گفت‌و‌گو با بچه‌های شهردرباره دلایل آرایش غلیظ برخی از جوانان

پايگاه خبري تحليلي «پارس»- لیدا ایاز، نگار نوروزبهاری- جوانانی با صورت‌هایی رنگی،  صورت‌هایی با بینی‌های کوچک شده، نقاشی شده و ابروهایی که گاهی چاق‌اند و گاهی لاغر. هیچ مهمانی در کار نیست. اینجا می‌تواند یک مرکز خرید باشد، سالن کنسرت و یا خیابانی که هر روز گذرتان به آنجا می‌افتد. در این نماهایی که هر روز می‌بینیم، همه اما انگار در یک مسابقه همیشگی شرکت کرده اند، آرایش بیشتر و بهتر. برای خودمان هم دیگر عجیب نیست، فقط می‌تواند در قالب برخی اعداد و ارقام  غیر منتظره باشد، آنجا  که آمار وضعیت کشور ما در زمینه مصرف مواد آرایشی اعلام می‌شود؛ دومین کشور مصرف کننده و وارد کننده وسایل آرایشی. اما خیلی از ما هنوز هم معتقدیم که صورت‌مان زیباتر از ماسکی است که با آرایش کردن روی ظاهرمان می‌کشیم، اما تا بیاییم آن را باور کنیم، رکوردی که در دنیا زده ایم نمی‌گذارد مثل باورمان عمل کنیم، بنابراین سعی می‌کنیم رکوردمان را حفظ کنیم.  محمدرضا سوری-23 ساله، بهناز خانی‌پور- 23 ساله، سارا تاجیک 25 ساله، رومینا امینی 18 ساله، مهشید محمدی 19 ساله، دانیال سیاوشانی 30ساله و محسن نامور 30 ساله در این بحث شرکت کردند که این گفت و گو را در ادامه می‌خوانید.

  به نظرت آرایش کردن برای برخی دخترها چرا تا این حد اهمیت دارد؟
دانیال:‌ 
در ایران واردات مواد آرایشی خیلی زیاد است.  مقاله‌ای می‌خواندم که در آن نوشته شده بود در اروپا و آمریکا آرایش فقط مختص هنرمندها، هنرپیشه و افراد مشهور یا مدل‌هاست. اما در ایران این اپیدمی ‌شده است. درحالی که به نظر من جوانان ایرانی بدون آرایش خیلی زیبا هستند و نیازی ندارند که آرایش کنند اما این عادت شده و خیلی اغراق آمیز این کار را هم انجام می‌دهند، یعنی از حد نرمال هم می‌گذرد.

  دلیل اش چیست؟
دانیال:‌ 
به نظر من یکی از دلایل اش نبود فرهنگ مناسب است. چون باید این موضوع فرهنگ سازی شود و از دخترها بپرسیم که چرا آرایش می‌کنید؟ یا اگر آرایش نکنید چه اتفاقی می‌افتد؟ شاید بیشتر به خاطر جلب توجه و دیده شدن باشد. چون ما خیلی دوست داریم، دیده شویم. درحالی که در دیگر کشورها این موضوع برایشان معیار نیست. اینقدر که سیرت و درون افراد مهم است، صورت مهم نیست. برخی از ما اما تنها به ظواهر اهمیت می‌دهیم، در نتیجه به سمت آرایش کردن رفته‌ایم. شاید من هم به عنوان پسر همینطور باشم و  مثلاً با خودم بگویم کسی که می‌خواهد مرا انتخاب کند، اول به قیافه ظاهری من نگاه می‌کند، در نتیجه این موضوع برایم مهم می‌شود.

  همه دنبال زیبایی‌اند؟
بهناز:‌ 
بله، هیچ کس نمی‌بیند که این آدم چقدر زیبایی درونی دارد. مهم نیست درون بینی و جهان بینی افراد چیست و به چه چیزی فکر می‌کنند. فقط در ناخودآگاه‌شان درباره ظاهر شخص قضاوت می‌کنند و اگر ایده آلش باشد با خودشان می‌گویند این همان است که من می‌خواستم. درحالیکه هیچ اهمیتی نمی‌دهد که دنیای این فرد چطور است و او به آینده چطور نگاه می‌کند؟ شخصیت‌اش در اجتماع چگونه است؟ این آرایش‌هایی هم که در ایران می‌بینید همه شبیه هم است، یک جورایی انگار کپی شده اند. ما در بسیاری از رفتارها این طور شده ایم، انگار خودمان نیستم. در حرف زدن، رفتار کردن و آرایش کردن... .

  چه کار باید کرد؟
دانیال:‌ 
اول از همه باید هویت خودمان را بشناسیم. شاید به شخصه در این باره اطلاعات تخصصی نداشته باشم. فقط همین قدر می‌دانم که در زمینه واردات لوازم آرایشی در دنیا اول یا دوم هستیم. خانم‌ها در ایران زیاد آرایش می‌کنند، در سبد کالایی که در خانه دارند، لوازم آرایشی یکی از مایحتاج اولیه‌شان محسوب می‌شود.

