«پیامک‌های گم شده» به شعر درآمدند

مومنی در پیشگفتاری که برای این کتاب نوشته، اشاره می کند که «آنجا که شعر بیشتر حضور می یابد هنر است. تقریبا شعر در تمام هنرهای زیبا حضور دارد. شاهکاره های جهان در حوزه موسیقی، نقاشی، هنرهای نمایشی و غیره به شدت شاعرانه اند. تنها فرق هنرمندان و شاعران ابزارهای آنان برای سرایش زیبایی است.

شعر تنها در زبان اتفاق نمی افتد بلکه در کوه و برزن، در مولکول‌های آب، در دورترین کهکشان‌ها جاری است. اتفاقی است که شاکله و الهام بخش زیستن است. هرچند مرگ هم شعر دیگری است.»

این کتاب ۳۲ قطعه شعر سپید دارد که با این عناوین و ترتیب به چاپ رسیده اند:

«چهار دیوار و آوند درون»، «کودکی ام از مدرسه گریخت»، «من، پدربزرگ و جیرجیرک‌ها»، «سبز»، «قویی که رفت»، «فرهاد و تیشه‌اش»، «دار قالی»، «تیتر خاموش»، «پیامک‌های گم شده»، «سوزنبان»، «من و گیسوانش»، «جفت گیری رویاها»، «چند توله گرگ»، «پلنگ و رودخانه»، «از این فراسو»، «باغ عروسان»، «من، برج آسمان و پرستوهای مهاجر»، «سرزمین‌های شمالی چشم‌های تو»، «اقیانوس و گوش ماهی ها»، «عروس و گیسوانش»، «دل نوشته»، «ققنوس»، «رنگ‌ها می‌وزند»، «رفتن»، «درخت بلوط و شب کوهستان»، «ایوان کلبه مادربزرگ»، «من، صحرا و روایت تو»، «جریان خون مورچگان»، «وقت رویا»، «گل های مزارم»، «کُما» و «پیش از کلمات».

شعر «سوزنبان» را از این کتاب می‌خوانیم:

خاموشیم و آواز نمی خوانیم
ترافیک سنگین در گذر و
کندوها ذبحکده ی گلها
و بره‌ها تلف می‌شوند
یکی یکی
چرا که دیگر سبز نیست دره‌ها
در ایستگاه قطار منتظر ایستاده‌ام
ریل‌ها آه می‌کشند
مه قلبم را فرا گرفته
دلم شبیه همین جنگلی که تاریک است
تنگ شده است
رایانه‌ها
کودکی‌ام را
رها نمی‌کنند
کمی رنگ و سکوت می‌خواهم
در ایستگاه، صدای نی
با قطار می‌رسد
سوزنبان کجاست؟
مه قلبم را فرا گرفته
مرگ شبیه پروانه‌ای است که بال ندارد

این کتاب با ۷۲ صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۱۰۰ هزار ریال منتشر شده است.