهن شماره ۲ این تیم را بر تن کرد، با آن درخشید و به آن شماره هویت داد. به این شماره در استقلال عزت داد و اعتبار تا پس از آن این شماره بر تن هر بازیکنی نرود. از همین رو بود که این پیراهن در تاریخ باشگاه استقلال بین بهترین‌ها دست به دست شد تا به خسرو حیدری رسید. در واقع خسرو حیدری را می توان آخرین وارث پیراهنی دانست که روزی بر تن منصور پورحیدری بوده.

حسن نظری ملی پوش دهه پنجاه استقلال و فردی که در جام جهانی ۷۸ آرژانتین هم با پیراهن شماره ۲ تیم ملی به میدان رفت، یکی دیگر بزرگان تاریخ استقلال بود که بعد از منصور پورحیدری با این شماره پیراهن در میادین حضور یافت. 

شاید بتوان شاهین بیانی را یکی از بزرگ ترین بازیکنان تاریخ باشگاه استقلال دانست. فردی که بعنوان کاپیتان آبی پوشان در سال ۱۹۹۰ در بنگلادش جام قهرمانی آسیا را بالای سر برد. او نیز یکی دیگر از وارثان پیراهن شماره ۲ استقلال بود.  در وصف بزرگی بیانی تا این میزان می‌توان گفت که هنوز هم بسیاری از قدیمی های استقلال از او با عنوان «کاپیتان» یاد می‌کنند.

بدعت بر تن کردن پیراهن شماره در تیم استقلال همچنان ادامه داشت و بعد از شاهین بیانی،  جواد زرینچه بود که با پیراهن شماره ۲ استقلال پرچمدار مدافعان راست در دهه هفتاد بود. بازیکنی که مثل شاهین بیانی سال‌ها بهترین مدافع راست ایران بود و بعد از انتقال به پست مدافع میانی در آن پست خوش درخشید و در زمره بهترین‌ها قرار گرفت. 

پیراهن شماره ۲ در تیم استقلال دست به دست و نسل به نسل چرخید تا سرانجام در سال ۸۷ این پیراهن به خسرو حیدری رسید. «خسرو»یی که او نیز مثل پورحیدری، مثل نظری، مثل بیانی و مثل زرینچه بهترین دفاع راست دوران خودش بود.

پیراهن شماره ۲ استقلال سالهاست که دست به دست می چرخد. سالهاست که نسل به نسل می چرخد. سالهاست که بین بهترین ها دست به دست می شود و این چرخ گردان ادامه دارد.  گرچه حالا پورحیدری، خالق دو ستاره استقلال در آسیا دیگر در میان ما نیست، اما یادگار او که پیراهن شماره ۲ آبی ها باشد همچنان هست و داستان این پیراهن کماکان ادامه دارد.

پورحیدری ها، نظری ها، بیانی ها، زرینچه ها و حیدری ها... هر یک مقطعی می آیند و می روند. اما این پیراهن می ماند و فقط از دستی به دست دیگر منقل می شود.