تشکیل کلاس زیر سایه درخت/ شما برای این دانش آمزان «کتاب و کپر» چه می کنید؟

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مریم سمائی- نمی‌خواهد مثل برادرش معتاد شود یا مثل پسرعمویش قاچاقچی. نمی‌خواهد برای به‌دست‌آوردن لقمه‌ای نان، سوخت قاچاق کند.

نمی‌خواهد مثل پدرش در عین درستکاری از غم نبود نان جان بدهد. او می‌خواهد درس بخواند و باسواد شود، می‌خواهد مدرسه‌ای خوب برود و سرپناهی امن داشته باشد. دلش می‌خواهد بزرگ که شد شهرش را خودش بسازد؛ شهری آباد به دور از هرگونه فقر و اعتیاد اما آرزوی به ظاهر کوچک او آرزویی دست نیافتنی شده؛ چرا که در زادگاهش نه کتابی هست که بخواند و نه معلمی که بیاموزد.او ساکن یکی از روستاهای جنوب کرمان است؛ روستایی در بخش جازموریان.

امکاناتی که وجود ندارد

جازموریان منطقه وسیعی با حدود 5هزار هکتار وسعت است که در جنوب استان کرمان واقع شده و حدود 54 هزار نفر جمعیت دارد. این منطقه که بخشی از شهرستان رودبار جنوب است از شمال به شهرستان ریگان، از جنوب به قلعه گنج، از شرق به استان سیستان‌وبلوچستان و از غرب به شهرستان رودبار منتهی می‌شود. این بخش از کشور با وجود داشتن بیش از 9هزار دانش‌آموز هنوز اداره آموزش‌و‌پرورش ندارد و دانش‌آموزان در بسیاری از روستاها در مدارس کپری درس می‌خوانند. جمشید بیلری، مدیر یکی از مدارس کپری است که از شهرستان جیرفت به روستای چاه‌بید می‌آید که 70دانش‌آموزش را سر کلاس‌ها نگه دارد تا از تحصیل بازنمانند. او در تشریح وضعیت تحصیل دانش‌آموزان در مدارس کپری می‌گوید: مدرسه ما حدود 70دانش‌آموز دختر و پسر در مقطع ابتدایی دارد که در 2 شیفت صبح و بعد از ظهر تحصیل می‌کنند. در واقع 2 شیفت کردن مدرسه به‌دلیل نداشتن معلم است. ما 2 معلم داریم که باید به 70دانش‌آموز در 6پایه تحصیلی درس بدهند. بنابراین دو کلاس را صبح‌ها برگزار می‌کنیم و 2 کلاس دیگر را بعد از ظهرها.

تشکیل کلاس زیر سایه درخت

از او می‌خواهیم که فضای مدارس کپری را برایمان شرح دهد؛ «چه شرحی؟ کلاس‌‌های ما زیرسایه درختان برگزار می‌شود و دانش‌آموز حتی دفتر و قلم ندارد که بتواند تکالیفش را انجام دهد. خیلی وقت‌ها پیش می‌آید که والدین دانش‌آموزان از آمدن بچه‌هایشان به مدرسه ممانعت می‌کنند چون حتی لباس مناسب برای پوشیدن ندارند که بتوانند به مدرسه بیایند. اینجا فقر بیداد می‌کند اما صدایمان به هیچ جا نمی‌رسد.»

آقای بیلری می‌گوید: روستای چاه‌بید از شهر زهکلوت که مرکز بخش جازموریان است حدود 20کیلومتر فاصله دارد و متأسفانه چون سرویس مناسبی در مسیر وجود ندارد بچه‌ها نمی‌توانند برای تحصیل به شهر بروند.

نبود پوشاک و لوازم التحریر

او که بسیار نگران بچه‌های مدرسه‌اش است در ادامه به فقر خانواده‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: در اینجا حدود 120روز بادهای سیستانی می‌وزد که به‌طور کلی کشاورزی را مختل می‌کند؛ بنابراین مردمش درآمد خاصی ندارند و از لحاظ خوراک و پوشاک بسیار در مضیقه هستند.

