پیام غیبت عارف از مهمانی روحانی

شب دوشنبه نمایندگان مجلس دهمی رهسپار پاستور شدند و در نشست مشترک دولت و مجلس روزه خود را افطار کردند. اما صندلی‌های این مراسم از فقدان حضور سوپراستار این اپیزود، خبر می‌دادند. تمامی دوربین‌ها در جست‌وجوی محمدرضا عارف بودند و از کرسی کنار جایگاه رئیس‌جمهوری که قرار بود به او اختصاص یابد، اما در نهایت علی لاریجانی آن را تصاحب نمود، عبور کردند و در سایر صندلی‌های ردیف اول نیز منتخب نخست پایتخت‌نشینان را نیافتند. پس از آن، باقی ردیف‌های سالن اجلاس سران هم بری از وجود عارف بود و هیچ کدام از دوربین‌ها نتوانستند رئیس فراکسیون امید را شکار کنند و در قاب تصویر جای دهند.

 با وجود آنکه نزدیکان عارف حضور نیافتن در ضیافت افطاری را «قهر» او از پاستورنشینان نمی‌دانند اما برخی رسانه‌ها آن را رویگردانی از دولت تلقی می‌کنند. از سوی دیگر گروهی بر این باورند که صندلی خالی عارف دو پیام مهم را به حسن روحانی و دولتمردانش رسانده است: دلخوری محمدرضا عارف از دولت یازدهم به دلیل آنکه پیش از انتخابات ریاست مجلس برخی دولی‌های عضو حزب اعتدال و توسعه طی تماس‌هایی در روز رای‌گیری بر کرسی ریاست، از نمایندگان خواسته بودند تا به لاریجانی رای دهند. شاید این دلخوری پر بی‌راه هم نباشد چرا که باید خاطرنشان کرد که جلوس حسن روحانی بر کرسی چرمی پاستور، مرهون فداکاری عارف است و زمانی که دولت می‌توانست این از خودگذشتگی را با رعایت اصل تفکیک قوا جبران کند، این فرصت مهم را از دست داد.

پیام بعدی عارف آن است که بنا نیست نمایندگان مجلس دهمی همواره با دولت یازدهم به مصالحه و مسامحه بپردازند و همین عدم حضور رئیس فراکسیون امید مبین آن است که در بر پاشنه دوستی همیشگی و نادیده گرفتن سیاست‌های اشتباه دولت نمی‌چرخد و قرار نیست نمایندگان همسو با دولت همواره بر عملکرد تدبیر و امیدی‌ها مهر تایید بزنند. بدین ترتیب این گمانه‌ها نشان می‌دهد که حضور نیافتن عارف در ضیافت افطاری رئیس‌جمهوری بر دو دلیل است و عارف هم دلخوری‌اش را ابراز کرده و هم به دولت هشدار داده که زین پس بر آن نیست تا بنابر مصلحت مهر سکوت بر لبانش بزند و نظاره‌گر بدعهدی‌ها باشد.