بازگشت عزت به پاسپورت‌های ایرانی چه شد؟

به گزارش پارس، روزنامه وطن امروز در یادداشتی به قلم فاطمه تذری نوشت: «به همه هموطنان قول خواهم داد بزرگان و افتخارات ایران را و میراث فرهنگی ایران و بزرگانی که برخی همسایگان در حال تصاحب آنها هستند که جزو تاریخ و فرهنگ ماست، بازمی‌گردانم و قول می‌دهم اعتبار و احترام را به پاسپورت ایرانی بازگردانم».

۱۰ خرداد ۹۲؛ در برنامه انتخاب ایرانی، شبکه جهانی جام‌جم
«من قول می‌دهم عزت و آبروی پاسپورت ایرانی را به ایرانیان بازگردانم».
۲۷ خرداد ۹۲؛ نخستین کنفرانس مطبوعاتی

این جملات وعده‌های حسن روحانی در زمان کاندیداتوری و پس از انتخاب به‌عنوان رئیس‌جمهور بود.

رئیس دولت یازدهم از ابتدای کاندیداتوری خود فرض را بر این گذاشت که پاسپورت ایرانی در دنیا عزت و آبرو ندارد و او خواهد توانست آن را به ایرانیان بازگرداند.

رئیس‌جمهور اما در نخستین آزمون برای تحقق این وعده یک عقب‌نشینی بین‌المللی کرد.

دولت یازدهم ۱۰ فروردین ۹۳ حمید ابوطالبی را به‌عنوان نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد و به‌عنوان جایگزین «محمد خزاعی» معرفی کرد.
اما سنای آمریکا در اقدامی خلاف قوانین بین‌الملل، ورود وی را به خاک این کشور به‌ دلیل آنچه دست داشتن در گروگانگیری سفارت آمریکا در سال ۵۸ در تهران عنوان شده و از «تروریست‌های شناخته‌شده» به‌شمار می‌رود! ممنوع کرد و اجازه نداد نماینده ایران وارد خاک آمریکا شود.
۸ بهمن ۹۳ و پس از نزدیک به ۴۰۰ روز خالی بودن کرسی جمهوری اسلامی در سازمان ملل، دولت تسلیم تصمیم خلاف حقوق و کنوانسیون‌های بین‌المللی آمریکا شد و «غلامعلی خوشرو» را جایگزین ابوطالبی کرد.

عدم حفظ عزت پاسپورت ایرانی اما به همین‌جا ختم نشد.

پلیس امنیت ملی نروژ روز ۲۸ فروردین ۹۳ در تلویزیون رسمی این کشور، از اخراج ۶۴ دانشجوی ایرانی در رشته‌های هسته‌ای و فناوری‌های نوین خبر داد.

اصلی‌ترین علت اخراج این دانشجویان، تحصیل آنها در رشته‌های فیزیک هسته‌ای و فناوری‌های نوین مرتبط نظیر الکترونیک، متالوژی و مکانیک اعلام شد.
علاوه بر این، دانشجویان یادشده در اقدامی سیاسی و غیرقانونی و بدون مستندات، به تلاش برای دستیابی به اطلاعات مرتبط با توسعه و بهینه‌سازی سلاح‌های کشتارجمعی و پیشبرد برنامه هسته‌ای ایران متهم شدند!

وزارت امور خارجه نیز ترجیح داد این موضوع در سکوت خبری به گذر زمان سپرده شود و در گرماگرم مذاکرات ۱+۵ چنین مصادیق حاشیه‌ای بر آن سایه نیندازد.

بهانه‌گیری ماموران گمرک و پلیس ترکمنستان در برخورد با رانندگان تریلی و مسافران ایرانی و دریافت مبالغ بالا و بدون ضابطه برای تردد آنان در مرز هودان ترکمنستان، لغو صدور ویزای آنی کشورهای مالزی و عمان برای شهروندان ایرانی (پس از سفر سلطان قابوس به تهران!)، سختگیری شدید کشورهای گرجستان، اندونزی و مصر در ماه‌های اخیر برای دادن ویزا به ایرانیان و برخوردهای نامناسب با مسافران ایرانی در فرودگاه‌های قطر، امارات و بویژه کانادا نیز از جمله مصادیق بازگرداندن احترام و عزت گذرنامه ایرانی مدنظر رئیس‌‌جمهور است.

