پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- روزنامه فیگارو چاپ پاریس نوشت: در بیست و ششم نوامبر دو تن از مدیران روزنامه جمهوریت به «جاسوسی» و «افشای اسرار دولتی» متهم و زندانی شدند. علت آن انتشار مقاله ای در ماه مه گذشته درباره ارسال سلاح توسط سرویس های مخفی ترکیه برای شورشیان اسلامگرای سوری در ژانویه ٢٠١٤ بود. تحقیقی که در آن زمان رئیس جمهور اردوغان شخصاً اعلام و تهدید کرده بود که «عامل آن را «تا آخر تعقیب می کند». بعدا از آن بود که دولت با تاکید بر این مساله که سلاح های مورد نظر در واقع برای ترکمن های سوریه ...ارسال شده اند، خود را تبرئه کرد. 

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «پارس»، آیا این همزمانی یا خواست مبنی بر منصرف ساختن خبرنگاران دیگر از افشاگری های دردسرساز بود؟ این ماجرا در زمانی روی داد که ارتش ترکیه یک هواپیمای سوخوی ٢٤ روسیه را سرنگون کرد و بحران دیپلماتیک بین مسکو و آنکارا را به وجود آورد. ولادیمیر پوتین با بوق و کرنا در رسانه ها، ترکیه را به تامین مالی داعش متهم کرد. پیگرد قضایی خبرنگاران ترک روز پس از خبر بحث برانگیز انهدام کاروانی متشکل از ٢٠ کامیون ترکیه در مرز سوریه از سر گرفته شد، اگر چه عاملان (روسی یا سوری) این حمله و محتوای این کاروان (کمک بشردوستانه، بنزین یا سلاح) کاملاً مخفی ماند.

در حالی که تبلیغات جنگ از هر دو طرف به اوج خود رسیده است، رویدادهای اخیر به نگرانی جدید اتحادیه اروپا تبدیل شده است. اتحادیه اروپا که یکشنبه این هفته گفتگوهای جدیدی را درباره بحران مهاجرت با مقامات ترکیه آغاز کرد، با یک تردید مواجه شده است: رجب طیب اردوغان- که آستانه تحمل وی نسبت به انتقادها همواره کاهش می یابد- اکنون یک متحد مزاحم است، اما در مورد مساله پناهندگان غیرقابل اجتناب است. برخی تلاش های آنکارا را تقبیح می کنند. ترکیه نخستین کشوری است که سوری هایی را که از جنگ فرار کرده بودند، پذیرفت: این کشور بیش از ٢ میلیون نفر را پناه داده است. از چندین ماه پیش تا کنون، مقامات ترکیه – که مدت مدیدی به خوش خدمتی به جنگجویان اسلامگرای مخالف اسد متهم شده بودند- تلاش های خود را برای مبارزه با داعش دو برابر کردند: نظارت فزاینده در مرز، تشدید کنترل ها در فرودگاه ها،همکاری با کشورهای اروپایی در زمینه اطلاعات. 

رویکردی که از نظر بسیاری از ناظران «مبهم» است. این ناظران به اصرار ترکیه بر بمباران مواضع حزب کارگران کردستان که به عنوان سازمان تروریستی در نظر گرفته می شود، و نیز مواضع داعش از تابستان امسال استناد می کنند. تغییر راهبردی که مذاکرات صلح ناپایدار با چریک های کرد را نقش بر آب کرد. موضوع نگران کننده دیگر تصمیم اخیر آنکارا مبنی بر دفاع از ترکمن های سوریه در برابر حملات روسیه به هر قیمتی است. آنچه که باعث نگرانی عده ای شده است، تلاش برای «قومی کردن» درگیری هاست که تا کنون به علت تنوع مخالفان داخلی و خارجی به اندازه کافی پیچیده است. در نهایت، سوالاتی درباره سیاست ترکیه نسبت به سوری های در تبعید باقی مانده است. آنها که به عنوان «مهمان» و نه به عنوان «پناهنده» در نظر گرفته می شوند، دسترسی بسیار محدودی به بازار کار دارند: به همین علت بسیاری از آنها مسیر بالکان را در پیش می گیرند تا به کشورهای اروپای غربی بپیوندند.

فرانسه نیز به ویژه ناخشنودی خود را در مورد حادثه سرنگونی هواپیمای روسی توسط ترکیه پنهان نمی کند.از نظر فرانسوا اولاند که پنجشنبه این هفته در مسکو بود، انهدام هواپیمای سوخوی ٢٤ طرح ناپایدار «ائتلاف بزرگ» را برای نابودی سازمان داعش پس از انفجارهای سیزدهم نوامبر تهدید می کند. در حالی که حزب عدالت و توسعه، حزب اسلامی محافظه کار، با غافلگیری همگانی در انتخابات زودهنگام اول نوامبر پیروز شده است، آیا ترکیه در حال پایان دادن به سیاست خارجی موسوم به «مشکلات صفر» با همسایگانش است؟ به نظر می رسد این سیاست که چند سال پیش توسط احمد داوود اوغلو قبل از نخست وزیر شدنش مطرح شده بود، به آخر خط رسیده است. اما اروپا چاره ای ندارد جز این که هنوز آن را حداقل برای حل و فصل بحران مهاجران بپذیرد. احمد اینسل جامعه شناس می گوید: « بسیاری از روشنفکران ترکیه از بی توجهی اروپا نسبت به نقض آزادی بیان در ترکیه به منظور حفظ ارتباط با اردوغان در مورد مساله پناهندگان، نگرانند. »

پناهندگان ترکیه جامعه سیاست خارجی مشکلات