«کروکودیل» برای جوانان «اشک» می ریزد
بلند شد و نگاهی به زره آهنین خود کرد، نیزه را محکم در دست فشرد، حلقه محاصره را در هم شکست و خود را به حریفش رساند که در میانه کارزار رجز میخواند.
به گزارش پارس به نقل از قدس آنلاینبه یک باره نگاه نگران رقیب دلش را لرزاند. چشمهایش را بست، سهم او از این معرکه، نوشیدن جام پیروزی بود و چند لحظه بعد کنار پیکر بیجان او ایستاده بود.
هنوز قهقهه های مستانه پیروزی اش تمام نشده بود که چراغ چشمک زن ماشین پلیس، نور قرمزش را به کوچه پاشید. شوالیه سیاه پوش با چشمهای بیرمق به تن نحیف همسرش نگاه میکرد که غرقه به خون در میانه خانه افتاده بود. «شیشه» او را شکسته بود و او مغلوب ماده ای شده بود که فکر میکرد هرگز او را معتاد نمی کند.
سوغات مرگ یا داروی مطالعه
کریستال، کراک، اکستاسی، آمفتامین، شیشه، پان پراگ، دیفنوکسیلات، نالترکسون، تمجیزک و در نهایت انواع توتون و قلیانهای میوه ای، سفره رنگین و بازاریابی نوین سوداگران مخدرهای صنعتی است که برای رونق بیشتر این تجارت سودآور، پهن شده تا بسته های بهروز و آماده شده را به خورد جوانان بدهند. سوغات مرگباری که امروز در دانشگاه ها به نام «داروی مطالعه» تجویز میشود، فردا با صورت دیگری ظاهر میشود و رهایی از استرس و فشارهای ناشی از محیطهای صنعتی را به کارگران مژده میدهد و طلوع روز بعد آمیخته با طعم میوه، بر سر قلیانها مینشیند تا اوقات فراغت
آینده سازان این سرزمین را در اوج سرخوشی در میان حلقه های دود، غنیسازی کند و با این حال سن مصرف را نیز به مرزهای 15 سالگی برساند.
ترک آمفتامینها بسیار دشوار است
دکتر مریم رضایی، کارشناس پیشگیری از آسیبهای اجتماعی در گفت و گو با خبرنگار ما با صراحت اعلام میکند که ترک کردن داروهای محرک آمفتامین بسیار سخت تر و پیچیده تر از دیگر مواد مخدر است و فرد را به هزارتویی میبرد که بیرون آمدن از آن شاید غیرممکن باشد.
وی معتادان به مواد مخدر صنعتی را قربانیان تبلیغات اغواگر رسانه ای میداند و میگوید: مصرف قرصهای دستساز گیاهی دارای آمفتامین که به عنوان هدیه طبیعت و در طبقی از اخلاص پیشکش جوانان میشود و گاه لاغری و جوان سازی پوست را تبلیغ میکند و گاهی کارنامه درخشان و هیجان و نشاط را فریاد میزند، پشت پرده ای به نام «وابستگی روانی» دارد که هیچ وقت به آن اشاره نمی شود.
وی نسل جوان را دچار نوعی خطای شناختی میداند که معتقدند، داروی شیمیایی مضر و نوع گیاهی آن بی ضرر است، در صورتی که باید یادآور شد «ماری جوانا» و «تریاک» هم گیاه محسوب میشوند و این همان دامی است که گسترده شده تا افراد را تنها با یک بار تجربه، اسیر پریشانی و جنون مصرفی کنند که هیچ گاه پایان نخواهند یافت.
بهای گزافی که دانشجویان میپردازند
دکتر رضایی، الگوی اعتیاد مخدرهای صنعتی را ماهی یک بار برمیشمارد. این موضوع، حرفهای فروشندگان که «لذت شدید بدون وابستگی» را برای این مواد تبلیغ میکنند، تأیید میکند. ولی حقیقتی که این آسیبشناس اجتماعی یادآور میشود، این است که پس از هر بار مصرف مخدرهای صنعتی به علت آزاد شدن و تخلیه تمام
پایانه های دوپامین که دلیل نشاط فرد هستند تا مدتی وی واقعاً میل به مصرف ندارد و این تمایل بسته به بازسازی دوپامین که گاه یک ماه به درازا میکشد، پنهان میماند و این تصور را ایجاد میکند که من با بقیه متفاوتم، قوی ترم و هیچ گاه معتاد نمی شوم، در صورتی که صحبت قوی و ضعیف بودن نیست، بحث فیزیولوژی بدن انسان است که یکسان بوده و در برابر مخدر، بویژه مخدرهای صنعتی به سرعت تسلیم میشود.
