این آژاکس غول کش

انقلاب مخملی کرایف که در ۲۰۱۰ آغاز شد و آژاکس را به سنت قدیمی اش فراخواند  در این فصل همه را مات کرد. یوهان می گفت "هرگز ندیدم یک کیسه پول دروازه ای را باز کند". موناکو ۲۰۱۷ هم معرکه بود ولی حول سرمایه گذاری بیلیونی دمیتری رایبولوولف شکل گرفته بود. حالا آژاکس ۲۰۱۹ بازتابنده بازی زیبا شده، یادآور توتال فوتبال. تیمی جوان که فن دی بک در آن ۲۱ ساله است و دلیت ۱۹ ساله. تیمی بی ستاره با آمیزه ای از مهارت، سختکوشی و نظم. آژاکس با شش بازیکن کارت زرد گرفته راهی تورین شد و هیچ یک از آنها کارتی دریافت نکردند که نشان از انضباط می داد و مهارت.

آنها در دو بازی ۵ گل به رئال زدند، چهار تایش در برنابئو. در دو دیدار ۳ گل به یووه زدند، دو تایش در تورین. همان هایی که در این فصل ۱۰۶ بار در سی بازی لیگ دروازه ها را به آتش کشیده اند. 

گازتا دلو اسپورت نوشت "متیس د لیت به آسمان پرید و در منگنه روگانی و ساندرو آن ضربه را نواخت. پایان همه چیز را. آژاکس می توانست باز هم دروازه یووه را باز کند. رونالدو گلش را زده بود ولی یووه آماده چنین روز بزرگی نبود. آنها نیم متر پایین تر از حد انتظار بازی کردند و از کوچولوهای آژاکسی درس فوتبال گرفتند". نشانی از هنر آلگری انعطاف و تنوع تاکتیکی اش نبود و غیبت کیلینی، ماندزوکیچ و داگلاس بی اهمیت به نظر می رسید.

دی یونگ، نرس، دلیت، زیچ، تادیچ و بلیند معرکه بوده اند. ولی غارت آژاکس کسی را حیرت زده نخواهد کرد. چنان که جوانان گمنام فینال ۱۹۹۷ غارت شدند: فن درسار، برادران دی بوئر، بوگارد، فیندی جرح، داویدز، کانو، لیتمانن و کلویورت... با این وصف آژاکس تا همین جا هم معطرترین گل لیگ قهرمانان فصل بوده.