به گزارش پارس به نقل از خبرگزاری صدا وسیماسناتور کاردین در ادامه نشست کمیته روابط خارجی سنای آمریکا گفت : من متن برجام را خوانده ام و چند پاراگراف آن برای من جای نگرانی دارد. یکی از آنها را می خوانم، پاراگراف بیست و نهم که در آن آمده است طرفین بایست از هر سیاستی که به صورت خاص هدف آن تاثیر نامطلوب بر عادی سازی تجاری و روابط تجاری با ایران باشد، خودداری می کنند. آقای لو، می خواهم تضمین شما را بگیرم که ما توان کامل را برای استفاده از ابزارهای تحریم علیه ایران برای حمایت از تروریسم، حقوق بشر و فعالیت های غیر هسته ای را دارا هستیم که اقدام کنگره که احتمال دارد بخواهیم اتخاذ کنیم، از آن جمله است.

لو گفت : این موضوع، در مذاکرات بسیار بحث شد و ما به صورت روشن در مذاکرات گفتیم که می خواهیم توان لازم را برای تحریم در خصوص تروریسم، بی ثباتی منطقه ای، نقض حقوق بشر را حفظ کنیم و داشته باشیم. در واقع، ما تحریم هایی را که براساس این موارد باشد، برنداشته ایم و افرادی را که براین اساس در فهرست (تحریم های وزارت خزانه داری قرار دارند) از فهرست خارج نکرده ایم.

همچنین این را به صورت روشن گفته ایم که حق تحریمهای بیشتر برای رفع نگرانی های مربوط به تروریسم، حقوق بشر را برای خود محفوظ می داریم.

کاردین در ادامه از جک لو سوال کرد : منظور شما این است که که گنگره آمریکا نیز شامل این موضوع می شود ؟ .

لو پاسخ داد : کنگره اختیاراتی در این حوزه دارد. قانونی جدید نیز در خصوص حزب الله در دست اجراست و ما با کنگره در خصوص این قانون در حال همکاری هستیم. کاری که نمی توانیم انجام دهیم این است که نمی توانیم تحریمهای هسته ای را با نامی جدید بخواهیم بار دیگر اعمال کنیم و بازگردانیم. ما حق خود را برای تحریم این اقدامات نامناسب محفوظ می دانیم. 

کاردین سوال کرد : قانون تحریم ایران در پایان دو هزار و شانزده خاتمه می یابد، آیا ما دوره ای در برجام داریم که بازگشت تحریم ها قابل اجرا هستند تا جلوی فریبکاری ایران گرفته شود. کنگره ممکن است بخواهد این قانون را تمدید کند و این قدرت در صورتی که ایران این توافق را نقض کند، در اختیار خواهد بود. آیا چنین کاری براساس برجام شدنی است؟

لو گفت : به نظر من اگر در زمان انقضاء موضوع بحث شود یک چیزی است و اگر پیشاپیش این بحث صورت گیرد چیزی دیگر خواهد بود. به نظر من چیزی که در حال حاضر مطرح می شود متفاوت از کاری است که شما در زمان انقضای آن انجام می دهید. 

کاردین از مونیز پرسید سه نوع فعالیت هستند که ایران در نقض برجام می تواند انجام بدهد. می توانند از مواد هسته ای به صورت مستقیم استفاده کنند که نقض به شمار می آید و شما به این موضوع در بحث بیست و چهار روزه، پرداختید ولی این امر می تواند شامل تسلیحاتی شدن باشد یا شامل تحقیقاتی باشد که از مواد هسته ای در آن استفاده نمی شود. با تاخیری بیست و چهار روزه، در این صورت می تواند توان ما در تشخیص پای بند بودن یا نبود ایران به تعهداتش خلل ایجاد کند. 

مونیز گفت : در خصوص مواد، باید بگویم به این موضوع رسیدگی شده و کاملا اطمینان داریم. روشن است که وقتی موضوع فعالیت های تسلیحاتی مطرح می شود، ابزارهایی بسیار قوی در اختیار داریم. در خصوص فعالیت های دیگر، علائم مشخصی وجود دارند. برای نمونه، دومین اولویت من در فهرست تسلیحاتی بررسی منابع جدید است و قطع علائمی خواهد بود و بازرسان آژانس دسترسی هایی خواهند داشت. روشن است در خصوص دیگر حوزه ها مانند الگوسازی رایانه ای، نوع متفاوتی چالش تشخیص وجود دارد. در همه این موارد در خصوص سایت های اعلام نشده، ما به دستگاه های اطلاعاتی خود و شرکایمان متکی هستیم تا فعالیت های مشکوک را به اطلاع آژانس بین المللی انرژی اتمی برسانیم. 

مونیز گفت با این حال، در خصوص مسائل و علائم غیر هسته ای، مساله به مراتب پیچیده تر می شود.

ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا در ادامه اظهارات خود در جلسه استماع کمیته روابط خارجی سنای آمریکا درباره توافق هسته ای با ایران گفت این به معنای محدود کردن تعداد، نوع و محل سانتریفوژ های ایران، بازگرداندن برنامه تحقیق و توسعه ایران، کاهش شدید ذخایر اورانیوم غنی شده ایران از 1200 کیلوگرم به سیصد کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنی شده در سطح پایین و محدود کردن تولید هر گونه مواد شکافت پذیر هسته ای در سایت فردو، برچیدن سایت های اضافی هسته ای هم در نطنز و فردو است و همه این اقدامات با این هدف صورت گرفته است که مدت زمان فرار هسته ای ایران و زمانی که این کشور بتواند مواد هسته ای غنی سازی شده در سطح بالا را انباشته کند به یک سال افزایش یابد. مسئله ای که ما به آن زیاد نپرداخته ایم اما قصد دارم اینجا تاکید کنم این است که در پایان این ده سال ایران بسیار کمتر از نوزده هزار سانتریفوژ خواهد داشت زیرا آنها اعتراف کرده اند که با توجه به اینکه شمار بالایی از سانتریفوژ های آنها طی این ده سال خراب خواهد شد از ظرفیت کمی برای جایگزین کردن آنها برخوردار خواهند بود و تحقق این مسئله به علت حصول توافق خواهد بود. علاوه بر آن ایران هیچ منبعی برای تولید پلوتونیوم مورد استفاده در تسلیحات هسته ای نخواهد داشت. راکتور اراک تحت نظارت و شراکت بین المللی تغییر خواهد یافت تا پلوتونیوم بسیار کمتری از میزان تولید در طراحی کنونی بسازد و در عملکرد عادی آن هیچ پلوتونیوم مورد استفاده در تسلیحات هسته ای در این راکتور تولید نخواهد شد و اگر ایران تلاش کند از این فعالیت منحرف شود این فعالیت ها به راحتی قابل ردگیری و شناسایی است. همچنین اگر ایران چنین تلاشی صورت دهد همه سوخت پلوتونیوم از این راکتور در طول مدت عمر این راکتور از این کشور خارج خواهد شد. این توافق در شماری از زمینه ها فراتر از پارامترهای لوزان است. یک زمینه این است که ایران فعالیت های مختلفی که می تواند به توسعه مواد منفجره هسته ای کمک کند را صورت نخواهد داد که از جمله آن سامانه های انفجاری چند نقطه ای است که یک منبع ویژه نوترونی به شمار می رود. این تعهدات همیشگی و تا مدت زمان نامحدود خواهد بود و علاوه بر این ایران تا پانزده سال آلیاژ های متالورژی پلوتونیوم یا او- اورانیوم را دنبال نخواهد کرد. به این خاطر که ایران فعالیت های مورد نیاز برای استفاده مواد مورد نیاز در بمب هسته ای را صورت نخواهد داد، در واقع باید به مدت زمان اعلام شده هسته ای ایران اضافه شود. شفاف تر بگویم این توافق براساس اعتماد تدوین نشده است بلکه به شدت در آن سختگیری شده است و شامل ملزومات بسیار سختگیرانه ای است که فعالیت های هسته ای ایران را محدود خواهد کرد و توسط بازرسی ها، شفافیت و راستی آزمایی تضمین شده است. من می توانم به شما اطمینان دهم که این توافقی نبود که انتظار داشت به آن برسد. این توافق برنامه هسته ای ایران به طور اساسی به عقب باز می گرداند. برای جلوگیری از فریبکاری، بازرسان بین المللی دسترسی بی سابقه ای به همه سایت های اظهار شده ایران خواهند داشت. فکر می کنم اگر اشغال نظامی وجود داشت در اینجا استثنا داشتیم و می توانستیم به همه سایت هایی که درباره آنها نگرانی وجود داشت دسترسی داشته باشیم با این حال درباره این مسئله شرایط این گونه نیست. درباره زنجیره تامین هسته ای از مواد هسته ای ایران تا تولید سانتریفوژ و بخش عملیاتی آن این دسترسی وجود دارد و این دسترسی به زنجیره تامین هسته ای با تعهدی بیست و پنج ساله همراه شده است و پس از بیست و پنج سال یعنی پس از یک ربع قرن از پایبندی به یک برنامه صلح آمیز که به زودی به آن دست خواهیم یافت، پروتکل الحاقی برای نظارت بر فعالیت های هسته ای ایران پابرجا خواهد بود. مسئله دیگری نیز که برای همیشه برخوردار خواهیم بود پایبندی دایمی به کد اصلاح شده 3.1 خواهد بود که به این معنا است که ایران باید حتی پیش از آغاز احداث هر گونه سایت هسته ای آژانس را در جریان بگذارد. این مسئله هر گونه شکاف منجر به فعالیت مخفی ایران را حذف خواهد کرد و آنها دیگر نمی توانند بگویند که ما قصد داشتیم که پیش از خرید مواد هسته ای آژانس را مطلع کنیم اما فراموش کردیم. آنها اکنون باید پیش از هر گونه اقدام آژانس را در جریان بگذارند. 

 

ایران پرسش و پاسخ تسلیحات هسته ای سنا هسته ای