ایران - نیجریه؛ موج بیم و امید ایرانیان

اکنون کسی نمی گوید چرا فلان بازیکن دعوت نشد و چرا فلانی در تیم ملی ایران فیکس است. همه تنها یک آرزو دارند. یک هدف واحد ایرانیان را متحد کرده تا برای موفقیت تیم ملی ایران دست به دعا شوند. چشم ایران اکنون به ساق های ملی پوشان است. همان هایی که می گفتند چرا پول زیاد می گیرند. همان هایی که بارها مورد هجمه واقع شدند.

خوبی جام جهانی و تیم ملی هم همین است. فستیوال جهانی فوتبال ایران را متحد کرده است. حالا همه فقط و فقط برد می خواهند. اکنون مهم نیست دروازبان کیست و کاپیتان چه کسی. حالا آبی و قرمز برای حقیقی (اگر دروازبان فیکس باشد) دعا می کنند و جواد نکونام بار دیگر لالیگایی خطاب خواهد شد.

اکنون هیچ کس نمی خواهد به گذشته و مسیر سخت صعود ایران به جام جهانی بنگرد. این معجزه ی امید است. امیدی که در دل ایرانیان همواره زنده بوده و هست. اکنون چشم ایران به کوریتیباست و لحظه لحظه نفس ها بیشتر در سینه حبس خواهد شد. دست های مادران رو به آسمان است و قلب میلیون ها ایرانی به عشق تیم ملی خواهد تپید.

زمانی که به جام جهانی صعود کردیم، واکنش ها متفاوت بود. عده ای بی تفاوت بودند و میگفتند که ای کاش صعود نمیکردیم.به جام جهانی می رویم و ابروریزی می شود. حالا کافیست به شبکه های اجتماعی نگاه کنید که همان ها چه تبی و تابی برداشته اند ؟

علی داییدر نود گفت:" مقایسه کنید قهرمانی ایران رو تو جام جهانی کشتی با فقط "صعود" به جام جهانی ؟ فقط صعود. می بینید کدومش بیشتر مردم رو خوشحال میکنه، چون اینجا بحث فوتباله."

همزمان با این مسابقات لیگ جهانی والیبال در جریان است. اگر همه مدعیان را ببریم و قهرمان شویم شاید یک سوم جمعیتی که بعد از صعود به جام جهانی به خیابان ها ریختند هم بیرون نیایند.

 حالا تصور کنید، به این فکر کنید که امشب ایران برنده از میدان خارج شود و یا از گروهش صعود کند. چه جشنی به پا خواهیم کرد.

اگر خدایی نکرده شکست بخوریم، امروز را یادمان باشد. به همین بازیکنان دل بسته بودیم. پس از پایان جام جهانی هم این بازیکنان همان بازیکنان جام جهانی هستند. خوب است که امیدواریم، اما بهتر است اگر فراموش کار نباشیم.