نرم‌زبانی مقابل آمریکا نه اعتدال است و نه منطق امام

روزنامه رسالت در یادداشتی نوشت: رئیس‌جمهور محترم در مراسم تجدید بیعت دولت با بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، امام خمینی(ره) گفت: «اعتدال و صلح را از امام آموختیم» اعتدال چیست و در منطق فقها و فیلسوفان معاصر چه جایگاهی دارد؟
امام خمینی(ره) امام عدالت و عدل بود. عدل برای او در سیاست‌ورزی ملکه شده بود. در ادبیات امام (ره) عدالت و عدل جایگاه ویژه‌ای داشت اما در فعل و قول سیاسی او مفهومی به نام (اعتدال) آنچنان که آقای رئیس‌جمهور از آن مراد می‌کنند، دیده و شنیده نشده است.
محمدکاظم انبارلویی در این یادداشت خاطرنشان می‌کند: فروکاهیدن عدل و عدالت در ادبیات سیاسی امام(ره) به «اعتدال» چه مستندی دارد؟ آقای روحانی چهارشنبه گذشته در حرم مطهر حضرت امام(ره) می‌گوید: «امامی که استکبارستیزی را به ما آموخت، شهامت آن را داشت آن روز که ضروری است راه صلح- بخوانید پذیرش قطعنامه- را برگزیند.» آیا با پذیرش قطعنامه آموزه‌های امام(ره) درمورد استکبارستیزی پایان یافت؟ آقای روحانی باید یک بار دیگر متن پیام امام(ره) درمورد پذیرش قطعنامه 598 را بخواند تا معلوم شود منطق امام عادل با منطقه کسی که پرچم «اعتدال» را دارد چقدر با هم فاصله دارند؟ اولین جمله امام(ره) در پیام پذیرش قطعنامه بعد از بسم‌الله الرحمن الرحیم، آیه 27 سوره فتح است. آیا مفهوم این آیه رفتن به سوی اعتدال و صلح است یا ادامه مقاومت و ایمان به وعده خداوند برای تداوم پیروزی‌ها؟ امام (ره) در این پیام قوی‌ترین و شدیدترین حمله را به آمریکا و قدرت‌های جهانی و نوکران منطقه‌ای آنان می‌کند. این منطق در دولت یازدهم چه جایگاهی دارد؟ امام(ره) صریحا می‌فرماید: «بارها این واقعیت را در سیاست خارجی و بین‌المللی اسلامی‌مان اعلام نموده‌ایم که د‌رصدد گسترش نفوذ اسلام در جهان و کم‌کردن سلطه جهانخواران بوده و هستیم.»
امام(ره) در همان پذیرش قطعنامه می‌فرماید: «امروز جنگ حق و باطل، جنگ فقر و غنا، جنگ استضعاف و استکبار، جنگ پابرهنه‌ها و مرفهین بی‌درد شروع شده است و من دست و بازوی همه عزیزانی که در سراسر جهان کوله‌بار مبارزه را بردوش گرفته‌اند و عزم جهاد در راه خدا و اعتلای عزت مسلمین نموده‌اند، می‌بوسم.»
وی ادامه می‌دهد: «اگر فرآیند گفت‌وگوها با 5+1 طی یک سال و نیم گذشته مبتنی بر راهبرد «اعتدال» و «صلح» باشد، این رویکرد هیچ انطباقی با راهبرد امام، رهبری معظم انقلاب و نظام ندارد، چرا که نه‌تنها چارچوب‌ها در این مورد مشخص است بلکه نوع نگرش و ادبیات آن هم معلوم است. ادبیات حاکم بر گفت‌وگوها باید به گونه‌ای باشد که معلوم باشد ما با خصم درجه اول انقلاب در حال گفت‌وگو هستیم. خصمی که امام(ره) از آن به عنوان منفورترین دولت یا دولت‌های جهان یاد می‌کند. نرم زبانی در برابر فزون‌خواهی‌های آمریکا اعتدال نیست. ما از این اعتدال هرگز به صلح شرافتمندانه و نرمش قهرمانانه نمی‌رسیم. ما با یک مشت تبهکار بین‌المللی و ماجراجویان مست قدرت و فتنه‌گر روبه‌رو هستیم. امتیاز دادن و دل به عمل به وعده‌های دروغین مشتی پیمان‌شکن دادن از حکمت و عقلانیت سیاسی و تدبیر انقلابی دور است.