پايگاه خبري تحليلي «پارس»- محسن مهدیان- مردم به رفتارهای ارزشی مسوولین بی تفاوت شدند. روحانی سفر استانی و دیدار خانواده های شهدا می رود و سوار مترو می شود اما سر و صدایی نمی شود. واقعا چرا؟

رفتارهای پوپولیستی(حقیقی و نمایشی) همیشه وجود داشته است. هر دوره ای هم با شدت و ضعف خودش. واکنش مردم هم متفاوت بوده است. برخی استقبال می کردند و برخی دیگر نه.

اما این روزها ماجرا تغییر کرده است. حقن کسی رفتارهایی از این دست را باور نمی کند. 

علت چیست؟ مردم از دولت ها کارآمدی می خواهند نه گفتمان. دولت مجری گفتمان نظام است. همین. 

دولت گفتمانی وقتی در وظیفه اصلی خودش که کارآمدیست زمین بخورد، گفتمانش را هم زمین می زند.

یکی از دلایلی که امام از ابتدا با رییس جمهور شدن یک روحانی مخالف بود همین است که ناکآرامدی به پای اسلام(گفتمان) نوشته نشود.

پوپولیست خاتمی شکست بخورد، مهم نیست؛ در نهایت به شعار آزادی بیان نمی رسد که نرسید.

پوپولیست روحانی هم شکست بخورد هزینه ای نخواهد داشت. نهایتا تکنوکراسی بی اثر می شود.

اما پوپولیست احمدی نژاد که زمین خورد خیلی چیزها همراه با او زمین خوردند و می خورند. چون پوپولیست او رنگ گفتمان انقلاب داشت.

و به همین دلیل است که امروز مردم «ارزش های رنگ احمدی نژاد» را باور نمی کنند.

نه سوار مترو شدن و نه ساده زیستی و نه سر زدن به خانواده های شهدا و نه مبارزه با فساد و نه هیچ چیز دیگر. هزینه سنگینی است.

پی نوشت؛ 
به این فهم هزینه فساد رحیمی نه خودش بود و نه حتي احمدی نژاد و نه حتي دولت اش. هزینه آن فساد، بی ارزش شدن شعار مبارزه با فساد انقلاب بود. مردم فراموش نخواهند کرد که بلندترین شعارهای مبارزه با فساد در دولتی بود که معاون اولش(یعنی جانشین رییس جمهور در زمان خانه نشینی یا عزل) و رییس مبارزه با فسادش، چنین و چنان باشد.

همانطور که تورم های سرسام آور آنروزها که به تعبیر اقتصاددانان، دزدی از سفره مستضعفین بود، ساده زیستی و سر سفره نان و پنیر نشستن مسسولین را به ریشخند کشاند.

سخت هزینه ایست. 

سخت...