آرزوهای بزرگ سامری و یک جای خالی در تیم‌های ملی

سال‌ها پیش آبادان یکی از قطب‌های بسکتبال ایران به شمار می‌آمد. بسیاری از بازیکنان تیم‌های ملی چند دهه گذشته از این شهر به بسکتبال ایران معرفی می‌شدند. چهره‌هایی مانند سروش نگهبان، اسداله رحمانیان، محمود شاهی، مجید توفیق و منصور هفت‌لنگ که از اسطوره‌های ورزش خوزستان به حساب می‌آیند، آبادانی بودند و از این شهر به تیم ملی بسکتبال ایران راه یافتند تا سال‌ها برای کشورمان افتخارآفرینی کنند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، تنور بسکتبال در آبادان مانند دیگر ورزش‌ها کم کم رو به خاموشی رفت. پس از جنگ و دوران سازندگی هم، فوتبال گوی سبقت را از دیگر ورزش‌ها در آبادان ربود و تیم پرطرفدار صنعت نفت به نماد اصلی ورزش این شهر تبدیل شد. با آغاز دهه 90 شمسی اما بسکتبال در آبادان جان دوباره‌ای گرفت. در این میان صعود تیم پالایش نفت آبادان به لیگ برتر و بازی‌ها قابل قبول این تیم، رفته رفته نگاه ورزش‌دوستان آبادانی را متوجه بسکتبال کرد. 

 

زنگ خطر برای مدعیان 

حماد سامری، جوان‌ترین سرمربی حال حاضر سوپرلیگ که از 25 سالگی هدایت تیم‌های بزرگسال بسکتبال را برعهده داشته است، با پشتکار فراوان، تیمی ساخت که در لیگ‌های ملی و حرفه‌ای سال گذشته، بارها برای قدرت‌های بسکتبال ایران دردسرساز شد. اوج کار سامری و تیم جوانش در لیگ حرفه‌ای سال گذشته جایی بود که این تیم برای صعود به پلی‌آف ( در لیگ حرفه‌ای سال گذشته چهار تیم به پلی‌آف می‌رفتند) باید دانشگاه آزاد پرمهره را در سالن حکیمیه تهران شکست می‌داد. دانشگاه آزادی که با هدایت مهران شاهین‌طبع یکی از تیم‌های قدرتمند سال گذشته بود با حضور بازیکنانی مانند آرن داودی، محمد حسن‌زاده، روزبه ارغوان، حامد حسین‌زاده، فیلیپ ویدنف و رایان ریچاردز از پیش خود را برنده آن دیدار می‌دانست. دانشگاهی‌ها در آن دیدار در کوارتر پایانی حتی 20 امتیاز هم با نفت فاصله داشتند اما بازی شجاعانه شاگردان سامری نه تنها این اختلاف را جبران کرد، بلکه حتی نماینده آبادان تا آستانه پیروزی هم پیش رفت و شاید اگر تجربه بالای دانشگاهی‌ها و شاهین‎طبع نبود، پالایش نفت آن دیدار به یادماندنی را به سود خود تمام می‌کرد. نفت در آن دیدار بازنده‌ای سربلند شد و جای خود را به شهرداری گرگان در پلی‌آف داد اما نمایش نفتی‌ها با سرمربی جوان خود، نوید پیدایش قطب جدیدی در بسکتبال ایران را داد. 

 

آتش‌بازی در جمع بزرگان

پالایش نفت آبادان در سوپرلیگ امسال، بازیکنان خوبی به خدمت گرفت و هرچند مانند پتروشیمی بندرامام، تیم هم‌استانی‌اش پرستاره نشد اما سامری با ساختن تیمی یکدست، فراتر از انتظار ظاهر شد. البته آبادانی‌ها سوپرلیگ را بسیار بد آغاز کردند و شکست سنگینی در دیدار نخست مقابل دانشگاه آزاد متحمل شدند ولی همه می‌دانستند که این قدرت واقعی نفت نیست. این تیم هفته به هفته بهتر شد و نتایج خوبی گرفت تا آنجا که در پایان دور نخست سوپرلیگ، بالاتر از پتروشیمی بندرامام، شیمیدر، دانشگاه آزاد، شهرداری اراک و دیگر تیم‌های مدعی در صدر جدول قرار گرفت. هرچند نفت در ادامه و در مقطعی از رقابت‌های فصلی افت داشت اما توانست در این لیگ فرسایشی، عملکرد موفقی داشته باشد و با کسب مقام سوم جدول به پلی‌آف برود. تیم سامری در پلی‌آف هم به قرعه مشکلی برخورد اما این بار آبادانی‌ها شهرداری گرگان را در دو بازی پیاپی شکست دادند تا به نیمه‌نهایی برسند. تا اینجا و به گفته مسئولان پالایش نفت، انتظارات آبادانی‌های برآورده شد اما سامری جوان، به یقین تنها به حضور در جمع چهار تیم برتر بسنده نخواهد کرد. سرمربی 34 ساله پالایش نفت، بدون شک برای رساندن تیمش به فینال همه کوشش خود را به کار خواهد بست. او در نخستین دیدار نیمه‌نهایی مقابل شیمیدر هم زمانی که همه فکر می‌کردند شیمیدر کار را در کوارتر چهارم تمام می‌کند، با تکیه بر هوش ذاتی خود و استفاده درست از ظرفیت‌های تیمش، ورق را برگرداند. 

 

یک جای خالی در تیم‌های پایه

حماد سامری حالا با تیمش به جایی رسیده که خیلی از سرمربیان کهنه‌کار و کسانی که موی خود را در بسکتبال ایران سپید کردند، آرزویش را دارند. ارزش کار سامری زمانی مشخص می‌شود که فهرست مربیان ناکام سوپرلیگ بسکتبال را مرور کنیم. مهران حاتمی، مصطفی هاشمی و محمدمهدی ایزدپناه سرمربیان نام‌آشنایی‌اند که با وجود تیم‌های خوب و بازیکنان سرشناس از حضور در جمع چهار تیم برتر بازماندند. سامری حتی اگر در رسیدن به فینال هم ناکام بماند، به یقین یکی از مربیان موفق سال 1394 است، چه او حتی از برخی بازیکنان حاضر در سوپرلیگ بسکتبال ایران هم جوان‌تر است! شاید روحیه مبارزه‌طلبی و میل همیشگی به پیروزی از این مربی، شخصیتی سخت‌کوش ساخته است. شخصیتی که نباید تنها در بسکتبال آبادان تاثیرگذار باشد. به یقین حضور مربیان جوان در کادر فنی تیم‌های نوجوانان و جوانان دستاوردهای بزرگی برای آینده بسکتبال ایران در پی دارد. حالا که قرار است درک بائرمن، چهار سال در بسکتبال ایران حضور داشته باشد و بر عملکرد تیم‌های نوجوانان و جوانان هم نظارت کند، فدراسیون بسکتبال ایران می‌تواند از وجود او برای انتقال دانش مربیگری‌اش به مربیان جوان ایرانی هم بهره ببرد که به یقین مسئولان فدراسیون بسکتبال این موضوع را هم در برنامه‌های خود گنجانده است. حالا زمانی است که باید از این فرصت چهارساله نهایت استفاده را ببریم و در آینده‌ای نه چندان دور، میوه‌های شیرینی از باغ بسکتبال ایران بچینیم.