پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- علیرضاقربانی- حدود یک ماه از پایان مذاکرات نفس‌گیر وین و انتشار متن برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) می‌گذرد. در این مدت، موافقان و مخالفان این متن توسط تریبون‌های مختلف، از رسانه ملی گرفته تا دیگر رسانه‌های مکتوب و غیر مکتوب، سخنرانی‌ها و مناظره‌ها، شبکه‌های اجتماعی فضای مجازی و ... نقطه نظرات خود را به اطلاع مردم و مسئولان رساندند و حجم شگفتی از وقت و انرژی آحاد جامعه و نخبگان و مسئولان مصروف این مسئله مهم شده است که به‌یقین این حجم از مباحثات درباره یک موضوع خاص دست‌کم در تحولات بعد از انقلاب اسلامی بی‌سابقه است. 

بااین‌حال همان‌گونه که رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در پاسخ‌نامه رئیس‌جمهور و سخنرانی‌های دیگرشان بیان داشته اند، متن مذکور باید در (مسیر قانونی پیش‌بینی‌شده) بررسی و نظر نهایی جمهوری اسلامی درباره آن اعلام شود. اکنون زمان آن است که با در نظر گرفتن مصلحت‌هایی مانند تقدم یا تأخر اظهارنظر نهایی پیش از تعیین تکلیف برجام در آمریکا، روند ماجرا مسیر طبیعی خودش را پیش بگیرد. ظاهراً شورای عالی امنیت ملی بر اساس وظیفه خود، مدتی است که رسماً بررسی متن یادشده را در دستور کار قرار داده و تاکنون چند جلسه طولانی هم بدان پرداخته است. اینکه آیا مجلس برابر اصول 75 و 125 باید برجام را موردبررسی و تصویب قرار دهد یا خیر هم ازجمله مسائل اختلافی است که قاعدتاً تکلیف آن در مناظرات سیاسی و کنش و واکنش‌های رسانه‌ای روشن نخواهد شد و حتماً نهادها و مقام‌های عالی نظام برای آن چاره‌اندیشی خواهند کرد.

واضح است که با توجه به تحولات و وقایع پیرامونی و جهانی، جمهوری اسلامی در حال گذر از یک پیچ تاریخی مهم است که سرانجام آن بایستی به ساختن تمدن نوین اسلامی ختم شود و معطل ماندن بیش از این کشور در بحث هسته‌ای، چه‌بسا در مسیر هدف نهایی ایجاد اختلال کند و چه‌بسا تأثیرهای غیرقابل‌اجتنابی هم داشته است و اکنون هنر آن است که در این مقطع تاریخی، با توکل بر خدا و با در نظر گرفتن حکمت و سنجش مصلحت، درست‌ترین تصمیم ممکن، در بهترین زمان با استفاده از عقل جمعی نخبگان و کارشناسان گرفته شود.توقف بیشتر در این ایستگاه، همچنین ممکن است سایر برنامه‌های منطقه‌ای نظام را هم متأثر سازد و حتی دستگاه دیپلماتیک هم که کار اصلی‌اش را در مذاکرات به انجام رسانده -همان‌گونه که تحریکات اخیر تأییدکننده آن است-باید وقت و انرژی خود را برای دیگر کارهای عقب‌افتاده به کار گیرد. همان‌گونه که بخش‌های مربوط به مدیریت اقتصادی و فرهنگی کشور، باید خود را برای شرایط بعدازاین (با لحاظ هر دو بعد تأیید یا رد برجام) آماده سازند و حرکت طبیعی خود را بازیابند.