به گزارش پارس به نقل از خبر آنلاین، وقتی در آخرین بازی آلمان در دور گروهی جام جهانی 2010 بعد از 60 دقیقه خیال ژرمن ها را راحت کرد و با یک شوت پای چپ دیدنی دروازه غنا را باز کرد، هم خیال هموطنانش از صعود به مرحله بعد را راحت کرد و هم نوید آینده روشن یک هافبک خوش فکر و تکنیکی را به همه داد. یک جوان با چشم های خاص از حدقه بیرون زده اش که با چنان دقتی توپ را به سمت خود می کشید که انگار قطب مثبت یک آهنربا در حال جذب کردن قطب منفی است. جام جهانی 2010 به قدری رویایی و البته امید بخش برای ستاره تازه ظهور کرده آن زمان یعنی مسوت اوزیل طی شد که چند روز بعد از پایان سفر در آفریقای جنوبی، تلخی از دست رفتن جام از بین رفت و مقصد تغییر کرد. رویا ها در مسیر مادرید برآورده شد و فلورنتینو پرز روی الماس تازه کشف شده آلمانی ها دست گذاشت. اوزیل در کنار خدیرا با نمایش خیره کننده ای که در جام جهانی 2010 داشتند، نظر مثبت رئالی ها را به خود جذب کردند. اما فرق کار اوزیل با خدیرا زمانی مشخص می شود که کارنامه شماره 8 آلمان ها در پرافتخار ترین تیم جهان کاملا قابل تحسین بود. یک چپ پای خوش تکنیک که نبودش در خط هافبک آن زمان رئال به شدت حس می شد، ارزش این را داشت که باشگاه رئال مادرید 27 میلیون یورو برای به خدمت گرفتن اوزیل به وردربرمن پرداخت کند. اوزیل همان چیزی بود که کهکشانی ها به آن نیاز داشتند. تکنیکی، خوش فکر و البته در خدمت تیم. هافبک آلمانی رئال در زمان مورینیو بهترین روز های خود را پشت سر می گذاشت. در کنار رونالدو و دی ماریا و بنزما، مربع هجومی ترسناکی را تشکیل داده بودند. مربعی که هیچکس فراموش نمی کند در کمتر از 10 ثانیه چطور از دفاع به دروازه حریف می رسید. اما ...

دیگر انگار برای طرفداران رئال مادرید عادت شده است که وقتی بعد از کلی اتفاق خوب به یک « اما » می رسند، فقط و فقط یاد تصمیمات کلافه کننده فلورنتینو پرز می افتند. بی مهری در قبال کارلو آنچلوتی و ایکر کاسیاس و در کنار آن ها راحت از دست دادن الماس کمیابی مثل مسوت اوزیل سوهانی دائم بر روح مادریدی ها بوده است. اوزیل در دو فصل حضورش در مادرید 105 بار با پیراهن رئال به میدان رفت و 19 گل هم به ثمر رساند. اما مهم تر از این ها ریتم خوش بازی هجومی رئال در آن زمان بود که نواختن آن فقط از نوازنده هنرمندی مثل او در خط هافبک ساخته بود. بعد از ترک رئال کسی دست روی هافبک تیم ملی آلمان گذاشت که هیچکس انتظارش را نداشت. آرسن ونگر با همان روحیه خاص خودش که همیشه عادت به ساختن داشت، این بار کسی را انتخاب کرد که ساخته جایی دیگر بود ولی عجیب به کارش می آمد. 2 سپتامبر 2013 اوزیل با 40 میلیون یورو به لیگ جزیره آمد تا این بار هنر خودش را روی پرده تئاتری به نمایش بگذارد که کم هنرمند ندارد. حضور اوزیل در زمانی که هافبک های دیگری مثل هازارد، فابرگاس، داوید سیلوا، یحیی توره و خیلی های دیگر همه چشم ها را به خود دوخته بودند، کار او را سخت کرده بود. اما اوزیل چشمانی دارد با آن می تواند همه چیز را ببیند و همه چیز را به بهترین شکل بررسی کند. اولین فصل حضور او در لندن و بازی برای آرسنال خوب گذشت. 9 پاس گل از هافبک خوش فکر آرسنال، توپچی ها را در کسب رتبه دوم با اختلاف تنها یک امتیاز نسبت به چلسی خیلی کمک کرد. فصل گذشته اما به واسطه مصدومیت های نسبتا طولانی از کارآیی هافبک آلمانی کاسته شد. ولی این فصل نه تنها بهترین فصل حضور اوزیل در آرسنال بلکه شاید بهترین فصل دوران بازی اوزیل باشد. بعد از گذشت 25 هفته از لیگ برتر انگلیس اوزیل با 16 پاس گل در صدر جدول بهترین پاسور های لیگ قرار دارد و همه را در همه جای جهان محو خودش کرده است. این روز ها اوزیل برای آرسنال تبدیل به بازیکنی شده است که خیلی از مربیان آرزوی داشتنش را دارند. کسی که فقط در خدمت تیم است و اگر در اوج آمادگی باشد کسی نمی تواند جلوی هنرنمایی های او را بگیرد. عملکرد اوزیل انقدر در این مدت فوق العاده بوده که آرسن ونگر در تمجید از او به عنوان بازیکنی یاد کند که تاثیرگزاری اش درست مثل دنیس برکمپ در آرسنال رویایی سال های گذشته است. مطمئنا اگر توپچی ها برای کسب قهرمانی و رقابت با لستر می خواهند همچنان امیدوار باشند، باید همیشه یادشان باشد یک شماره 11 آلمانی در میانه میدان می تواند راحت تر از هر کس دیگری گل بسازد و نقش اول باشد.