چرا مرگ بر آمریکا؟/ آیا سال ها تحریم علیه مردم ایران برای رفاه و آسایش مردم بود؟

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مصطفی طاهری- 1- صدای رگبار در فضای دانشکده‌ فنی دانشگاه تهران پیچید و چندین پیکر بر زمین افتادند...16آذر سال32 اولین و آخرین جنایت آمریکا در حق ملت ایران نبود. در میان ما خانواده های قربانیان پرواز مسافربری 655 زندگی می کنند. شاید برخی باشند که اتفاقات 28 مرداد 1332 را به یاد دارند که چگونه دولت قانونی مصدق با کودتای آمریکایی ها سرنگون شد. حتی همین اواخر؛ بیماران بی گناهی که به دلیل تحریم های آمریکا و نرسیدن دارو به آن ها، مظلومانه جان می دادند. حتی خیلی نزدیک تر... آیا اگر مجامع بین المللی دربرابر جنایت های سعودی ها در یمن و فاجعه منا سکوت کرده اند، جز به واسطه پشتیبانی آمریکایی ها از حکومت سلطنتی و غیردموکراتیک آل سعود در عربستان است؟

2- شرایط ایجاد شده در کشور به واسطه مذاکرات هسته ای و راهبرد رهبری در خصوص «نرمش قهرمانانه» برای عده ای فرصتی را ایجاد کرد تا مکنونات خود را بروز دهند. این جریان سیاسی و فرهنگی، دو تاکتیک را همواره دنبال می‌کرده است: «بزک کردن چهره آمریکا» و «کم‌رنگ کردن دشمنی با آمریکا». از قضا این جریان خواسته یا ناخواسته با حمایت و همراهی خود آمریکایی ها نیز همراه بوده است. رئیس جمهور آمریکا در سخنرانی اخیر مجمع عمومی سازمان ملل از بی فایده بودن «مرگ بر آمریکا» گفت و جان کری هم آن را تکرار کرد. اما آیا واقعاً آمریکا دنبال نفع ایران و ایجاد اشتغال  و... است!؟ آیا سال ها تحریم علیه مردم ایران برای رفاه و آسایش مردم بود؟ البته از یک منظر شاید بتوان گفت واقعاً نفع ایران را می خواهند! چون نفع ایران در قطع وابستگی به آمریکاست. اگر به آمریکا وابسته بودیم که این قدر رشد و استقلال علمی و قدرت ناشی از آن نداشتیم! صنعت هسته ای نداشتیم، عزت و اقتدار و امنیت نداشتیم و ...

تجربه نشان داده هرچه کشورها به آمریکا وابسته تر باشند، خونشان بیشتر مکیده می شود! عراق و افغانستان و پاکستان همین کنار ماست! و البته ده ها کشور دیگر در سراسر جهان...پس دیده ایم که می گوییم!

3- شعار «مرگ بر آمریکا» یک نماد است از این مبارزه و از این محتوا. «مرگ بر آمریکا» فقط برای ما یک آرمان ایدئولوژیک نیست، یک منفعت استراتژیک هم هست. «  مرگ بر آمریکا» اعلام انزجار از   یک فرهنگ، هویت و  نماد است. فرهنگ استثمار، فرهنگ استعمار، فرهنگ حمایت از رژیم های جانی و کودک کش! حمایت از تکفیری ها و سلفی ها! نه تنها نمادِ سکوت در برابر ظلم، بلکه حمایت از ظالم ها! نماد خود را نه کدخدا که خودِ خدا دیدن! جمهوری اسلامی مرگ بر آمریکا را بر سر دست گرفت! بلند آن را تکرار کرد و به آن عمل کرد تا هرچند با سختی اما پای استقلال خواهی اش بایستد. نمی گویم الان همه چیز ما بر وفق مراد است، نمی گویم اقتصاد ما مشکلی ندارد اما هرچه داریم دسترنج خودمان است، نه زیر سایه آقابالاسر؛ خودمان که باشیم می توانیم حفره های باقی مانده را پر کنیم اما زیر بار ظلم هم نرویم. این خصلت ایرانی هاست که نسبت به ظلم سکوت نمی کنند، چون می دانند یک روز آن ظالم سراغ خود ما هم خواهد آمد. این جزئی از روحیه ایرانی هاست که البته از آموزه های اسلامی و فرهنگ تاریخی خود به ارث برده ایم. شعار مرگ بر آمریکا همه این فرهنگ است، همه این ظلم ستیزی ها، همه این حمایت ها از مظلومان برای آن که نشان دهیم انقلاب ما منطبق بر منطق اسلام است که: «لا تَظلِمونَ وَ لا تُظلَمون»(سوره مبارکه بقره/آیه شریفه 279)