وی تقویت حافظه، افزایش تمرکز و کاهش وزن را در فهرست جاذبه های مصرف قرص ریتالین میشمارد و میگوید که امروز این قرص از مخدرهایی است که اقبال زیادی به آن شده، ولی دانشجویان پس از استفاده از این به اصطلاح داروی مطالعه، بهای گزافی را به ازای این دوپینگ در شب امتحان خواهند پرداخت که کارنامه زندگی آنان را سیاه میکند.
مخدرهای زیبا کننده!
دکتر غلامرضا حقدادی، روان پزشک و کارشناس اعتیاد نیز در گفت و گو با خبرنگار ما شیوع مخدرهای صنعتی را به این دلیل میداند که سوداگران مرگ یک گام جلوتر از مصرفکنندگان ایستاده، با نیازهای روز پیش میروند و چون بازار را خوب میشناسند، تدابیر بهتری برای تولید و عرضه پیدا کردهاند.
وی میگوید: زمانی نسبت اعتیاد زنان به مردان حدود پنج درصد بود، ولی امروز این رقم به بالای 12 درصد رسیده و در این معرکه تجارت مخدرهای صنعتی با هدف زیبایی، گوی سبقت را از بقیه ربوده و هر روز شاهد افزایش گرایش به آن هستیم.
دکتر جواد عباسی، کارشناس آسیبهای اعتیاد نیز در گفت و گو با خبرنگار ما از معتادانی میگوید که بی پروا مخدرهای سنتی و صنعتی را به هم آمیخته اند تا فاز بیشتری بگیرند، در حالی که سرخوش از این بازی جدید و غرق در عالم هپروت خیلی زودتر از آنچه به نظر برسد، بساط زندگیشان را جمع خواهند کرد.
وی میگوید: مراکز ترک اعتیاد لبریز از افرادی است که با باور غلط «آنچه من مصرف میکنم، اعتیاد آور نیست» انواع مخدرهای صنعتی مانند اشک، اسید، گل، نورجیزک، ماشروم و کروکودیل را مصرف کرده اند و گوششان به واگویه عوارضش بدهکار نبوده و امروز دست در دست ایدز و هپاتیت به ساعت شنی رو به اتمام عمرشان نگاه میکنند.
دور باطل مصرف و وابستگی روانی
دکتر عباسی به دور باطل مصرف و وابستگی روانی و جسمی آن اشاره میکند که معتادان به خاطر آن مجبور به افزایش دوز مصرف میشوند که صد البته این کار، آنها را به جای سوار کردن به کشتی نجات در دریایی از پریشانی های روانی، سوء ظن و توهم غرق و به سمت خودکشی یا دیگرکشی سوق میدهد. بدین ترتیب سناریویی رقم میخورد که به گفته محسنی بندپی، رئیس سازمان بهزیستی شاهد افزایش ۲۴ درصدی مصرف مخدرهای صنعتی باشیم، به طوری که طی پنج سال افزایش تقاضا، میزان آن را از چهار به ۲۴ درصد رسانده و در هر کوی و برزنی می شود نشانی از آشپزخانه های زیر زمینی آن یافت. وی درکسوت قائم مقام دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور، خسارت ناشی از تولید و مصرف مواد مخدر را در ایران ۱۰ هزار میلیارد تومان برآورد کرده که نیمی از آن را خود فرد میپردازد و بقیه بر دوش دولت و جامعه ای است که فقر اطلاعات و خطای شناختی گریبانش را گرفته و برای آگاه شدنش باید آمار ۶۵ درصدی همسر آزاریها، ۵۵ درصدی طلاقها، ۲۵ درصدی کودک آزاری و ۲۰ درصدی جرایم مالی ناشی از مصرف را به او یادآوری کرد.
ارسال نظر