مهمترین اصول برای بهبود فرهنگ آپارتمان نشینی

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، در گذشته خانه را سرای استراحت، آزادی، آسایش، آرامش و چار دیواری را اختیاری می‌دانستند، اما در دوران کنونی زندگی در مجتمع‌های مسکونی در فضایی محدود دیگر اصطلاح "چار دیواری اختیاری" معنا و کاربرد خود را از دست داده است.

امروز در شهرها همه افراد به دنبال بهبود فرهنگ آپارتمان نشینی هستند؛ لازمه این مسئله توجه به بعضی اصول است، اگر افراد بخواهند بدون توجه به رفتار و فرهنگ خاص زندگی آپارتمان نشینی و حقوق سایر ساکنان در چنین محیط هایی زندگی کنند، احتمال این که روابط این خانواده بزرگ تیره و تار شود و محیط آرام زندگی تبدیل به محلی پر از چالش، ناامنی و جنگ اعصاب شود بسیار است. پس باید بعضی بایدها و نبایدها را مورد توجه قرار داد هرچند که شاید بعضی از این بایدها و نبایدها در قانون پیش بینی نشده باشد.

اگر روابط همسایگی فقط براساس قوانین و مقررات تعریف شود، نتیجه مطلوب حاصل نخواهد شد. لازم است گاهی برای رسیدن به ارزش‌های والاتری مثل همزیستی با محبت و مسالمت آمیز از برخی حقوق خود چشم پوشی کنیم تا ضمن ایجاد فضای صمیمی، همسایه‌های خوبی برای یکدیگر باشیم. هفت اصل زیر به تحقق این مهم بسیار کمک می‌کند:

اصل یکم:

مجتمع، ملک شخصی هیچ یک از مالکان یا ساکنان نیست و به تعداد واحدهای موجود در مجتمع شریک وجود دارد و هر مالک تنها به اندازه مالکیتی که در مجتمع دارد، حق دخالت در امور و ارائه نظر دارد.

اصل دوم:

هیچ گاه نباید به همسایگان امر و نهی کرد، زیرا آنها نیز در مجتمع سهم و حق زندگی دارند، حتی اگر سهم برخی از آنها کمتر باشد، باز هم هیچ کس حق امر و نهی کردن به آنها را ندارد.

اصل سوم:

همیشه باید در جلسات مجمع عمومی شرکت کرد و نباید هنگام حل مشکلات ساختمان عصبانی شد؛ در جلسات باید از بحث دوجانبه پرهیز کرد و نظرات خود را برای همه افراد حاضر در جلسه بیان کرد؛ همچنین باید همواره شرط ادب را رعایت کرده و به هیچ وجه به کسی توهین نشود.

اصل چهارم:

همواره باید ملاحظات لازم در رابطه با زندگی خصوصی ساکنان واحدهای دیگر را در نظر داشت و به آنها احترام گذاشت.

اصل پنجم:

لازم است از همان آغاز ورود به مجتمع، از قوانین و مقررات مجتمع و حقوق و تکالیف خود آگاه شد، به آنها احترام گذاشت و نهایت همکاری را با مدیر ساختمان داشت.

اصل ششم:

گذشت، همکاری و همراهی با همسایگان از اصول اساسی زندگی در مجتمع‌های مسکونی است.

اصل هفنم:

مدیران ساختمان نباید به گونه‌ای رفتار کنند که ساکنان احساس کنند خود را برتر از دیگران می‌دانند؛ ساکنان نیز باید قدر تلاش‌ها و زحمات مدیران را بدانند و به آنها احترام بگذارند.