بهناز: 
به نظر من این طوری نیست، همه یک جور نیستند. شاید بعضی از آنهایی که زیاد آرایش می‌کنند برای جلب توجه باشد، اما خیلی ها هم هستند که برای دل خودشان آرایش می‌کنند. دید برخی از افراد بد است، چون از اول همینطور بودیم. اینقدر محدودیت و معذوریت بود که همه در لحظه اول دنبال این هستند که ببینند دختر یا پسر مورد نظرشان از نظر زیبایی چه چیزی دارد.

دانیال: 
اما آرایش هم اندازه دارد. وقتی از آن حد لازم و کافی بگذرد، تبدیل می‌شود به اغراق و نقش بازی کردن.

بهناز: 
اما بیشتر مردم یا حتی خود ما برای دل خودمان است که آرایش می‌کنیم.

دانیال: 
به نظر من حتی این بینی که همه دنبال جراحی کردن آن هستند، امضای صورت  آدم است. حالا یکسری مشکلاتی دارند اما من با این صورت دانیالم و اگر بینی‌ام را عوض کنم هیچ همخوانی با آن صورتی که از ابتدا داشته‌ام‌، ندارم.

سارا: 
به نظر من خیلی ها فقط به ظاهر نگاه می‌کنند و همین باعث می‌شود برخی از دخترهای ما بروند سمت اینکه خیلی آرایش کنند. چون آدم‌ها در کشور ما فقط از روی ظاهر درباره درون شما قضاوت می‌کنند و اگر کسی باشد که صورت زیبایی نداشته باشد، فکر می‌کنند که درونش هم همین طور است. درحالیکه ممکن است آن آدم در باطن، فرد خیلی خوبی باشد. یا بر عکس یک نفر هم که آرایش زیادی دارد و در عین حال باطن خوبی هم دارد شاید دیگران فکر کنند که او دختر خوبی نیست. این بر‌می‌گردد به دید جامعه امروز ما.

دانیال: 
به نظرم، فرد با  آرایش کمتر، جذابیت بیشتری دارد، برای من که این گونه است.

  شما می‌گویی من اینجوری‌ام چقدر این نظر بین پسرهای دیگر جامعه وجود دارد؟

دانیال: 
من این طور احساس می‌کنم که 70 درصد پسرها هم همین نظر را دارند.

سارا: 
اما خود دخترها چنین چیزی را قبول ندارند ولی در بین برخی مردهای ایرانی این نظر وجود دارد.

محسن: 
به نظر من ماهواره و فیلم‌هایی که خانواده ها می‌بینند تاثیر زیادی دارد. این فرهنگ را همین حالا به راحتی می‌توانید در خانواده ها ببینید.

  اما قبل از ماهواره هم این بحث آرایش کردن در بین ایرانی ها  وجود داشت... .

محسن: 
خیلی کمتر از امروز، الان برخی دخترهای 15، 16 ساله  هم رفته اند به سمت استفاده از مدل های ماهواره‌ای. هر فیلم تازه‌ای که پخش می‌شود، مدل مو و آرایش‌ها می‌رود به آن سمت.

  در پسرها چطور؟

محسن: 
من که خودم این طوری نیستم و البته دوستانی دارم که به این موضوع اهمیت می‌دهند... .

بهناز: 
این بحث از نظر سیاسی و  اجتماعی هم تاثیر دارد، گاهی اوقات سختگیری‌ها  باعث می‌شود دخترها و پسرها بروند به سمتی که بیشتر آرایش کنند.

رومینا: 
برخی اوقات بدون آرایش که وارد جایی می‌شوید، فکر می‌کنند آدم غیر متمدنی هستید. یعنی این طور جا افتاده در جامعه ما که بعضی‌ها فکر می‌کنند اگر آرایش نداشته باشید یا تیپ خاصی نزنید، فکر خوبی درباره آدم نمی‌کنند و همین باعث می‌شود دخترها بیشتر به سمت آرایش کردن بروند.

  به نظر شما در چه رده های سنی آرایش کردن زیاد شده؟

محمدرضا: 
الان که بیشتر دخترهای 13 و 14 ساله آرایش می‌کنند و در متولدین دهه 70 بیشتر شده است.

مهشید: 
به نظر من هرچقدر زمان به جلو می‌رود آرایش صورت در بین نوجوان ها بیشتر شایع می‌شود و دیگر نمی‌بینید که دختر وقتی به سن 19 یا 20 رسیده آرایش نکند. این سن دارد کمتر و کمتر می‌شود.

محمدرضا: 
جامعه هم به همین سمت کشیده می‌شود. مثلا خواهرم وقتی رفته بود دانشگاه ساده و معمولی بود ولی در زمان دانشگاه شروع به آرایش کرد.

رومینا: 
قبل از این در مدارس ابرو برداشتن و اصلاح صورت ممنوع بود اما الان این کارها جزو اصلاح روزانه بچه ها شده است.

محمدرضا: 
این کار در پسرها اصلا توجیه ناپذیر است اما درباره دخترها می‌شود گفت که چون دختر زیبایی و لطافت را دوست دارد این اتفاق طبیعی است. اما برای پسرها هیچ وقت نمی‌شود چنین چیزی را قبول کرد. من خودم وقتی چنین چیزی را در پسرها می‌بینم واقعا خجالت می‌کشم.