هر آنچه باید از ۱۲ شهر میزبان جام‌جهانی بدانید / رقصنده در روشنایی
وقتي فيفا 7 مارس 2003 اعلام كرد جام‌جهاني 2014 در آمريكاي‌جنوبي برگزار مي‌شود، تب فوتبال در اين منطقه فوتبالخيز چند برابر شد.
پايگاه خبري تحليلي «پارس»- از آرژانتين، برزيل و كلمبيا كانديداي ميزباني جامي شدند كه قرار بود براي اولين بار دودوره متوالي، جايي خارج از اروپا برگزار شود. در نهايت، بهترين و آماده‌ترين گزينه، گوي سبقت را ربود و پس از كناره‌گيري كلمبيا و آرژانتين، ششمين كشور ميزبان دودوره جام‌جهاني نام گرفت. كنفدراسيون برزيل در اولين اقدام، 12 شهر را به‌عنوان ميزبان‌هاي جام 2014 برگزيد.
ريودوژانيرو
بزرگ‌ترين منطقه و پايتخت سابق برزيل با استاديوم بازسازي شده و 73هزار و 531 نفري ماراكانا به جهان فخرفروشي مي‌كند. اين شهر، ميزبان بازي نهايي جام خواهد بود؛ جايي كه احتمالا برزيل يك پاي معادله است ششمين شهر بزرگ قاره آمريكا و بيست‌وششمين شهر پهناور دنيا در محاصره شركت‌هاي بزرگ نفتي اطرافش با مجسمه زيباي مسيح بر فراز دره زيبايش به ياد توريست‌ها مي‌آيد. جام‌جهاني آزموني بزرگ براي شهري است كه دوسال بعدبه‌عنوان اولين شهر آمريكاي‌جنوبي و پرتغالي‌زبان، ميزبان المپيك خواهد بود.
برزيليا
پايتخت كم‌فروغ برزيل براي پذيرايي از جام‌جهاني، استاديوم 70هزار و 42 نفره‌اي به نام «ناسيونال» را برپا كرده است.
چهارمين شهر پرجمعيت برزيل به برخورداري از معماري‌هاي مدرن در فهرست ميراث جهاني يونسكو قرار دارد و 124 كشور در اين شهر بزرگ سفارتخانه دارند. يك فرودگاه فوق‌العاده مجهز به اضافه كنگره و كاخ رياست جمهوري برزيل به برزيليا نماي ويژه‌اي بخشيده و قطعا توريست‌ها در روزهاي ثبت‌شده جهاني به اندازه كافي از حضور در اين شهر لذت مي‌برند.
سالوادور
نام كامل اين شهر در زبان انگليسي معناي «ناجي همه قديسان عالم» را مي‌دهد اما بعيد به نظر مي‌رسد آن تيم‌هايي كه غير از فوتبال به نقاط ديدني شهر توجه مي‌كنند، راه نجاتي براي جلوگيري از عدم‌تمركز داشته باشند چون اين شهر با زيبايي‌هايش تمام حواس آنها را اشغال خواهد كرد. اگر دليل مي‌خواهيد، كافي است بدانيد اين شهر «مركز خوشحالي» در برزيل است و كارناوال‌هاي متعدد از سالوادور يك شهر ويژه ساخته است، اولين پايتخت رسمي برزيل.
مانائوس
مركز منطقه آمازون با القابي مانند «مركز جنگل» و «قلب آمازون» هم شناخته مي‌شود. مراكز تجاري، عمده‌ترين محل درآمد مانائوس محسوب مي‌شوند؛ البته اگر صادرات شهر مانند آجيل مخصوص برزيل، لاستيك، چوب‌هاي مخصوص و البته نفت را ناديده بگيريم. شهري به اين تنوع هنوز در اندازه‌هايي كه بايد، مطرح و مدرن نشده است. شايد جام‌جهاني براي مردم مانائوس، ارمغان‌هاي بيشتر و بهتري داشته باشد.
ناتال
منطقه‌اي كه از دهه 80 شروع به جذب توريست كرد، خيلي ديرتر از ساير شهرهاي برزيل پيشرفت و آباداني را به چشم ديد. رودخانه كريستالي «ماراكاجا» و بزرگ‌ترين درخت دنيا در ناتال، بخشي از دلايل افتخار مردم شهر به زادگاهشان است. علاوه بر اين جاذبه‌هاي توريستي، بناهاي عظيم، سواحل زيبا و كارناوال‌هاي پرتعداد هم از ناتال، منطقه‌اي ويژه ساخته است.
