مغلطه‌های رایج مدافعان سرمایه‌داری

واقعیت اینه که عدالت اجتماعی بدون فاصله گرفتن از نظام سرمایه‌داری بدست نمیاد. سرمایه‌داری به عنوان یک سیستم اجتماعی فقط با تمرکز ثروت (از مستعمرات) ممکن شد و ماهیتا نیز با تمرکز مداوم ثروت (و بی‌عدالتی ناشی از آن) می‌تواند به حیاتش ادامه دهد.

ولی قرار نیست این واقعیت را به کاریکاتور تبدیل کرد. کاری که اغلب اصلاحطلبا برای دفاع از سیستم سرمایه‌داری به آن دست می‌زنند.

این که ما دو تا کشور را به طور کلی مقایسه کنیم و بعد یک سری نتایج سیاسی خاص بگیریم،‌ (مثلا مقایسه ایران و کره جنوبی) بنظرم هدفی جز عوامفریبی سیاسی نداره.

نمی‌شه فقط با توجه به خصلت‌های عام سرمایه‌داری، تمام واقعیت‌های یک کشور را توضیح داد! از متفاوت بودن سطح رفاه در کشورهای مختلف هم نمی‌توان نتیجه گرفت که پس بی‌عدالتی اجتماعی ربطی به سرمایه‌داری نداره! 

و تازه میان اختلاف طبقاتی (عدالت اجتماعی) و رفاه نیز باید تفاوت قائل شد. در یک کشور اروپایی ممکنه اختلاف طبقاتی بیشتر از یک کشور آفریقایی باشه،‌ ولی رفاه اجتماعی مردم بالاتر باشه. ولی باز از این واقعیت هم نمی‌شه نتیجه گرفت پس شکاف طبقاتی امری خوب و لازمه!

متاسفانه در بدنه اصاحطلبان تا بخواهی از این گونه مغلطه‌ها شایع است.

هر کشوری را می‌توان در تاریخ و سنت‌های اجتماعی جامعه خودش بررسی کرد.