او می‌گوید: دانش‌آموزان من حتی توانایی خرید کتاب را ندارند و ما با هزار زحمت توانستیم برایشان کتاب بگیریم. بخشی از پول کتاب‌ها را خود معلم‌ها تأمین کردند. اینجا به قدری فقر وجود دارد که سالانه بیش از 15- 10نفر ترک تحصیل می‌کنند و این، دل ما را به درد می‌آورد. گاهی اوقات زمانی که دانش‌آموزی به سر کلاس نمی‌آید معلم به در خانه‌شان می‌رود و با التماس دانش‌آموز را به کلاس برمی‌گرداند. بچه‌ها هیچ امکاناتی برای تحصیل ندارند اما ما با وجود همه این سختی‌ها نمی‌خواهیم که هیچ کدام از دانش‌آموزانمان خانه‌نشین شوند. یک‌بار که برای برگرداندن یکی از دانش‌آموزان به کلاس درس رفته بودیم، پدر دانش‌آموز گفت بچه من لباس ندارد که بتواند به مدرسه بیاید. اینها دردهای این بخش از کشور است.

مُهر ترک تحصیل بر پیشانی دانش‌آموزان

بیلری هوش بچه‌های مدرسه‌اش را بسیار بالا می‌داند؛ «بچه‌های مدرسه من بسیار باهوش و بااستعداد هستند ولی متأسفانه وضعیت معیشتی، امکانان کم‌تحصیلی و نبود معلم موجب‌شده که خیلی از این استعدادها شکوفا نشود و بچه‌ها در همان مقاطع ابتدایی ترک تحصیل کنند.» مدیر مدرسه 6سال است که از شهر جیرفت به عشق بچه‌ها به روستای چاه بید می‌آید و آخر هفته‌ها به شهرش بازمی‌گردد.او می‌گوید: «این راه را تنها برای ثوابش انتخاب کرده‌ام وگرنه کسی که دید مالی داشته باشد هیچ وقت حاضر نمی‌شود که این مسیر طولانی را طی کند و آخر هفته‌ها پیش خانواده برگردد.»

جازموریان اداره آموزش و پرورش ندارد

حجت‌الاسلام محمد محمدی‌نور، امام جمعه بخش جازموریان و از ائمه جماعات، جوانی است که در یکی از روستاهای همین بخش متولد شده و با مشکلات مردم شهر کاملا آشناست. او در تشریح وضعیت فرهنگی منطقه می‌گوید: متأسفانه بخش جازموریان هنوز اداره آموزش و پرورش ندارد و همین امر مشکلاتی را برای تحصیل دانش‌آموزان به‌وجود آورده است. در این بخش بیش از 9هزار دانش‌آموز در مقاطع مختلف وجود دارد که به‌دلیل شرایط نامناسب تحصیلی مجبور به ترک تحصیل می‌شوند. سرانه معلمان نسبت به تعداد دانش‌آموزان هم فاصله معناداری دارد.

او به تدریس سرباز معلم‌ها در مدارس اشاره می‌کند و می‌گوید: سربازی که دغدغه یک معلم تجربه‌دار را در آموزش ندارد چطور می‌تواند مشکلات دانش‌آموزانی را که از کمترین امکانات برخوردارند، بفهمد. در برخی مدارس این بخش یک سرباز معلم هست و چند ده دانش‌آموز در مقاطع مختلف تحصیلی.

رتبه اول در بیسوادی و ترک‌تحصیل

محمدی‌نور به رتبه اول این بخش در بیسوادی و ترک تحصیل هم اشاره می‌کند و می‌گوید: وضعیت بعد از ترک تحصیل وخیم‌تر می‌شود چون بسیاری از افراد بعد از ترک تحصیل یا به اعتیاد روی می‌آورند و یا در بحث قاچاق انسان یا سوخت فعال می‌شوند.

