به گزارش پارس ، محققان در یک شجره نامه بزرگ شامل ۱۱۲۹ انسان از سنین ۱۸ تا ۸۳ سال به ثبت اثرات عمیق پیری از جوانی تا پیری بر توان عصبی شناختی و اقدامات ماده سفید مغز پرداختند. ماده سفید بطور فعال بر چگونگی یادگیری و عملکرد مغز تاثیر می گذارد.

بنظر می رسد که مواد ژنتیکی به اشتراک گذاشته شده در میان خویشاوندان بیولوژیکی می تواند تغییرات مشاهده شده در عملکرد مغز در اثر بالا رفتن سن را پیش بینی کند.

به گفته دانشمندان، استفاده از شجره نامه بزرگ انسانی به ارائه یک منبع قوی برای اندازه گیری چگونگی تغییر عوامل ژنتیکی با افزایش سن می پردازد.

محققان با اجرای یک تحلیل و بررسی پیچیده، یک مبنای ارثی را برای زوال عصبی در پی بالا رفتن سن نمایش دادند که می توان آنرا به عوامل ژنتیکی نسبت داد. همچنین آنها دریافتند که کاهش یکپارچگی ماده سفید در اثر پیری تحت تاثیر ژنها قرار دارد.

پژوهشهای بیشتر نشان داده که مجموعه های مختلف ژنها برای این دو فرآیند زیستی پیری مسئول هستند.

ژن مغز متهم سن پیری پیر ماده زوال زیستی ژنتیکی