رد پول شما را به داعش می‌رساند

به گزارش پارس به نقل از فارس، جنگ ها پر هزینه هستند. استخدام و استمرار حضور جنگجویان در میدان نبرد، هزینه های جاری مربوط به خرید تسلیحات و مهمات در کنار هزینه های فراوانی که باید به مصرف جنگ برسد، رقم مخارج آن را به شدت افزایش می دهد.

با این حساب چرا آمریکا رد منابع تامین مالی گروه حکومت اسلامی را به عنوان راهی برای کاستن یا از بین بردن توان رزمی آنها دنبال نمی کند؟ رد پول را دنبال و جریان آن را قطع کنید و سپس ضربه ای بسیار شدیدتر از یک حمله هوایی وارد آورید. اما چنین چیزی رخ نداده است. چرا؟

مدت هاست که بسیاری بر این اعتقادند که کشورهای عرب خلیج فارس نظیر عربستان سعودی  که از متحدان دیرینه آمریکا نیز هستند، تامین مالی گروه های تروریستی - امروز داعش و پیش از آنها القاعده – را بر عهده دارند. اثبات ارتباط های مستقیم بین آنها کار دشواری است، به ویژه اگر ایالات متحده این روش را برگزیده باشد که چنین چیزی را ثابت نکند. این اظهارنظرها که این پول ها توسط «اعطاکنندگان کمک های مالی» تامین می شود و نه مستقیما از طریق ذخایر ملی این کشورها و اینکه شاید سازمان های خیریه یا شرکت هایی هستند که هدایت این پول ها را به سمت گروه های تروریستی بر عهده دارند، تنها بر وخامت مسئله می افزاید.

در واقع یکی از کسانی که نسبت به کمک های مالی عربستان به این گروه ها ابراز نگرانی کرد، وزیر امور خارجه وقت آمریکا هیلاری کلینتون بود که طی پیامی که در سال 2009 ویکی لیکز آن را منتشر کرد، هشدار داده بود که اعطا کنندگان کمک های مالی در عربستان سعودی، مهم ترین تامین کنندگان منابع مالی گروه های تروریستی سنی در سطح جهان بوده اند.

در گروه 20 ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه با صدای بلند حرفی را بیان کرد که در عرصه عمومی چندان مورد بحث قرار نگرفت. او اعلام کرد که اطلاعاتی را با سایر کشورهای عضو گره 20 به اشتراک گذاشته که فاش می کنند 40 کشور از تامین کنندگان مالی اکثر فعالیت های تروریستی این گروه هستند. گفته می شود که در این فهرست نام  یکی از اعضای کشورهای گروه 20 نیز وجود داشته است.

فهرست اعطاکنندگان کمک های مالی که پوتین به آن اشاره کرد هیچگاه علنی نشد. با این حال گروه 20 شامل کشورهای آرژانتین، برزیل، کانادا، چین، فرانسه، آلمان، هند، اندونزی، ایتالیا، ژاپن، مکزیک، روسیه، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، ترکیه، انگلیس، آمریکا و اتحادیه اروپا هستند.

یکی از منابع درآمد داعش، فروش نفت در مقادیر کلان بوده و هست. در روزهای اولیه کارزار هوایی آمریکا علیه این گروه، مقامات آمریکایی اشاره کردند که تاسیسات تامین نفت دولت اسلامی در صدر فهرست اهداف این کارزار قرار دارند. با این حال در عمل تنها چند سایت نفتی مورد حمله قرار گرفت. یک سخنگوی پنتاگون توضیح داد که ائتلاف در واقع کوشیده است برخی از بزرگ ترین تاسیسات تولد نفت داعش را مورد هدف قرار ندهد، چرا که معتقد است آنها باید جزو اموال مردم سوریه باقی بمانند. علاوه بر این به حداقل رساندن تلفات جانبی غیرنظامیانی که در نزدیکی این تاسیسات حضور دارند، عامل دیگر اتخاذ چنین سیاستی عنوان شده است.

برآوردهای محافظه کارانه حکایت از آن دارد که دولت اسلامی روزانه یک تا دو میلیون دلار از محل فروش نفت به دست می آورد، رقمی که از نظر عده ای دیگر تا چهار میلیون دلار در روز نیز بالا می رود. با این حال در ماه فوریه پنتاگون اعلام کرد که دیگر فروش نفت منبع اصلی درآمدهای داعش نیست و «کمک های اعطایی» به این گروه از منابع نامشخص در کنار قاچاق، اصلی ترین درآمدهای آن را تشکیل می دهند.

یکی از مسائل مرتبط با فروش نفت توسط هر کسی از جمله داعش، به بازار رساندن این محصول است. نفت باید با استفاده از تجهیزات سنگین از زیر زمین استخراج شود، احتمالا پالایش و انبار شود، توسط کامیون نفتکش یا لوله های نفتی انتقال یابد و به جایی حمل شود و بعد در بازار جهانی به فروش برسد. در این فرایند مقادیر کلانی پول باید مورد تبادل قرار گیرد و یک تا چهار میلیون دلار در روز بسیار کلان تر از آن است که بتوان هر روزه به طور نقد آن را دست به دست کرد.

جالب آنکه طبق گزارش گاردین، طی حمله ای که با رهبری آمریکا به مجموعه محل سکونت مامور ارشد مالی دولت اسلامی صورت گرفته، شواهدی به دست آمده که نشان می دهند مقامات ترکیه مستقیما با اعضای رده بالای داعش از جمله مامور اصلی مسئول هدایت عملیات های نفتی و گازی این ارتش ترور در سوریه، سر و کار داشته اند.

گفته می شود سیاست در باز ترکیه که این امکان را فراهم آورد تا مرز جنوبی این کشور به عنوان یک نقطه ترانزیت غیررسمی به داخل و خارج از سوریه عمل کند، یکی از مسیرهای عمده را برای رساندن نفت خود به بازار در اختیار این گروه قرار داده است. یک مقام ترک در رد این نظریه مدعی شد که نفت داعش تنها از طریق لوله های آبیاری پلاستیکی با قطر کم انتقال داده می شود و به همین دلیل ردگیری آنها دشوار است!

برخی نیز معتقدند که خریداران نفتی ترک و عراقی با کامیون های خودشان به سوریه سفر می کنند و نفت داعش را از پالایشگاه ها خریداری و خودشان از سوریه خارج می کنند. شناسایی صف نفتکش ها  از هوا و انهدام آنها به همین طریق کار ساده ای است، هر چند که تا همین چند وقت پیش، به نظر نمی رسد که آمریکا چنین کاری کرده باشد.

بنابراین باید گفت که هر چه می گذرد وضعیت منابع تامین مالی داعش غریب و عجیب تر از آن می شود که بتوان از آن سردرآورد. کسانی که در پی نابودی داعش هستند بهتر است در پی یافتن پاسخ این پرسش باشند که این پول ها از کجا می آیند، همچنین از خود بپرسند چرا بعد از یک سال و سه ماه جنگ، هیچ کس به خود زحمت نداده رد این پول ها را دنبال و مسیر دریافت آنها را مسدود کند.

نوشته: پیتر وان بورن