آبیار: دو سال روی فیلمنامه کار کردم

به گزارش پارس به نقل از فارس، نرگس آبیار شامگاه سه شنبه در جمع خبرنگاران اظهار داشت: فیلم شیار ۱۴۳ نگاهی نو در پیش گرفته است و تلاش شده با نگاهی جدید و محلی فضای تازه ای در عرصه فیلم سازی ایجاد شود که همین امر موجب جذب مخاطب شده است.

 
وی با اشاره به نحوه نگارش و ساخت فیلم شیار ۱۴۳ بیان کرد: پروسه نوشتن این فیلم نامه دو سال طول کشید و بارها در زمانی سر صحنه بودیم، فیلمنامه بازنویسی شد.
 
این نویسنده با اشاره به وضعیت سینمای ایران در جهان افزود: در حال حاضر سینمای ایران در بین چند کشور انگشت شمار که رتبه خوبی در بحث سینما دارند، مطرح شده و حرفی برای گفتن دارد.
 
آبیار با بیان اینکه یکی از مشکلات سینمای ایران تحمیل موضوع مورد نظر تهیه کننده فیلم به مخاطب است، اضافه کرد: همین امر موجب می شود که مردم اقبال کمتری نسبت به این موضوع داشته باشند.
 
وی با تأکید بر اینکه داشتن برش واقعی و دید رئالیسم نسبت به جنگ و انتقال واقعیات بدون کم و کاست موجب جذب مخاطب خواهد شد، تصریح کرد: اگر بدون اینکه با تکیه بر موسیقی های مختلف نسبت به جذب مخاطب اقدام کنیم، قطعا موفق عمل خواهیم کرد، چرا که در این زمان حس جاری در صحنه روایت می شود.
 
این کارگردان با اشاره به اینکه موضوع دفاع مقدس و جنگ نیز یک امر درام است، اضافه کرد: معمولا در جنگ موضوعات دراماتیک اتفاق می افتد و اگر سازنده فیلم نیز با یک چینش دراماتیک و پرداختن به موضوع و قوت ماجرا نسبت به انتقال پیام اقدام کند، موفق خواهد بود.
 
آبیار با اشاره به استقبال مردم ایران از فیلم هایی که با موضوع جنگ ساخته می شود، بیان کرد: چون موضوع دفاع مقدس امری است که در کشور تجربه شده و همه مردم ایران با آن آشنا هستند از همین رو وقتی فیلمی در این زمینه ساخته می شود، با اقبال خوبی از سوی مردم مواجه می شود.
 
وی خاطرنشان کرد: اما اقبال مردم از فیلم بستگی به شرایطی دارد و شرط اصلی این است که مخاطب فکر نکند، کسی قصد گول زدن او را دارد.
 
این نویسنده با بیان اینکه داشتن مطالعه و شاخت از ادبیات نیز یکی از امور مهم در موفقیت فیلم ساز است، بیان کرد: یکی از موضوعاتی که موجب موفقیت شیار ۱۴۳ شد، سابقه من در نویسندگی بود و همین امر کمک بسیاری به انسجام فیلم نامه کرد.
 
آبیار با انتقاد از موضوع محوری موجود در سینمای ایران در زمینه اینکه فیلم سازان راغب به نوشتن فیلم نامه و داستان هستند، افزود: در اینگونه موارد چون فیلم ساز خوب چون  داستان را نمی شناسند و نمی تواند چینش دراماتیکی از اثر داشته باشند به همین دلیل حرفی را برای گفتن نداشته و در نتیجه فیلم کسل کننده بوده و فاقد انسجام لازم خواهد بود.
 
این کارگردان با اشاره به برخی از موضوعات تاثیرگذار در زمینه اقبال کمتر مردم از سینما بیان کرد: به خاطر غلبه رسانه های مختلف مثل اینترنت، تلویزیون و انواع شبکه ها طبیعی است که اقبال مردم از اینها کمتر شود.
 
وی با تأکید بر تحلیل آیتم های موجود در زمینه عدم حضور مردم در سینما، اظهار داشت: باید یک تحلیل فرهنگی درست از این موضوع وجود داشته باشد و اینکه چرا مردم از یک طنز سخیف اسقتبال می کنند.
 
آبیار ادامه داد: در صورتی که مردم نگاهی نقادانه به فیلم داشته باشند، با توجه به معیار و ملاک به تماشای فیلم می روند.
 
این نویسنده با بیان اینکه باید در دوران مدرسه توجیه لازم به نسبت به تماشای فیلم در ذهن کودک ایجاد شود، افزود: اگر ما در مدرسه در دوران ابتدایی کودکان را توجیه کنیم و آنها بدانند که سینما چیست دیگر هر فیلمی را نخواهند پذیرفت.
 
