هنرمندانی که نوروز جایشان میان ما خالی است

پارس: از همان روزهای اول سال ۹۱ که بی بی قصه های مجید دیده از دنیا بست، غمی بزرگ، به خصوص برای دهه شصتی ها بود که خاطرات فراوانی از این بانوی هنرمند داشتند. در این گزارش نگاهی اجمالی به آنهایی که در سال ۹۱ در خاک آرامیدند می اندازیم. اگرچه این عزیزان دیگر در میان ما نیستند ولی هنرهاشان هر لحظه خاطرات آنها را برای ما زنده می کنند.

به گزارش پارس ، پروین دخت یزدانیان، « بی بی قصه های مجید» پنجم فروردین ماه از دنیا رفت. او متولد ۱۳۰۶در نجف آباد بود و از سال ۱۳۷۰، با ایفای نقش « بی بی» در سریال تلویزیونی « قصه های مجید» به کارگردانی پسرش (کیومرث پوراحمد) قدم به دنیای بازیگری گذاشت و سپس در سال ۱۳۷۱ با بازی در فیلم های « صبح روز بعد» و « شرم» وارد سینما شد.

یزدانیان برای بازی در فیلم « صبح روز بعد» برنده ی دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش دوم زن از یازدهمین جشنواره ی فیلم فجر شد. از دیگر کارهای او هم می توان به « نان و شعر» ، « مهریه ی بی بی» ، « خواهران غریب» ، « شب یلدا» و سریال « سرنخ» اشاره کرد.

همایون خرم، زاده ۱۳۰۹ در بوشهر، درگذشته شامگاه ۲۸ دی ۱۳۹۱ در تهران، نوازنده نامدار ویولن، موسیقی دان و آهنگ ساز موسیقی ایرانی بود. او یکی از اعضای شورای عالی خانه موسیقی ایران بود. آهنگساز خوش نام و پر خاطره موسیقی کشور که قطعاتی چون « امشب در سر شوری دارم» و « تو ای پری کجایی» را ساخته بود چندی پیش به علت بیماری سرطان دار فانی را وداع گفت.

فهیمه رستگار، دوبلور پیشکسوت و بازیگر تئاتر و سینمای ایران، بانوی خوش صدای ایران در سال ۱۳۱۱ در تهران زاده شد. لیسانس خود را در رشته زبان فرانسه گرفت و بازی در تئاتر و فعالیت در دوبله را از نیمه دهه ۱۳۳۰ آغاز کرد. همچنین کار در سینما را از سال ۱۳۵۲ با فیلم « مغول ها» به کارگردانی پرویز کیمیاوی آغاز کرد. نجف دریابندری همسر او بود و در برخی آثار مانند کتاب مستطاب آشپزی با هم همکاری داشته اند. فهیمه راستکار پنجشنبه دوم آذر ۱۳۹۱ پس از گذراندن یک دوره بیماری طولانی در ۸۰ سالگی در منزل شخصی اش درگذشت. رستگار با صدای دلنشینش خاطرات زیادی برای ما گذاشت صداهای مثل اوشین خانم مارپل هیچ وقت از یادها نمی رود.

محمد بیگلری پور (زاده ۱۳۲۴ - درگذشته ۲۷ دی ۱۳۹۱، تهران) آهنگساز و رهبر ارکستر سمفونیک صدا و سیما بود. وی همچنین مدرس و دانش آموخته دانشگاه تهران بود. موسیقی سرود پاینده بادا ایران، اولین سرود ملی ایران بعد از انقلاب، از آثار وی می باشد. محمد بیگلری پور در شامگاه ۲۷ دی ۱۳۹۱ در پی ابتلا به سرطان در بیمارستان ایران مهر درگذشت.

نادیا دلدار گلچین، در سال ١٣٣٩ در تهران متولد شد. او فرزند نادر گلچین بود از بستگان او در عرصه سینما مرجانه گلچین است، وی در رشته موسیقی در هنرستان عالی موسیقی به تحصیل پرداخت و موفق به اخذ دیپلم در این رشته گردید. ابتدا وارد عرصه تئاتر شد و به تدریج به بازیگری در سینما روی آورد. او در حالی که سال ها از بیماری کلیوی رنج می برد، سرانجام در بامداد ۲۵ مرداد ۱۳۹۱ و پس از نه روز بودن در حالت کما، در سن ۵۲ سالگی در بیمارستان عرفان تهران درگذشت.

بهروز مسروری بازیگر رادیو، سینما و تلویزیون بود. در سن ۶۲ سالگی درگذشت. صدای مسروری هر جمعه گوشنواز شنوندگان رادیویی بود، اما سیاستگذاران این رسانه مانع حضور و فعالیت ریش سفیدانی می شوند که به نسل های مختلف آرامش می دادند.

اما استاد حسن کسایی که امسال نوروز را بی حضور او می گذرانیم. او (زاده ۱۳۰۷- درگذشته ۲۵ خرداد ۱۳۹۱، اصفهان) از استادان برجسته موسیقی ایرانی و نوازنده سرشناس نِی بود. کسایی پس از سپری کردن ۲ ماه در حالت کما، درگذشت. مراسم خاکسپاری وی در سکوت خبری و به صورت شبانگاهی با حضور جمعی از اعضای خانواده و شاگردان استاد برگزار شد و طبق وصیت زنده یاد کسایی مبنی بر خاکسپاری در کنار مقبره استاد تاج اصفهانی، پیکر ایشان در تخت فولاد اصفهان و در فاصله کمی از مقبره این استاد موسیقی به خاک سپرده شد. کسایی با نوای گرمش در نی می نواخت و دل هزاران عاشق را می ربود در نوروز ۹۲ بی او به سر می بریم اما صدای غریبانه نی او هیچ گاه حسن کسایی را از یادها نمیبرد.

ایرج قادری کارگردان سینمای ایران، ۱۷ اردیبهشت ماه سال ۹۱ به دلیل بیماری سرطان از دنیا رفت. او فعالیت سینمایی خود را از سال ۱۳۳۴ با بازی در فیلم « چهار راه حوادث» به کارگردانی « ساموئل خاچیکیان» آغاز کرد و در سال ۱۳۴۱ هم شرکت سینمایی « پانوراما» را به همراه « موسی افشار» تأسیس کرد.
« محاکمه« ، « آکواریوم» ، « چشمان سیاه» ، « سام و نرگس» ، « شهرت» ، « طوطیا» ، « پنجه در خاک» ، « نابخشوده» ، « می خواهم زنده بمانم» و « شبکه» از جمله فیلم هایی است که قادری کارگردانی کرده است.

درگذشتگان سال ۹۱ به این تعداد محدود نمی شوند و نام آوران برجسته در این سال چهره در نقاب خاک کشیدند و فقط خاطراتشان برای ما مانده است اما باید گفت این عزیزان همیشه برای ما زنده اند. روحشان شاد و یادشان گرامی