او می‌گوید: در بخش جازموریان بیش از 170روستا مدرسه ندارند یا مدارس کپری دارند.در شهر زهکلوت که مرکز جازموریان است یک مدرسه شبانه‌روزی پسرانه داریم که از تمام نقاط دور برای تحصیل می‌آیند اما برای دختران حتی این مدرسه شبانه‌روزی را هم نداریم و دختران متأسفانه از تحصیل بازمی‌مانند. کل دبیرستان‌های بخش جازموریان به 7عدد نمی‌رسد که دانش‌آموزانش هم باید از مسافت‌های دور خودشان را به مدرسه برسانند. متأسفانه وضعیت آموزش در این نواحی بسیار بد است و مردمش علاوه بر محرومیت از بیسوادی هم رنج می‌برند.

از هر 1000نفر تنها یک نفر با تحصیلات دانشگاهی

او می‌گوید: تعداد تحصیلکرده‌های دانشگاهی بخش جازموریان از 60نفر تجاوز نمی‌کند و این رقم با توجه به جمعیت 54هزار نفری واقعا اسفناک است؛ یعنی تقریبا از هر هزار نفر تنها یک نفر تحصیلات دانشگاهی دارد.

محمدی نور تعداد مدارس کپری را طبق اعلام نماینده آموزش و پرورش 9مدرسه بیان می‌کند و می‌گوید: در جامعه‌ای که خیلی از مدارس آن هوشمند شده‌اند هنوز مدارسی وجود دارد که سقفش آسمان است و تخته سیاهش آنقدر قدیمی شده که هرچه پاکش می‌کنند نوشته‌هایش محو نمی‌شود. امکانات آموزشی در اینجا زیر صفر است. او که خودش‌ زاده روستای میاندران است درباره دوران تحصیلش می‌گوید: تاکلاس پنجم در روستا درس خواندم و بعد از آن باید هر روز حدود 30کیلومتر مسافت را طی می‌کردم تا به کلاس درس برسم. از همه مسئولان می‌خواهم که اجازه ندهند نسل جدید هم در بیسوادی و فقر بسوزند.

شما چه می‌کنید؟

دانش‌آموزان منطقه جازموریان در مدارس کپری درس می‌خوانند و بسیاری از آنها به دلیل نداشتن ابتدایی‌ترین امکانات تحصیلی ترک تحصیل می‌کنند. شما برای کمک به آنها چه می‌کنید؟ به 30003344 پیامک بزنید یا با 84321000 تماس بگیرید.

یک عکس، هزار حرف

عماد قبادی یکی از عکاسان خبری است که وضعیت منطقه جازموریان و سوژه امروز سبقت مجاز را به تصویر کشیده است. او می‌گوید: «کیف بسیاری از دانش‌آموزان گونی آرد است و آرزوی بسیاری از آنها داشتن یک صندلی برای نشستن در کلاس. حتی داشتن یک دست لباس، توپ یا طناب بازی آرزوی محال دانش‌آموزان این خطه است که به‌دلیل امکانات بسیار پایین مجبور به ترک تحصیل می‌شوند و به همین دلیل آمار اعتیاد، قاچاق انسان و سوخت در این منطقه زیاد است». او می‌گوید: طبق آمار به‌دست آمده 9مدرسه کپری در روستاها و مناطق چاهبید، چاهکی، کنارستان، چاهکوهی، کتکی، اسکوماچی، مشتنگ، برجک و چاهچراق تکل حسن وجود دارد که حدود 200دانش‌آموز در این مدارس تحصیل می‌کنند. قبادی همچنین برایمان از طویله‌ای می‌گوید که تبدیل به مدرسه شده و بچه‌های کپر نشین مدرسه حالا در آنجا درس می‌خوانند! او می گوید: اهالی روستای تکل حسن برای اینکه بچه ها از تحصیل باز نمانند یک طویله را تبدیل به کلاس درس کرده‌اند. متاسفانه بچه ها در این مکان روی زمین می نشینند و درس می خوانند.آرزوی خیلی از بچه ها تنها داشتن یک صندلی است. وقتی از این صحنه ها عکس می گرفتم تنها چیزی که مدام در فکرم می‌آمد آینده این بچه ها بود؛ آینده ای که با توجه به وضعیت موجود آینده روشنی نیست مگر اینکه همه به فکر کمک به این مناطق محروم بیفتیم.