هدف امام حسین از صحبت با عمرسعد چه بود؟

حجت الاسلام و المسلمین محسن غرویان از استاد دروس عالی حوزه علمیه درباره تحریف واقعه کربلا از سوی عده‌‌ای که آن را درس مذاکره می‌نامند، گفت: بر اساس مبانی قرآنی و روایات، نفس جنگیدن موضوعیت ندارد بلکه طریقیت دارد. نفس جنگیدن عبادت نیست اما زمانی که این کار برای یک هدف والایی صورت بگیرد قداست پیدا می‌کند و اسمش جهاد فی سبیل الله می‌شود و شهادت هم همین‌جا معنا پیدا می‌کند. وقتی خون دادن برای هدف والاتری باشد نامش شهادت می‌شود لذا در جنگ و شهادت هدف بالاتری مدنظر است.

حجت‌الاسلام غرویان با بیان اینکه یکی از  راههای رسیدن به اهداف والایی که مصالح اسلام و مسلمین را در نظر بگیرد، مذاکره است، تصریح کرد: هر انسانی وجدان و فطرتی دارد که گاه وجدان‌های انسانی خاموش است و مذاکره برای این است تا با منطق بتوانیم و جدان‌ بشری را بیدار کنیم.

وی افزود: امام حسین(ع) دو بار در کربلا این کار را انجام دادند. یک بار با حر که صحبت‌های امام در وی اثر گذاشت و دیگری عمر سعد که صحبت‌های امام با او نتیجه نداد و تنها یک شب به امام(ع) مهلت داد تا به راز و نیاز بپردازند اما نفس صحبت‌های امام حسین(ع) با وی برای بیدار کردن عمرسعد از خواب غفلت بود.

استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه درباره نامه عمر سعد به عبیدالله ابن زیاد که می‌گوید:"حسین(ع) تعهد کرده همچون یکی از مسلمانان زیست نماید و موظّف به انجام قوانین معموله باشد و یا پیش یزید رفته، دست در دست وی بگذارد تا او، خود تصمیم بگیرد" و برخی با استناد به این نامه می‌گویند امام حسین به‌‌دنبال ترک مخاصمه بود، گفت: من به هیچ وجه این حرف را قبول ندارم که امام حسین(ع) -العیاذبالله- بخواهد پناه به یزید ببرد.

وی افزود: امام حسین(ع) هیچگاه نمی‌خواست به نزد یزید برود چراکه این کار در قاموس سیدالشهداء نبود. در فرمایشات امام حسین (ع) بطور متواتر است که «و مثلی لا یبایع مثله» فردی همچون من با فردی مثل یزید بیعت نمی‌کند. حتی وقتی برای حضرت عباس(ع) امان نامه آوردند ایشان امان نامه را پاره کردند. امام حسین(ع) می گویند: و علَى الاِسلام، السَّلام اِذ قَد بُلیَتِ الاُمّه بِراع مثل یزید» یعنی با شخصی چون یزید فاتحه اسلام خوانده است.

حجت‌الاسلام و المسلمین غرویان با بیان اینکه متأسفانه برخی این احادیث ضعیف را متمسک قرار می‌دهند، متذکر شد: امام حسین(ع) برای بیدار کردن وجدان و فطرت انسان‌ها قیام کرد. اگر می‌گوییم امام حسین(ع) کشتی نجات و چراغ هدایت است، نجات ما در بیدار شدن وجدان‌های انسانی است و این درسی است که باید از قیام امام حسین(ع) بگیریم.