روتیتر
سهرابی: توان آلبرت در حد تیم امید و جوانان است نه بزرگسالان
رکابزن المپیکی ایران میگوید، آلبرت سولویان برای تیم‌های امید و جوانان مربی خوبی است و برای تیم بزرگسالان باید مربی سطح بالاتری آورده شود.
به گزارش پارس ، به نقل از خبرگزاری ایسنا مهدی سهرابی در گفت‌وگو با ایسنا درباره حضور مجدد آلبرت سولویان در تیم ملی دوچرخه‌سواری بیان کرد: آلبرت سولویان آن زمان که به ایران آمد برای تیم ملی مثمرثمر بود و توانست نتایج خوبی بگیرد اما اکنون دوچرخه‌سواری جهان، آسیا و حتی ایران 2-3 درجه بالاتر از آلبرت هستند. البته او برای تیم‌های جوانان و امید و رده پایه خیلی فرد ایده‌آلی است اما برای تیم بزرگسالان و المپیک باید مربی رده بالا آورده شود و توان آلبرت در حد تیم جوانان و امید است.
سهرابی با اشاره به افت ایران در ماده تعقیبی تیمی تصریح کرد: بهترین رکورد ایران در ماده 4 کیلومتر تعقیبی تیمی مربوط به بازی‌های آسیایی دوحه است که در آن زمان لیندر مربی از مربیان سطح اول جهان مربی ما بود و حرفه‌ای کار کرد. نفراتی که بودیم چندین سال کنار هم در تمرین‌ها و مسابقه‌ها کار کردیم، به کاپ‌های جهانی و آسیایی رفتیم اما از سال 2006 که 9 سال گذشته رکورد ایران در این ماده بهتر نشده که هیچ، بدتر هم شده است و در هر پیستی که کار کرده‌اند نتوانسته‌اند زیر 4 دقیقه و 15 ثانیه رکورد داشته باشند.
وی ادامه داد: آن زمان ما با لیندر در همه مسابقه‌ها و تورهای داخلی و خارجی شرکت می‌کردیم اما الان 4-5 تور ایرانی به یک تور کاهش یافته است و تورهای خارجی را هم تیم‌های پیشگامان و پتروشیمی تبریز حضور دارند و تیم ملی در هیچ توری شرکت نمی‌کند. فکر نمی‌کنم بودجه فدراسیون نیز در حدی باشد که در تمام کاپ‌های جهانی و آسیایی شرکت کند. بنابراین اگر بخواهیم در پیست نتیجه بگیریم باید مربی خوب داشته باشیم و در مسابقه‌های بیشتری شرکت کنیم.
رکابزن المپیکی ایران در پاسخ به این پرسش که برای حضور در المپیک ریو هم تلاش می‌کند، تصریح کرد: من 19 سال است که در دوچرخه‌سواری حضور دارم و هر زمان که دیدم به درد تیم ملی می‌خورم با تمام توان رکاب زده‌ام. اکنون فدراسیون بخواهد در اختیار تیم ملی هستم، اگر بگویند نفر بهتر از من وجود دارد، برای من فرقی نمی‌کند زیرا نتیجه‌گیری تیم ملی مهم است حالا چه من باشم یا یک نفر دیگر .البته تمرین‌ها و مسابقه‌ها را جدی دنبال می‌کنم.
وی درباره این که چرا دیگر به لژیونر شدن در تیم‌های اروپایی فکر نکرد، گفت: شرایط در اروپا سخت بود. هر روز در یکی از مناطق اروپا پا می‌زدیم و خیلی اذیت شدم. بعد از یک سال از بلژیک برگشتم و دیدم یک نفری مانند من که چند سال در اسیا رکاب زده باز هم به کار خود در آسیا ادامه دهد، بهتر است. البته از لحاظ حرفه‌ای شدن دوچرخه‌سوار باید از 20 سالگی در اروپا باشد و اگر سن بالا برود شرایط سخت می‌شود. تیم‌های اروپایی از لحاظ امکانات و حرفه‌ای بودن با تیم‌های آسیا قابل مقایسه نیستند و برای حرفه‌ای شدن دوچرخه‌سوار از سن پایین باید به اروپا برود. رکابزنان ایرانی استعداد خوبی دارند که در مسابقه‌های حرفه‌ای نتایج خوبی را بگیرند.
سهرابی درباره آمادگی برای حضور در المپیک ریو بیان کرد: اگر سه نفر که قرار است به المپیک اعزام شوند را زودتر معرفی کنند، بهتر است. البته نفرات الان در مسابقه‌ها هستند و برای فدراسیون خوب است که نفرات حاضر و آماده در اختیارشان قرار دارد. اگر مسابقه‌هایی نیز در حد المپیک باشد و مسیر آن مشابه المپیک باشد، از لحاظ کیفی به رکابزنان می‌تواند کمک کند.
رکابزن تیم پتروشیمی تبریز در مورد نرسیدن به پیراهن طلایی تور سینگ‌کاراک گفت: در مرحله دوم میرصمد پورسیدی زمین خورد و دوچرخه‌اش شکست. من نیز در مرحله پنجم دوچرخه‌ام شکست. البته از نظر نتایج مرحله‌ای، تیم ما سکوهای زیادی را به دست آورد. در حالی که پیشگامان تنها در دو مرحله اول شد، زمانی که ما دیدیم نمی‌توانیم پیراهن طلایی را به دست آوریم به فکر اول شدن در هر مرحله تور افتادیم در کل هر دو نتیجه خوبی گرفتیم زیرا بالاخره دو تیم برای ایران تلاش می‌کنند.
ارسال نظر