میوه مسموم اوباما برای اعراب

به گزارش پارس به نقل از دیپلماسی ایرانی فکر نمی کنم وعده های اطمینان بخش باراک اوباما، رئیس جمهوری امریکا به رهبران کشورهای عرب خلیج فارس در کمپ دیوید کافی باشد یا خاطر جمعی آنها را فراهم آورده باشد.

آن طور که انتظار می رفت، اوباما در این نشست مثل کسی که سر کلاس انشاء می خواند یک سری عبارت ها را کنار هم قرار داد و یک سر وعده های کلامی داد بدون این که به طور رسمی خود را پایبند به چیزی کند یا توافقات امنیتی ای را با اعراب منعقد کند یا به کشورهای عرب خلیج فارس سلاح های جنگی پیشرفته آن طور که به متحد صهیونیست خود می دهد، بدهد!

این صحیح است که اوباما تاکید کرد که ثبات منطقه خلیج فارس غیر قابل معامله در توافق هسته ای پیش رو با ایران است و واشنگتن از توانایی نظامی خود در دفاع از شرکایش در شورای همکاری خلیج فارس در صورت لزوم استفاده می کند اما در عین حال پیشنهاد کشورهای عرب خلیج فارس برای امضای معاهده رسمی تدافعی را رد کرد و فقط اعلام کرد اقدامات بیشتری را برای تقویت امنیت شبکه های الکترونیکی و امنیت دریایی و افزایش آموزش های نظامی مشترک انجام خواهد داد!

نگران کننده این است که رئیس جمهوری امریکا در دیدارش با میهمانان عربش در شورای همکاری خلیج فارس نهایت تلاش خود را کرد حرفی نزند که ایرانی ها عصبانی شوند، اوباما از امضای توافق نامه دفاعی مشترک با رهبران عرب خلیج فارس سر باز زد تا پیامی به تهران فرستاده نشود که خشم آن را برانگیزد. وی تاکید کرد که کشورش هیچ تلاشی برای انزوای ایران نخواهد کرد و به هیچ وجه قصد رویارویی چه در کوتاه مدت چه در طولانی مدت با آنها ندارد و حتی قصد متزلزل کردن موقعیت ایران را هم ندارد.

این نهایت تناقض و دوگانگی سیاسی است. هدف اصلی اوباما از نشست کمپ دیوید تنها کاستن از شدت انتقادهایی است که ممکن است نمایندگان کنگره به دلیل امضای توافق نامه نهایی با ایران بیان کنند، نمایندگانی که اصرار دارند دوستی اعراب و استفاده از پول های آنها را همچنان برای خود حفظ کنند. او هم زمان لحنی دوستانه در برابر ایران گرفت و حرف از عقد توافقاتی شبهه ناک با آن به حساب ما زد. شاید اوباما می خواهد دوست صمیمی اعراب و ایرانی ها، هم زمان باشد اما آیا دشمن هر دوی آنها نیز هم زمان خواهد بود؟!

از رفتارهای اوباما می توان شک به وجود معادله ای شیطانی و ترسناک برد که گویی لقمه ای سمی برای اعراب تدارک دیده و برخی از سران عرب هم ندانسته یا دانسته از روی خیانت با لذت هر چه تمام تر در حال خوردن آن هستند. شاید از این رو است که عادل الجبیر، وزیر امور خارجه عربستان با محافظه کاری بعد از نشست کمپ دیوید گفت: «مذاکرات را پیگیری می کنیم و قبل از هر گونه قضاوتی تلاش می کنیم همه امور را به خوبی بسنجیم.» اما چرا شیخ تمیم، امیر قطر بعد از نشست گفت که نشستی ثمربخش و شفاف بود و همه کشورهای عربی از توافق هسته ای با ایران استقبال می کنند، و خوشبخت است که مستر اوباما از رهبران عرب دعوت کرد که سال آینده نیز در نشستی دیگر همانند این نشست حضور یابند؟!