پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- هفته گذشته و در جریان بررسی جزئیات طرح اقدام متناسب و متقابل دولت در اجرای برجام, دیدن اشکهای یکی از نمایندگان محترم(فارغ از گرایش سیاسی ایشان) ناراحت کننده بود؛ اشکهایی که بنا به گفته این نماینده مجلس، برای عدم پایبندی رییس مجلس به قرارهای گذاشته شده ریخته شد.

اما واقعا در جریان اصولگرایی، رویه ای ده ساله اینقدر ناراحت کننده است؟

از سال ٨۴ باب بی حرمتی به این اصل اخلاقی آغاز شد. از همان سال که پروژه «دو لب مبارک» کلید خورد قرارها، تعهدها و امضاها ملغی شد. 

از انتخابات مجلس هفتم و هشتمی شکل گرفت که اصولگرایان به فهرستی می رسیدند و احمدی نژادی ها، رایحه خوشی ها، سنتی ها و.. فهرست های 8+22 و 5+25 و.. را صادر کردند.

از آن روزی قرارها و تعهد اصولگرایانه ملغی شد که برای انتخاب رییس مجلس در ابتدای مجلس هشتم، راه دیگری انتخاب شد. 

قرار از آن روز ملغی شد که رییس جمهوری وقت، قرارهایی برای انتخابات مجلس گذاشت و بعد عمل نکرد. 

قرار بوسیله روشها و بهانه های وحدت شکن انتخاباتی ملغی شد. 

قرار وقتی به هم خورد که گروهی، برای مسایل گفتمانی و دغدغه های غیرانتخاباتی تشکیل شد اما بعد رنگ انتخاباتی پررنگ به خود گرفت.

 قرار زمانی لغو شد که اصولگرایی حتی نتوانست یک ائتلاف سه نفره را بر سر ماندن بر تعهدش مدیریت کند. 

قرار از زمانی لغو شد که مردی گفتمانی، تصریح می کرد «به انتخابات نمی آید» اما آمد. 

قرارِ اصولگراماندن زمانی لغو شد که برای سنجش اصولگرایی، «اصول» فدای «حب» یک شخص شد. و امروز جای تعجب نیست که رویه لغو قرارهای اصولگرایی دهمین سال تولد خود را جشن بگیرد و در مهمترین مسأله سیاست خارجی کشور هم اثرگذار شود.

در قسمتی از فیلم کنعان، مرتضی به مینا میگوید: قرار ما این بود ... تو قول داده بودی.

مینا: قرار چیه ... وضع عوض شده.

مرتضی: قرار اون چیزیه که اگر وضعم عوض شد پاش وایسی.

اصولگرایان ده سال است که پای قرارهای خود نمانده اند و آن را به پای قبیله گرایی و خودخواهیِ خود ذبح کرده اند همانند بلایی که بر سر اخلاق مداری آوردند. آقایان! قرارزدایی و عهدشکنی را خودتان رویه کردید و امروز شوربختانه به سوگش نشسته اید.

"قرار و ما ادراک ما القرار".