بیانیه لوزان و تفاوت ایران با سران عرب

پايگاه خبري تحليلي «پارس»- نویسنده و تحلیلگر سرشناس جهان عرب نوشت: ایران ۱۳ سال با قدرت های بزرگ مذاکره کرد و از تهدیدهای نظامی آنها هراسی به دل راه نداد اما سران عرب در بهترین وضعیت چهار ماه درمقابل زورگویی های قدرت های بزرگ دوام آوردند.
 
به گزارش پايگاه خبري تحليلي «پارس»، ‫عبدالباری عطوان در مقاله ای در روزنامه اینترنتی رای الیوم به مذاکرات ایران و قدرت های بزرگ درباره برنامه هسته ای و شیوه مدیریت ایران و مقایسه این روند با نمونه های مشابه در جهان عرب پرداخت و نوشت: مذاکره کننده ایرانی به مدت 13 سال بر سر میز مذاکره با شش قدرت بزرگ جهان پایداری کرد و از ناوگان های دریایی و ناوهای هواپیمابر ترسی به دل راه نداد، درحالی که مذاکره کننده عربی (انور سادات) دو هفته در کمپ دیوید و مذاکره کننده فلسطینی چهار ماه در اسلو پایداری کرد که خود گویای تفاوت بین دو طرف است.

عبدالباری عطوان نوشت: هیچ کسی درباره جسارت و گستاخی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل اختلاف نظر ندارد اما اینکه این گستاخی به درجه ای برسد که او به توافق شش کشور بزرگ با ایران درباره برنامه هسته ای این کشور اعتراض کند و خواستار تاکید صریح به رسمیت شناخته شدن موجودیت اسرائیل در آن شود، این امر را دیگر عقل سلیمی باور نمی کند و با هیچ منطقی جور در نمی آید.

وی افزود: مگر نتانیاهو کیست که چنین شرطی مطرح کند و در صدد تحمیل آن بر این کشورها برآید؟ به کدام حق از ایران می خواهد که اسرائیل را به رسمیت بشناسد؟ چکار می تواند بکند اگر کسی به حرف او گوش ندهند؟ نتانیاهو مثل یک سگ زخمی از شدت درد به خود می پیچد و ناله می کند.

به عقیده نویسنده،"ایران بعد از این توافق چه بسا به دوران زمان گذشته یعنی زمانی که ژاندارم آمریکا در منطقه بود باز نگردد و دلیل آن هم ساده است زیرا مسئولان کنونی ایران از کرامت و عزت ملی بسیار بالایی برخوردار هستند و انتظارات و خواسته های گسترده سیاسی، اقتصادی و نظامی دارند؛ یعنی آنها نمی توانند قبول کنند که نقش تابع و دنباله رو - دستکم در سطح منطقه ای- داشته باشند".