كوريتيبا
مركز و بزرگ‌ترين شهر استان پارانا، در جنوب اين كشور واقع شده. جمعيت 3/2ميليوني، كوريتيبا را به هفتمين شهر بزرگ برزيل تبديل كرده است. اهميت اين شهر به‌عنوان يكي از مراكز فرهنگي، اقتصادي و سياسي برزيل بر كسي پوشيده نيست. فاصله 932متري كوريتيبا از سطح دريا، علاوه بر تيم‌هاي حاضر در اين منطقه، نفس همه توريست‌ها را مي‌گيرد و در عوض شوق فوتبال در اطراف شهري زيبا را به آنها مي‌بخشد.
رسيفه
پنجمين شهر بزرگ برزيل با جمعيتي بيش از سه‌ميليون نفر، قطعا به اندازه ريو و سائوپائولو جذابيت فوتبال شهري را ندارد اما اگر براي تفريح به اين منطقه مي‌رويد، مي‌توانيد با كوله‌باري پر از خاطره برگرديد! محل برخورد دو رودخانه عظيم برزيل در كنار آتلانتيك، زيبايي مسحور‌كننده شهر را به رخ مي‌كشد. رسيفه به لطف سرمايه‌گذاري‌هاي دولت سوسياليست قبلي برزيل، كاملا تكنولوژيك شده و حالا يكي از شهرهاي قابل اعتنا در زمينه فناوري‌هاي روز محسوب مي‌شود.
كوييبا
مركز «ماتو گروسو» سال 1719 در دوران موسوم به عصر «گولد راش» ساخته شد و از آن زمان به‌دليل برخورداري از منابع گاز يكي از نقاط قابل اتكا انرژي در برزيل است. وقتي در اين شهر قدم مي‌زنيد با انبوهي از رقصنده‌ها و امواج موزيك مواجه مي‌شويد و هنگامي كه دقيقا به چهره‌ها نگاه مي‌كنيد، اختلاط عميق نژادي و قومي كوييبا را درك مي‌كنيد. مهاجران، تيره‌پوست‌ها، سفيد‌هاي اروپايي و سياهپوستان مسلمان در اطراف كوييبا با آرامش تردد مي‌كنند.
پرتو آلگره
زادگاه رونالدينيو، مركز و بزرگ‌ترين شهر استان ريوگرانده است. جمعيت حدود يك‌ميليون‌و 500هزارنفري، پورتو آلگره را به دهمين شهر بزرگ برزيل تبديل كرده و سالانه مهاجران زيادي از جاذبه‌ها و البته سرخوشي‌هاي بي‌پايان مردم اين منطقه ديدن مي‌كنند. اولين شهري كه در بودجه‌بندي مشاركتي كشور برزيل سهيم بود، درياچه‌اي به غايت زيبا دارد و مجسمه‌ها و معماري‌هاي برجسته‌اش باعث شده آنها كه يك بار پورتو آلگره را ديده‌اند، براي هميشه نام اين شهر را در نوستالژي‌هايشان زنده نگه دارند.
سائو پائولو
استاديوم «آرنا د سائوپائولو» تنها يكي از چند جاذبه فراوان اين شهر است. هفتمين شهر پرجمعيت دنيا و شلوغ‌ترين منطقه برزيل، نرخ رشد اقتصادي بالايي داشته است و نقاط ديدني فراوان شهر، چشم هر جهانگردي را گرد مي‌كند. در آينده نزديك، سائو پائولو دومين منطقه تجاري بزرگ خواهد شد تا ديگر تنها به‌خاطر فراواني برج‌ها و سازه‌هاي غول‌پيكرش به ياد آورده نشود.
فورتالزا
علاوه بر استاديوم «چاستلائو»، اين منطقه شمال‌شرقي برزيل را با جمعيت 2/55ميليوني و به‌عنوان پنجمين شهر بزرگ برزيل مي‌شناسند. اگر به اين شهر رفتيد و با مقايسه تصاوير نه چندان قديمي با حال‌وروز فعلي‌اش شوكه شديد، بايد بدانيد شهردار فعلي اين شهر كه يك دكتر فارغ‌التحصيل از دانشگاه فورتالزاست، نقش زيادي در رشد منطقه داشته و از او به‌عنوان يكي از بهترين شهرداران دنيا ياد مي‌شود.
بلو هوريزنته
بلو هوريزنته در فرهنگ برزيل به معناي افق زيباست اما آفتابي كه عمود به مردم اين شهر مي‌تابد، بازتابنده حقايق ويژه‌تري است؛ از جمله اينكه با جمعيت نزديك به سه‌ميليوني، ششمين شهر پرجمعيت و شلوغ‌ترين نقطه منطقه ميناس گيراست. بلو هوريزنته بيشتر به خاطر تپه‌هاي معروف و مرتفعش شناخته مي‌شود اما شايد در ايام جام‌جهاني طوري شود كه استاديوم مينيرو، جاذبه اصلي و اول و آخر بلو هوريزنته نام بگيرد.
ارسال نظر