دی‌ماه ۹۳ موسسه بین‌المللی «هنلی و شرکا» در گزارشی به بررسی رده‌بندی اعتبار گذرنامه‌های ۱۷۴ کشور جهان پرداخت.

براساس این رده‌بندی در حال حاضر، با گذرنامه ایران می‌توان به ۴۰ کشور جهان وارد شد که نشان می‌دهد از سال ۲۰۱۳ تاکنون تغییری در وضع اعتباری گذرنامه کشورمان ایجاد نشده است.

براساس گزارش سال ۲۰۱۳ موسسه هنلی و شرکا، کشورهایی که ایرانیان می‌توانند بدون روادید (ویزا) به آنها سفر کنند، ۴۰ کشور است و از این نظر، ایران در رتبه‌‌بندی ۲۰۱۳، در رده ۸۶ بود.

روحانی پیام انتخابات ۱۳۹۲ را «سیاست خارجی پویا و فعال با جهان» نامید که البته همراه با احترام، منافع و حفظ حقوق متقابل است.
به‌رغم تعامل گسترده دولت یازدهم با کشورهای غربی، سیاست‌های خصمانه آنها در قبال جمهوری اسلامی در ۲ سال دولت یازدهم نه‌تنها کاهش نیافته بلکه در مقاطعی نیز تشدید شده است.

پاسداشت عزت گذرنامه ایرانی؛ این‌بار در جیبوتی!

ماجرای کشتی امدادرسان شاهد و ندادن ویزا به مسافران این کشتی برای بازگشت هوایی به کشور آخرین مصداق پاسداشت عزت گذرنامه ایرانی است.

جیبوتی کشوری در شاخ آفریقا و از مستعمرات فرانسه بوده‌ که در اصل «سومالی‌لند» فرانسه نامیده می‌شد و سال ۱۹۷۷ از فرانسه اعلام استقلال کرد.

جیبوتی یکی از پایگاه‌های مهم فعالیت نظامی - اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل است و رژیم مجعول صهیونیستی بعد از جنگ دوم خلیج‌فارس در سال ۱۹۹۱ به دلیل اشراف این کشور بر تنگه باب‌المندب در جیبوتی حضور چشمگیر دارد.

در توافقنامه‌ امنیتی - دفاعی که سال ۲۰۱۰ بین اسرائیل و جیبوتی با مشارکت و نظارت آمریکا امضا شد، اسرائیل اجازه استقرار نیروی دریایی و افزایش حضور نظامی را در این کشور یافت.

کشتی «ایران شاهد» ماموریت خود را ۲۱ اردیبهشت‌ماه آغاز کرده بود تا کمک‌های ایرانیان را به بندر حدیده یمن برساند اما نزدیک آب‌های یمن بود که مجبور شد برای بازرسی مسیر خود را به سمت جیبوتی تغییر دهد، با این حال قرار بود پس از تحویل بار کشتی به سازمان برنامه جهانی غذا، ۴۰ خبرنگار و فعال جنگی که در آن کشتی حضور دارند با هواپیما به تهران بازگردند اما اجازه این کار هم داده نشد.

جیبوتی از دادن ویزا به سرنشینان کشتی ایرانی و حتی کارکنان آن هم که پاسپورت دریایی دارند، خودداری می‌کند و علت این ممانعت را «خاص بودن کشتی ایرانی» اعلام می‌کند!

این در حالی است که کشور جیبوتی پس از پهلوگیری کشتی امدادرسان ایرانی که بعد از ۲ روز معطلی صورت گرفت، اجازه فرود هواپیمای حامل کمک‌های ایران به یمن، در جیبوتی را هم نداد.

گویا دولت تدبیر و امید، مصلحت را در این می‌بیند که همچنان تمام نیروی خود را مصروف مذاکرات مبهم هسته‌ای کند و همچنان دیگر وعده‌های رئیس‌جمهور محترم مانند احیای عزت و احترام گذرنامه ایرانی در اولویت‌های آخر بماند.