وی با اظهار تاسف از جایگاه سینمای کودک در کشور افزود: متاسفانه سینمای کودک در کشور شکست خورده است و سینماگران خیلی به این سمت نرفته اند و متاسفانه می بینیم که اگر گاهی اوقات فیلم هایی ساخته می شود در خصوص کودکان است تا برای کودکان و همین امر موجب شده سینمای کودک حرفی برای گفتن نداشته باشد.
 
این کارگردان یادآور شد: در صورتی که ویژگی های بومی کشور بدون تقلید از سینمای هالیوودی در سینمای کودک گنجانده شود، موفق خواهیم بود.
 
وی در زمینه کار بعدی خود نیز که یک سوژه اجتماعی است، بیان کرد: یک ایده دارم فعلا دارم کار می کنم ولی بیان نمی کنم، البته این موضوع اجتماعی است، ولی به جنگ نیز مربوط می شود.
 
این کارگردان به بحث دعوت وی از طرف دانشگاه شاهد نیز اشاره کرد و گفت: در دانشگاه شاهد من دعوت شده بودم تا یک مراسم تجلیل صورت گیرد، ولی این دانشگاه قوانینی داشت که هر کس خانم برای ورود باید باید چادر داشته باشد و من نیز اطلاع نداشتم و این یک عدم هماهنگی بود که موجب شد، این اتفاق رخ دهد.
 
وی افزود: هر دانشگاه قوانینی دارد و من برای اینکه احترام به قوانین دانشگاه بگذارم محل را ترک کردم ولی از دانشجویان دانشگاه شاهد که زحمت کشیده بودند، تقدیر می کنم.
 
این نویسنده به موضوع واردات فیلم های کره ای و اقبال از این فیلم ها نیز اشاره کرد و اظهار داشت: از چند سال گذشته شاهد آن هستیم که فیلم های کره ای باب شده است.
 
وی تأکید کرد: این کشورها از چند سال پیش تاریخ نداشته خود را به داشته تبدیل کرده اند.
 
آبیار با بیان اینکه در ایران علیرغم داشتن تاریخی کهن ما نتوانسته ایم درست عمل کنیم و در خصوص گذشته خود فیلم بسازیم، بیان کرد: برای مثال مثل مولانا که ترکیه می گوید مال من است و اگر اثری در این زمینه باشد، شفاف سازی لازم صورت می گیرد.
 
وی با انتقاد از سطحی بودن فیلم های کره ای و وجود عشق های مثلثی در آنها بیان کرد: برخی از این فیلم ها به گونه ای هستند که حتی اگر اگر ۲۰ قسمت را نبینید می توان با دیدن یک قسمت آن را متوجه شد.
 
این کارگردان ادامه داد: چنین فیلمی قابل مقایسه با فیلمی نیست که حتی اگر یک پلان را نبینید داستان را متوجه نخواهید شد و این نیازمند یک فرهنگ سازی است و این موضوع باید از کودکی در ذهن ما جا بیفتد که چه فیلمی را باید دید و چه فیلمی را نباید دید.
 
این نویسنده با بیان اینکه نگاه نقادانه باید از ریشه و از همان دوران کودکی در افراد ایجاد شود، بیان کرد: اگر این نگاه برای همه جا بیفتد خوب است و این اتفاق باید از مدرسه باشد و متاسفانه آموزش و پرروش ما فقط به متون درسی می پردازد و یک سری معلومات علمی و گزینه های علمی به خورد کودک می دهد که باید آنها را حفظ کند.
 
آبیار با بیان اینکه در مدرسه هیچ فرصتی برای نمایش فیلم و یا تحلیل آن وجود ندارد، افزود: اگر نگاه نقادانه در فرد نهادینه شود، دیگر به راحتی هر فیلمی را نخواهد پذیرفت.
 
وی با تاکید بر فاصله گرفتن از افراط و تفریط در سینما و نگاه ظریف به مسائل گفت: ما باید موضع گیری های مطلوبی در فیلم داشته باشیم و نسبت به مسائل نگاه واقع گرایانه کنیم.
 
این کارگردان با تاکید بر ساخت فیلم در زمینه جنگ و اتفاقات رخ داده در طی جنگ، بیان کرد: ما باید نشان دهیم که جنگ به ما تحمیل شده است و در طی آن به ما تجاوز شده و ما قربانی جنگ هستیم، که به علت موقعیت خاص جنگ این موضوعات با تلخی باید بیان شود.
 
وی همچنین با تاکید بر نشان دادن تبعات جنگ در کشور، افزود: ما برای اینکه مظلومیت خود را نشان دهیم باید برخی از چیزها را بیان کنیم، اینکه جنگ موجب از بین رفتن بسیاری از جوانان شد و ما باید اینها را نشان دهیم.
 
آبیار ادامه داد: اما باید این نکته نیز گفته شود که همین جنگ موجب پرورش بسیاری از افراد شد و و این صبوری ها موجب بزرگ شدن روح افراد شده است.